Λύπη σε όλη την Ελλάδα έφερε η απώλεια του Χάρρυ Κλυνν που «έφυγε» τα ξημερώματα της περασμένης Δευτέρας σε ηλικία 78 ετών. Ο δημοφιλής κωμικός κηδεύτηκε την Παρασκευή στην Καλαμαριά παρουσία πλήθους κόσμου καθώς και του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα… Κατά την διάρκεια της πλούσιας καριέρας του ο Χάρρυ Κλυνν είχε περάσει αρκετές φορές από την Ηλεία, πρωταγωνιστώντας σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις που έκαναν το κοινό να ξεκαρδίζεται στα γέλια…
Ένα από αυτά τα «περάσματα» του Χάρρυ Κλυνν επί Ηλειακού εδάφους έγινε την 25η Μαρτίου του 1996… το βράδυ εκείνης της ημέρας ο αξεπέραστος κωμικός βρέθηκε στο μεζεδοπωλείο «Εν Λευκώ» στον Πύργο, ο ιδιοκτήτης του οποίου Θανάσης Μπούκλης τον υποδέχτηκε με περισσή χαρά. Ο ίδιος θυμάται σήμερα περισσότερες λεπτομέρειες από εκείνη την επίσκεψη και αποκαλύπτει την ιδιαίτερη σχέση του με τον Χάρρυ Κλυνν…
«Ήταν βράδυ της 25ης Μαρτίου του 1996 όταν ο Χάρρυ Κλυνν είχε έρθει στο κατάστημα μας, που τότε βρισκόταν επί της οδού Κατακόλου. Λίγο νωρίτερα μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του θιάσου του είχαν δώσει παράσταση στον “Ορφέα” στον Πύργο χαρίζοντας αμέτρητες στιγμές γέλιου σε εκατοντάδες κόσμου που την είχαν παρακολουθήσει. Μαζί του ήταν όλος ο θίασος όμως αυτός κάθισε παραπάνω, έφυγε τελευταίος για το ξενοδοχείο που θα διανυκτέρευε, και μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω μαζί του»… θυμάται ο Θανάσης Μπούκλης.
Ο δημοφιλής κωμικός το 1964 ταξίδεψε για μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ, όμως έμεινε για 10 ολόκληρα χρόνια. Σε αυτή την περίοδο της ζωής του δούλεψε στις HΠA και στον Kαναδά, σε κέντρα τις ελληνικής διασποράς, σε καφε-θέατρα ως stand up comedian
(νέο τότε είδος, που μετέπειτα το εισήγαγε στην Ελλάδα), ως ηθοποιός σε διάφορες παραστάσεις και παράλληλα ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων.
Ανασύροντας τις μνήμες του ο Θανάσης Μπούκλης συμπληρώνει ότι: «Ο πατέρας μου είχε γνωρίσει τον Χάρυ Κλύν όταν ήταν στον Καναδά. Εγώ γεννήθηκα στον Καναδά. Στο Μόντρεαλ, όταν έδινε παραστάσεις έτρωγε στο εστιατόριο “Μερακλής” του νονού μου Γιώργου Σκούτα και o πατέρας μου, Γιώργος Μπούκλης, είχε γνωριστεί μαζί του. Ήταν θαμώνας και με τον πατέρα μου, που ήταν δραστήριος με τον σύλλογο των Ελλήνων εκεί, είχαν συνάψει φιλική σχέση. Όταν λοιπόν κατέβηκε στον Πύργο δεν περίμενε ότι θα άκουγε για τον πατέρα μου… του έκανε εντύπωση και συζητήσαμε πολλά για εκείνη την εποχή. Μιλήσαμε γι` αυτά που θυμόμουν από τις αφηγήσεις του πατέρα μου. Μου είπε για τις παραστάσεις που έδινε εκεί, το πόσο τον αγαπούσε ο κόσμος. Αυτό που πάντα ρωτούσε τους ξένους “Τι διαφορά έχει το μπουζούκι με τον μπαγλαμά;”…
Ήταν μια βραδιά πολύ συγκινητική και για μένα και για τον ίδιο αφού θυμήθηκε εκείνα τα χρόνια… οι αναμνήσεις σαν να περνούσαν από μπροστά του όση ώρα μιλούσαμε. Κι ένα χαμόγελο διαγραφόταν στο πρόσωπο του. Ήταν απλός, καλοσυνάτος… ένας ωραίος άνθρωπος. Φεύγοντας θυμάμαι ότι του έδωσα για δώρο δυο κρασιά, ένα λευκό κι ένα κόκκινο»…
Μερικά χρόνια αργότερα ο Χάρρυ Κλυνν ξανάρθε στον Πύργο και… «ξαναπέρασε από το “Εν Λευκώ” που τότε βρισκόταν στην οδό Γιαννιτσών. Τότε δεν κάθισε πολύ όμως, απλά έφαγαν με το θίασο του και έφυγαν γιατί δεν θα διανυκτέρευαν στον Πύργο» λέει ο Θανάσης Μπούκλης και διευκρινίζει ότι: «Έτρεφα πολύ αγάπη και σεβασμό στο πρόσωπο του γιατί είχα ακούσει πολλά γι` αυτόν από τον πατέρα μου και τη μητέρα μου. Εκτός αυτού την δεκαετία του `80, όταν ήμουν φοιτητής, είχα δει σχεδόν όλες τις παραστάσεις του στην Αθήνα και φυσικά τις ταινίες του στον κινηματογράφο. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν στο μαγαζί μου… ήταν μεγάλη ικανοποίηση για μένα αφού πάντα ένιωθα πως είχα μια ιδιαίτερη σχέση με αυτόν τον άνθρωπο που ήταν μεγάλος καλλιτέχνης και πρωτοπόρος στο είδος του. Το “φευγιό” του με λύπησε αφάνταστα, όπως και όλη την Ελλάδα».
