Ανακοίνωση υποψηφιότητας Ιωάννη Σταθόπουλου στη Δημοτική Κοινότητα Κυπαρισσίας
Συμπατριώτισσες & Συμπατριώτες της Τριφυλίας μας, φίλες & φίλοι,
«ΤΡΙΦΥΛΙΑ ΕΝΩΜΕΝΟΙ» είναι η δημιουργική σύνθεση ιδεών και έντιμη συνεργασία ανθρώπων σε ένα μάχιμο ψηφοδέλτιο δουλειάς και προσφοράς για την Τριφυλία του μέλλοντος! Ενώνουμε δυνάμεις άνθρωποι της κοινωνίας και της αυτοδιοίκησης, άνθρωποι της προσφοράς, της δουλειάς, του έργου σε διάφορους τομείς.
Με χαρά και τιμή ανακοινώνουμε σήμερα την υποψηφιότητα του Ιωάννη Π. Σταθόπουλου (Παπακόκκινου) με το συνδυασμό μας «ΤΡΙΦΥΛΙΑ ΕΝΩΜΕΝΟΙ» στο Συμβούλιο Δημοτικής Κοινότητας Κυπαρισσίας.
Ο Ιωάννης Σταθόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία στην Άνω Πόλη, όπου και έχει εγκατασταθεί μόνιμα. Γιος του ιερέα της Αγίας Τριάδας Κυπαρισσίας, Παναγιώτη Σταθόπουλου (Παπακόκκινου), είναι παντρεμένος και έχει δύο γιους. Σπούδασε γεωπόνος στη Θεσσαλονίκη και από το 1992 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην Κυπαρισσία. Έχει συσκευαστήριο επιτραπέζιας ελιάς και αγροτικών προϊόντων. Προωθεί τυποποιημένα τρόφιμα στην Ελλάδα και εξάγει σε όλη την Ευρώπη τα προϊόντα του, με την εμπορική ονομασία ΑΡΚΑΔΙΑ, ονομασία της Κυπαρισσίας επί Ενετών, λειτουργώντας έτσι και ως διαφημιστής της περιοχής. Ποτέ δεν υπήρξε θεατής στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της περιοχής μας. Από διάφορα πόστα προσπάθησε να είναι ενεργός πολίτης. Στη αθλητική δραστηριότητα με συμμετοχή στο Δ.Σ. αθλητικών συλλόγων, στα τοπικά πολιτιστικά με συμμετοχή στον Σύλλογο της Άνω Πόλης, του οποίου σήμερα είναι πρόεδρος, στα πολιτικά δρώμενα παλιότερα ως πρόεδρος ΟΝΝΕΔ Κυπαρισσίας και ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Μεσσηνίας της Ν.Δ., αλλά και στη συνέχεια ως αντιπρόεδρος του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας και στα δημοτικά ως Αντιδήμαρχος του τότε Δήμου Κυπαρισσίας και μετά ως δεύτερος στην σειρά πρόεδρος της ΔΕΥΑΚΥ.
Ο ίδιος δηλώνει: «Πεποίθηση μου παραμένει πάντα ότι κάθε πολίτης έχει χρέος να ενδιαφέρεται για τα κοινά και να ασχολείται με αυτά, όσο του το επιτρέπουν οι επαγγελματικές του δραστηριότητες και λοιπές υποχρεώσεις. Με πλήρη συνείδηση των ευθυνών και γνώση των δυνατοτήτων μου αποφάσισα να βάλω υποψηφιότητα για την Δημοτική Κοινότητα Κυπαρισσίας με υποψήφιο δήμαρχο τον Άκη Κατρίτση. Πιστεύω ότι ο δήμαρχος σήμερα πρέπει να είναι οργανωτικός, τεχνοκράτης, πετυχημένος στον βίο του για να μπορεί να οραματιστεί την ανάπτυξη της περιοχής μας συνολικά τα επόμενα χρόνια. Ο Άκης Κατρίτσης δείχνει ότι έχει τα στοιχεία αυτά και γι’ αυτό αποφάσισα να είμαι μαζί του υποψήφιος, με την προσδοκία ότι αυτή η συνεργασία θα συμβάλει στην ευζωία και στον αξιοπρεπή τρόπο διαβίωσης της περιοχής μας. Οι εκλογές είναι γιορτή της Δημοκρατίας και πιστεύω ότι η καλύτερη έκβαση της γιορτής αυτής, για τον Δήμο Τριφυλίας θα είναι η εκλογή ως δημάρχου του Άκη Κατρίτση. Καλή δύναμη και καλή επιτυχία σε όλους».
Τον ευχαριστώ από την καρδιά μου για την αποδοχή, την εμπιστοσύνη και την τιμή.
Πάμε δυνατά! Με συμμάχους όλους τους συμπατριώτες και όλες τις συμπατριώτισσες!
Υπήρχαν φορές που ακόμη και ο ίδιος ο Βασίλης Αυλωνίτης έμενε με το στόμα ανοιχτό ακούγοντας τονΤάσο Γιαννόπουλονα τον μιμείται! Ένα… σοκ που επίσης βίωνε και ο άλλος μεγάλος του ελληνικού σινεμά, Νίκος Σταυρίδης, ο οποίος είχε πέσει και αυτός θύμα του σπουδαίου μίμου, που στη συνέχεια έγινε ευρύτερα γνωστός (και πολύ αγαπητός) ενσαρκώνονταςτον θρυλικό Κίτσο. Έναν… βλάχο που μπέρδευε τα πάντα και τους πάντες και έφερε το… τσαρούχι και την χαρακτηριστική προφορά του… βουνού σε κάθε ελληνικό σπίτι.
Στην πραγματικότητα αυτό έκανε στην ζωή του από μικρός ο Τάσος Γιαννόπουλος, ο οποίος γεννήθηκε το 1931 στον νομό Μεσσηνίας σε χωριό της Κυπαρισσίας στην Τριφυλία. Απλά τότε σανίδι και πανί ήταν για αυτόν το σχολείο και θεατές οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές του στους οποίους σκάρωνε κάθε πιθανή ή απίθανη φάρσα με την ικανότητά του να μιμείται όχι μόνο τα τότε αστέρια του σινεμά, αλλά και οποιονδήποτε του ζητούσαν. Να σημειώσουμε ότι αγαπούσε τον τόπο του ενώ έχει συγγένεια λέγεται με άλλο γνωστό σημερινό Κυπαρίσσιο ηθοποιό...
Με ένα τέτοιο πηγαίο ταλέντο και με μόνιμη διάθεση για αυτοσαρκασμό δίχως το παραμικρό κόμπλεξ, δεν είναι καθόλου παράξενο που η επιθεώρηση και το λεγόμενο «ελαφρύ θέατρο» μετατράπηκε στον φυσικό του χώρο.
Και φυσικά, εκεί εκτός από το ταλέντο του, μετέφερε και την μοναδική προσωπικότητά του, που κυριαρχούσε στα καμαρίνια και τα παρασκήνια. Δεν υπήρχε περίπτωση παράσταση ή γύρισμα να ολοκληρωνόταν χωρίς εκείνος να έχει στήσει κάποια φάρσα που να τους κάνει όλους να λυθούν στα γέλια, συνήθως μιμούμενος κάποιον συνάδελφό του ή ενσαρκώνοντας τον ρόλο που αργότερα θα τον έκανε ευρύτερα γνωστό και πολύ αγαπητό στον κόσμο. Τον θρυλικό Κίτσο από την Γαστούνη που ως περσόνα υπήρξε μια κατηγορία μόνη της.
Αυτός ο ιδιαίτερος και ακομπλεξάρισρος «βλάχος» μπήκε στις ζωές μας το 1967 με το καλτ (πια) διαμάντι «Πράκτωρ Κίτσος καλεί Γαστούνη» και ακολούθησαν το «Κίτσος, μίνι και σουβλάκι» (1968), το «Ο Κίτσος και τ’ αδέλφια του» (1968), το «Ένας ιππότης με τσαρούχια» (1968), το «Έμπαινε Κίτσο» (1968), το απίστευτο «Για ένα ταγάρι δολάρια» (1969), το «Γαμπρός από τη Γαστούνη» (1969), ενώ συνέχισε τις δικές του διασκευές κλασικών ταινιών με το «Ένας χίππυς με τσαρούχια» (1970) και την ίδια χρονιά πρωταγωνιστεί στο «Ένας Κίτσος στα μπουζούκια».
Ο Κίτσος της καρδιάς μας γύρισε συνολικά 14 φιλμ με πρωταγωνιστή τον δαιμόνιο, επιτήδειο, καταφερτζή, αλλά πάντα καλόκαρδο… βλαχαδερό, που πάντα όμως και ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση στην οποία θεωρητικά βρισκόταν ή την ταπεινή τάξη και καταγωγή του, παρέμενε πάντα λεβέντης και ντόμπρος απέναντι σε όλους. Και φυσικά είχε πάντοτε στο πλευρό του την Ζέτα, η οποία υποδύθηκε σε όλες της ταινίες την σύζυγό του. Ένα ρόλο που της έβγαινε με απόλυτη φυσικότητα αφού οι δυο τους ήταν ζευγάρι και στην ζωή.
Μέχρι να γνωρίσει την επιτυχία ως Κίτσος, ο Τάσος Γιαννόπουλος είχε συμμετάσχει σε περισσότερες από 50 παραγωγές πάντα σε δεύτερους και τρίτους ρόλους ή και σε απλά περάσματα, πάντοτε όμως –ανεξάρτητα από το μέγεθος του ρόλου- είχε την ικανότητα να μένει αξέχαστος στο κοινό, με το πηγαίο χιούμορ του και τον εκ φύσεως κωμικό χαρακτήρα του.
Μέσα στην δεκαετία του ’70 ο Γιαννόπουλος θα πρωταγωνιστήσει ακόμα στις ταινίες «Ο καουμπόη του Μεταξουργείου» (1971) και «Ο Πούσκας των Πετραλώνων» (1972) (που δεν είχαν σχέση με τον Κίτσο του) και στα… βλάχικα αριστουργήματα «Το πιο γρήγορο μπουζούκι» (1973), «Όλοι θα ζήσουμε» (1974), «Άγουρη σάρκα» (1974) και «Μπουζάνκα αλά ελληνικά» (1975).
Σίγουρα ξεχωριστή θέση στο βιογραφικό του κατέχει η διαφορετικού τύπου ερμηνεία του στο φιλμ Πατούχα του σκηνοθέτη Γιώργου Παπακώστα, όπου υποδύεται ένα κρητικόπουλο την εποχή της Τουρκοκρατίας, πρωταγωνιστώντας δίπλα σε ονόματα όπως ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Μίμης Φωτόπουλος, η Μαρίκα Νέζερ και ο Αρτέμης Μάτσας.
Περίπου εκείνη την εποχή, όταν ο ίδιος ήταν μόλις 46 ετών και απολάμβανε την επιτυχία και την δημοφιλία του, ήρθε το ξαφνικό και αναπάντεχο τέλος που έπεσε σαν κεραυνός πάνω στην οικογένειά του. Χτυπημένος από κίρρωση του ήπατος, έφυγε από την ζωή μετά από ολιγοήμερη παραμονή του σε νοσοκομείο της Καλλιθέας στις 8 Νοεμβρίου του 1977.
Εκείνη την ημέρα πέθανε ο ταλαντούχος και ξεχωριστός Τάσος Γιαννόπουλος, τον οποίο ίσως σήμερα να είναι πολλοί που δεν θα τον αναγνώριζαν με το όνομά του. Κανείς από αυτούς, όμως, δεν θα ξεχάσει ποτέ τον ιδιαίτερο και ξεχωριστό Κίτσο του.
Ο τουρισμός στη χώρα μας έχει συνδεθεί με το καλοκαίρι, τον ήλιο και τη θάλασσα, ωστόσο δεν είναι μόνο αυτά. Αν υπήρχε σχεδιασμός και όραμα, θα έβλεπαν οι ιθύνοντες ότι υπάρχουν και άλλα είδη τουρισμού, όπως ο ορεινός. Είδος τουρισμού το οποίο οι ξένοι επιλέγουν, ενώ στην περιοχή μας έχει πολλούς λάτρεις, αφού η Μεσσηνία ενδείκνυται. Το ζήτημα, όμως, είναι αν υπάρχουν οι αναγκαίες υποδομές και η διάθεση να αναδειχθεί και να υποστηριχθεί ο ορεινός τουρισμός.
Το «Θάρρος» συνάντησε τον Γιώργο Μάλαμα, έναν άνθρωπο που πάντα λάτρευε το βουνό, ενώ στη συνέχεια έγινε εκπαιδευτής ορειβασίας, αναρρίχησης και ορεινής διάσωσης. Πίστεψε στον ορεινό τουρισμό και από το 2013, οπότε ξεκίνησε το τουριστικό γραφείο Climb Up, έχει ξεναγήσει χιλιάδες ανθρώπους σε ορεινές ομορφιές της Μεσσηνίας και όχι μόνο.
Ο λόγος σε αυτόν: -Πώς μπήκε η ορειβασία στη ζωή σας Η ορειβασία για μένα ξεκινά από πολύ νωρίς. Με την παρέα μου πηγαίναμε στον Ταΰγετο για να περάσουμε ωραία και κάπου εκεί κολλήσαμε.
Αρχικά πήγαμε να δούμε το φαινόμενο της πυραμίδας στον Προφήτη Ηλία, και αυτό ήταν αρκετό, τουλάχιστον για μένα.
-Με πηγαίνετε κάπως ανάποδα, αλλά αφού μιλήσατε για το συγκεκριμένο σημείο και τη διαδρομή, είναι όντως δύσκολη; Γενικά δεν έχουμε τη φιλοσοφία να πάει ο Έλληνας στο βουνό. Είμαστε περισσότερο της παραλίας και του καφέ. Για όσους πάνε τώρα, έχουν βοηθήσει αρκετά τα social media, καθώς κάποιος θέλει να πάει και για τη φωτογραφία.
Όταν με την παρέα μου πηγαίναμε στον Ταΰγετο, δεν υπήρχε ψυχή. Τώρα πλέον το καλοκαίρι δεν υπάρχει χώρος ούτε να στήσεις υπνόσακο.
-Μιλήσατε για πολύ κόσμο στο βουνό, το σέβεται όμως; Συχνά βλέπουμε φωτογραφίες με σκουπίδια στον Προφήτη Ηλία… Ξεκάθαρα όχι. Στις 20 Ιουλίου συγκεκριμένα ανεβαίνουν στην κορυφή εκατοντάδες άτομα, ανάβουν φωτιές το βράδυ και καίνε πλαστικά και ό,τι άλλο βρίσκουν, αδιαφορώντας για το περιβάλλον και ό,τι κινδύνους εγκυμονεί αυτό.
Στις 21 Ιουλίου, Καλαματιανοί και Σπαρτιάτες έχουμε σαν τάμα να πηγαίνουμε στον Προφήτη Ηλία και να καθαρίζουμε το χώρο. Είναι πραγματικά αδιανόητο τι βρίσκουμε! Εσώρουχα, μπότες, σακίδια, μπουκάλια από ποτά και, φυσικά, πολλά, πολλά σκουπίδια.
Μπορώ να δεχθώ, βέβαια, ότι κάποιοι πάνε εκεί και περνούν καλά, αλλά γιατί να μην πάρουν μαζί τους και τα σκουπίδιά τους;
Αυτό μόνο είναι ένα παράδειγμα για το σεβασμό που δεν υπάρχει προς το βουνό.
-Ας γυρίσουμε στην ορειβασία. Πόσο δύσκολη είναι; Δύσκολο είναι να μην την κάνεις ενώ μπορείς, ενώ ζεις στην Ελλάδα. Είμαστε σε μια χώρα όπου το 80% είναι πάνω από 300 μέτρα υψόμετρο, κάτι που, σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη, θεωρείται βουνό, όρος.
Το συγκεκριμένο στοιχείο υπάρχει στην Ελλάδα, στην Αυστρία και στην Ελβετία. Πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Αυτό, λοιπόν, κάνει τη χώρα μας αμιγώς ορεινή.
Επομένως, αν ζεις στην Ελλάδα, δε γίνεται να μην κάνεις ορειβασία.
-Πώς γίνεται κάποιος ορειβάτης; Ορειβάτης γίνεται κάποιος με πολλή εκπαίδευση. Ορειβάτης είναι και ο βοσκός που καθημερινά είναι στο βουνό. Το θέμα είναι να αναβαθμίσεις το γνωστικό σου επίπεδο
Η Ομοσπονδία το προσφέρει αυτό, αφού λειτουργεί κατά καιρούς Σχολές στους Ορειβατικούς Συλλόγους της χώρας.
Τα πρώτα, λοιπόν, σκιρτήματα μπορεί κάποιος να τα αποκτήσει από τον Ορειβατικό Σύλλογο. Μετά μπορεί να παρακολουθήσει μια Σχολή.
Θεωρώ ότι δε γίνεται να πηγαίνεις στα βουνά και να μην έχεις κάνει Σχολές. Είναι σαν να θες να κάνεις καταδύσεις, να αγοράζεις μια μπουκάλα και να πέφτεις.
Όλο αυτό, βέβαια, απαιτεί χρόνο, εκπαίδευση και χρήματα.
-Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι ξέρουν ορειβασία χωρίς να ισχύει, με αποτέλεσμα να υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους και να σημειώνονται απρόοπτα; Φυσικά. Όταν κάποιος θεωρεί ξαφνικά ότι μπορεί να κατακτήσει ένα βουνό, αυτό θα συμβεί. Είναι σαν ένα μυρμήγκι να θέλει να κατακτήσει ένα σπίτι.
Δεν έχουμε τον πολιτισμό για το βουνό. Για τους Έλληνες το βουνό ιστορικά ήταν το μέρος που πήγαιναν να κρυφτούν. Ένα από τα πιο διάσημα φαράγγια στην Ελλάδα είναι αυτό του Βυρού στην Καρδαμύλη. Φαράγγι που είναι στα έγκατα της γης. Από το Βυζάντιο δημιούργησαν οχυρά, έσκαψαν και δημιούργησαν σπηλιές που επικοινωνούν μεταξύ τους. Μιλάμε για μια διαδρομή 19 χιλιομέτρων. 27 χιλιόμετρα είναι η ίδια διαδρομή στο Ρίντομο.
Τα παραπάνω τα είχαμε για να επιτεθούμε, να κρυφτούμε, να κλέψουμε, να κάνουμε ανταρτοπόλεμο. Αυτή, λοιπόν, είναι η φιλοσοφία του Έλληνα για το βουνό.
-Το βουνό έχει κινδύνους; Αν πει κάποιος ότι το βουνό είναι επικίνδυνο, είναι κουτό. Ένας ορεινός όγκος, ένα γεωλογικό φαινόμενο, δεν μπορούν να είναι επικίνδυνα από μόνα τους. Η ανθρώπινη παρουσία θα το κάνει επικίνδυνο, το ατύχημα απαιτεί ανθρώπινη παρουσία, και προκαλείται από την άγνοια.
Για παράδειγμα, δεν μπορείς να πας στο Πολυλίμνιο με καταρρακτώδη βροχή, γιατί εκεί πέφτουν πέτρες. Παντού συμβαίνει αυτό. Τα βουνά γενικά έχουν ένα καθεστώς δόμησης και αποδόμησης, συστολή-διαστολή, ζέστη-πάγος, νερό-λάσπη. Έτσι, λοιπόν, θα πετάξουν και πέτρες. Άρα δεν μπορεί να πάει κάποιος σε ορθοπλαγιές, όταν βρέχει, αφού υπάρχει κίνδυνος να πέσουν πέτρες.
-Μιλήσατε για το Πολυλίμνιο και, μάλιστα, για πέτρες και βροχή. Υπό αυτές τις συνθήκες είχε χάσει τη ζωή της μια κοπέλα. Θεωρείτε ότι ο κόσμος πάει με «λάθος» παπούτσια (σαγιονάρες), για παράδειγμα; Η πλειοψηφία των Ελλήνων που πάνε εκεί, πάνε με σαγιονάρες. Οι ξένοι δε θα το κάνουν αυτό. Θα βάλουν κατάλληλα παπούτσια, αφού ξέρουν ότι εκεί δεν είναι παραλία.
-Άρχισε με αφορμή το δυστύχημα μια κίνηση να περιοριστούν οι κίνδυνοι στο συγκεκριμένο σημείο… Μπορεί να συμβεί, αφού μιλάμε για ένα τόσο μεγάλο χώρο; Όχι, αν υπάρξει παρέμβαση θα χαλάσει το τοπίο. Αυτό που μπορεί να γίνει εκεί, κατά τη γνώμη μου, είναι να υπάρχει μια είσοδος με ένα φύλακα, που μάλιστα θα παίρνει και ένα συμβολικό ποσό από τον κάθε επισκέπτη.
Στο εξωτερικό δεν υπάρχει τέτοιο στολίδι από το οποίο η τοπική κοινότητα να μην εισπράττει κάτι. Θα μπορούσαν με το ποσό που θα εισέπρατταν να συντηρούν ασφάλεια πεδίου, καθαριότητα, καθώς και πυρασφάλεια. Θα μπορούσαν να βάλουν, για παράδειγμα, παγκάκια, αναψυκτήριο, πρώτες βοήθειες και άλλα. Όμως, τώρα εκεί ο χώρος είναι «μπάτε, σκύλοι, αλέστε».
Απλά να σας αναφέρω ότι πριν από κάθε εκδρομή μας στο Πολυλιμνιο υπάρχει μπροστά ένα άτομο από την ομάδα μας που μαζεύει σκουπίδια, ταμπόν, σερβιέτες, προφυλακτικά και άλλα που οι επισκέπτες αφήνουν, κι αυτό το κάνουμε για να μη δυσφημιστεί το τοπίο.
Επίσης, να σας πω για τη Στενωσιά που βρέθηκα πρόσφατα και θεωρώ σπουδαίο κομμάτι και, μάλιστα, το ανερχόμενο μονοπάτι της Νοτίου Ελλάδος, το καλύτερο. Το συγκεκριμένο κομμάτι το έχει φτιάξει ένα παιδί από την περιοχή, ο Βαλάντης Καλογερόπουλος. Ο συγκεκριμένος, λοιπόν, το έκανε μόνος του, με πολύ προσωπική εργασία, καθώς και δικά του χρήματα.
Βρέθηκα για να δω την κατάσταση του μονοπατιού, αφού είχα να πάω κόσμο στο σημείο, όμως, όπως αποδείχθηκε, χρειάστηκε πριν να κάνουμε άπειρη δουλειά, καθώς το μονοπάτι είχε κλείσει από βάτα και κλαδιά.
-Τι θα προτείνατε, λοιπόν, για τέτοια σημεία; Είναι τουριστικά μέρη, είναι προορισμοί. Θα έπρεπε οι φορείς, είτε αυτοί είναι Δήμοι είτε Περιφέρεια, να φροντίζουν να είναι σε καλή κατάσταση.
Τα μονοπάτια μας δεν είναι σηματοδοτημένα. Ό,τι δουλειά γίνεται, την κάνει ο Ορειβατικός Σύλλογος. Για παράδειγμα, το φαράγγι του Ριντόμου, που είναι το πιο σπουδαίο μονοπάτι στη Νότια Ελλάδα, δεν έχει σηματοδότηση. Έτσι χάνεται κόσμος. Πέρυσι σηκώθηκε ελικόπτερο για να βγάλει τους Γάλλους.
Αν γίνει ατύχημα εκεί, δεν υπάρχει επικοινωνία, κάτι που θα μπορούσε να έχει λυθεί αν υπήρχε ένας αναμεταδότης.
Το ευκολότερο πράγμα εκεί είναι να χτυπήσεις στα πόδια σου, αλλά είσαι στο έλεος του θεού.
Θέλω να καταλήξω ότι το τουριστικό προϊόν που λέγεται Πολυλίμνιο, Ρίντομο, Στενωσιά κ.λπ. θα έπρεπε να το διαφυλάσσουμε.
Θα έπρεπε, λοιπόν, οι Δήμοι, η Περιφέρεια να προφυλάξουν αυτόν τον πλούτο, γιατί μπορεί εύκολα να υπάρξει δυσφήμηση.
Τότε με το δυστύχημα στο Πολυλίμνιο, όταν έπαιρνα κόσμο από τα ξενοδοχεία με ρωτούσαν αν είναι ασφαλές και εγώ τους απαντούσα ότι είναι, αλλά συνέβη επειδή είχε καταιγίδα.
ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ -Βλέπουμε μια προσπάθεια που γίνεται με τα μονοπάτια. Ποια η άποψή σας; Το δίκτυο μονοπατιών της Καλαμάτας και της Δυτικής Μάνης είναι δαιδαλώδες. Ο Ορειβατικός Σύλλογος Καλαμάτας έχει κάνει πολλή δουλειά, αλλά θέλουν κι άλλη.
Υπάρχουν μονοπάτια που έχουν κλείσει ή και έχουν πέσει ακόμα. Γενικότερα, υπάρχει μια κίνηση δεκάδων χιλιάδων τουριστών που αναζητούν τέτοια καλντερίμια σε όλο τον κόσμο.
Το μονοπάτι του Μπιλίοβου έχει πέσει όλο, και πρόκειται για το μοναδικό καλντερίμι στη χώρα με 82 στροφές 180μοιρες. Πανέμορφο μεν, αλλά έχει πέσει. Ένας ορειβάτης μόνος του δε θα μπορούσε να πάει να το φτιάξει.
-Ποια η λύση για τη συντήρηση και ανάδειξή τους; Θα έπρεπε να υπάρχει τμήμα, είτε στο Δήμο είτε στην Περιφέρεια, που να ασχολείται μόνο με αυτά και όχι ευκαιριακά και για λίγο διάστημα.
Στο Μαίναλο δαπάνησαν εκατομμύρια ευρώ, έφτιαξαν ένα μοναδικό μονοπάτι και μετά το παράτησαν, ενώ στις συμβάσεις προβλεπόταν και συντήρηση. Πλέον αυτό δεν περπατιέται.
Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρξει ένα όραμα, δε γίνεται να συμβαδίζει η κάθε περιοχή με τη φιλοσοφία όλης της χώρας. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου θα πρέπει να βρει ένα άλλο δόγμα για την περίπτωση αυτή.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι είμαστε η παλιά Ελλάδα, τα μονοπάτια που υπάρχουν εδώ δεν υπάρχουν πουθενά, αλλά είναι παρατημένα στο έλεος του θεού.
Κλείνουν, είναι επικίνδυνα, κόσμος χάνεται, χτυπάει, φοβάται και κάπως έτσι χάνεται κόσμος από τη συγκεκριμένη αγορά.
Οι Ισραηλινοί, για παράδειγμα, που είναι μια τεράστια αγορά, έχουν ένα tripadsivor δικό τους. Εκεί γράφουν τα πάντα και οι υπόλοιποι ακούν πιστά τι θα γράψει ο καθένας. Άρα αν, για παράδειγμα, ειπωθεί ότι χάθηκε ένας Ισραηλινός πεζοπόρος, τελειώνει αυτή η αγορά που έχει τεράστια δυναμική. Είναι δε οι καλύτεροι καλοπληρωτές μετά τους Αμερικανούς.
-Με το κομμάτι αναρρίχηση τι γίνεται στην περιοχή; Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι η Κάλυμνος δέχεται 25.000 αναρριχητές το χρόνο. Πλέον έχει γίνει ο top προορισμός στον κόσμο, αφού υπάρχει το μεγαλύτερο αναρριχητικό πεδίο στον πλανήτη.
Δεύτερο είναι αυτό στο Λεωνίδιο. Μάλιστα, εκεί ο κόσμος ξεσπιτώθηκε για να νοικιάζει τα σπίτια του στο airbnb. Γίνεται το αδιαχώρητο. Ούτε σε καφενείο βρίσκεις να καθίσεις.
Εδώ υπάρχει η Νέδουσα, υπάρχουν 150 διαδρομές, και αυτές δημιουργήθηκαν από πρωτοβουλίες και τσέπες ιδιωτών. Όλο αυτό όμως θέλει υποστήριξη, θέλει υποδομές, ο άλλος θέλει να παρκάρει, θέλει να μείνει, θέλει ασφάλεια για να μην του σπάσουν το αυτοκίνητό του όπου παρκάρει.
-Άλλο σημείο στον Ταΰγετο; Είναι αυτό που βλέπουμε απέναντι από τους «πέντε δρόμους»; Αυτό ήταν το κομμάτι που θέλαμε να φτιάξουμε. Είχαμε πάει πριν από κάποια χρόνια στο Δήμο Καλαμάτας. Αυτό που θέλαμε ήταν να γίνει μια μελέτη για να φτιαχτεί μια αερογέφυρα. Από εκεί και πέρα, δε θέλαμε λεφτά. Θα το κάναμε μόνοι μας. Θα μπορούσε να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα πεδία στην Ελλάδα, και πιστεύω ότι πρέπει να γίνει.
–Μιλάτε ξανά για υποδομές και οργάνωση… Μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Ναι, είμαι αισιόδοξος ότι αυτό μπορεί να γίνει, αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Δηλαδή, κάποιος γνώστης δίπλα στον αρμόδιο αντιδήμαρχο ή αντιπεριφερειάρχη που ασχολείται με τον τουρισμό. Ένας άνθρωπος που θα γνωρίζει καλά το αντικείμενο και θα έχει άμεση σχέση και όχι, για παράδειγμα, να έχει σπουδάσει Οικονομικά. Θα πρέπει, δηλαδή, να συσταθεί μια επιτροπή βουνού.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρήματα υπάρχουν και πέφτουν, αλλά δυστυχώς δεν αξιοποιούνται.
-Climb Up… Πείτε μας δυο λόγια… Η εταιρεία ξεκίνησε το 2013. Ιδρύθηκε μέσα στην Costa Navarino. Στη συνέχεια μετατράπηκε σε τουριστικό γραφείο. Πλέον δεν είμαστε μόνο στη Μεσσηνία, αλλά διοργανώνουμε εκδρομές πεζοπορικής αναρρίχησης τόσο στους όμορους νομούς όσο και σε άλλες περιοχές, αφού έχουμε δημιουργήσει ένα δίκτυο συνεργατών.
Οι πελάτες μας είναι κατά 90% ξένοι, κυρίως Βρετανοί, Αμερικανοί, Γάλλοι και Ισραηλινοί, ενώ κάθε χρόνο η ομάδα, που είμαστε 6 άτομα, εξυπηρετούμε περίπου 3.000 άτομα.
-Οι δημοφιλέστερες εκδρομές σας; Οι εκδρομές που κάνουμε χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Σε πεζοπορία και πρώτη με διαφορά σε αυτή την κατηγορία είναι αυτή στο Πολυλίμνιο. Ακολουθεί το Παλαιόκαστρο, ένα σημείο που θέλει πολλή δουλειά, ένα στολίδι με αψίδες… με… με… Θα έπρεπε να επενδυθούν εκατομμύρια εκεί και να γίνει στολίδι. Τρίτο είναι το Ρίντομο
Από την κατηγορία με πολιτιστικά νούμερο ένα είναι η Αρχαία Μεσσήνη, που επίσης θέλει βοήθεια, ενώ υπάρχουν και οι τουρίστες που μένουν στα ξενοδοχεία και τους φέρνουμε στην Καλαμάτα. Θέλουν να δουν το Ιστορικό Κέντρο, την Κεντρική Αγορά, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Στρατιωτικό, καθώς και τη Συλλογή Ελληνικών Ενδυμασιών “Βικτωρία Γ. Καρέλια”.
Τέλος, υπάρχουν οι εκδρομές που περιλαμβάνουν αναρρίχηση.
-Ποιος ο ρόλος σας σε μια εκδρομή; Αρχικά μια εκδρομή περιλαμβάνει ασφάλεια, που για εμάς είναι η κορυφή του παγόβουνου, μετά διασκέδαση και μετά γνώση.
Θεωρούμε ότι πρέπει να επικεντρωθείς στην ασφάλεια, χωρίς αυτό να φαίνεται στον εκδρομέα, άρα θα είναι κάτι κρυφό, έπειτα η διασκέδαση, που θα πρέπει να είναι φανερή και, τέλος, το γνωστικό επίπεδο. Θέλουμε όσοι συμμετέχουν να γυρνούν με μια εμπειρία πίσω.
Εγώ σπούδασα Ανθρωπιστικές Επιστήμες στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο για να αναπτυχθώ στο γνωστικό επίπεδο, αφού είχαμε ξένους που ήξεραν περισσότερα πράγματα από εμάς. Υπάρχουν εκατομμύρια λάτρεις της Ελλάδας και δε γίνεται να κάνεις κάπου μια εκδρομή και να μην ξέρεις τα πάντα για το μέρος.
Και δεν αναφέρομαι απλά σε μια παπαρούνα. Πρέπει να ξέρεις και ιστορία και γενικότερα να έχεις κατά νου ότι εκείνη τη στιγμή είσαι ένα κινητό google της περιοχής.
Θεωρώ ότι κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής είσαι ο πρεσβευτής. Πρέπει να είσαι καθαρός, ευχάριστος και χαρούμενος. Είναι προσόντα που με τον καιρό εξελίσσονται.
-Πώς γίνεται κάποιος συνοδός βουνού; Είναι μια ειδικότητα που υπάρχει στα ΙΕΚ, τόσο στα ιδιωτικά όσο και στα δημόσια, εδώ και 8 χρόνια.
Σε αυτά της Σπάρτης και της Στεμνίτσας έχω διδάξει και θα το κάνω ξανά, όταν τα συγκεκριμένα τμήματα ξεκινήσουν πάλι.
Φαίνεται από το κράτος, πρώτη φορά, μια προσπάθεια να υπάρξει αυτή η ειδικότητα, αφού βλέπουν ότι οι επισκέψεις των ξένων στη χώρα για τον εν λόγω τουρισμό έχουν πάρει την ανιούσα.
–Άρα είναι μια ειδικότητα που έχει επαγγελματική αποκατάσταση; Θα σας πω απλά ότι στο δημόσιο ΙΕΚ της Σπάρτης έγινε ένα τμήμα. Μπήκαν 25 άτομα. Από τους 25 Σπαρτιάτες, οι δέκα δουλεύουν ήδη και έκαναν τουριστικά γραφεία. Βγάζουν χρήματα από αυτό.
Σε όλη την Ελλάδα δεν υπάρχει άλλη πόλη με τόσα γραφεία με αυτού του είδους τουρισμό. Ήταν άνεργοι και τώρα δέκα άτομα, συν τους συνεργάτες τους, ζουν αξιοπρεπέστατα.
Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση.
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ -Κλείνοντας, θεωρείτε ότι θα μπορούσε να υπάρχει τουρισμός όλο το χρόνο; Γίνεται κάτι λάθος από ψηλά; Το υπουργείο Τουρισμού έχει επικεντρωθεί στο marketing του «χταπόδι και αντηλιακό», με αποτέλεσμα να κλείνουν τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα τουριστικά γραφεία και, τελικά, να δουλεύουν σεζόν και το κράτος να πληρώνει επιδόματα ανεργίας.
-Θα μπορούσε, δηλαδή, να υπάρχει τουρισμός όλο το χρόνο; Ξεκάθαρα ναι. Η χώρα μας και η περιοχή μας θα μπορούσαν να έχουν όλο το χρόνο τουρισμό. Αυτό προσπαθεί να κάνει η Costa Navarino τώρα.
Αν το κράτος επένδυε στο χειμερινό τουρισμό, όλοι όσοι εργάζονται σε αυτόν θα δούλευαν όλο το χρόνο. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι μόνο τα Ζαγόρια, όπου δε βρίσκεις να κλείσεις δωμάτιο.
Πρέπει, λοιπόν, να το πάρουμε πιο ζεστά αυτό το κομμάτι του τουρισμού, το χειμερινό τουρισμό και τον ορεινό. Δεν είναι εναλλακτικός τουρισμός ούτε ειδική μορφή τουρισμού. Δεν είναι κάτι εξειδικευμένο. Μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε, αρκεί να το πιστέψουμε και να δουλέψουμε για αυτό.
Η διοργάνωση του 2ου Φεστιβάλ Γαστρονομίας Πελοποννήσου «Peloponnese Food Stories” συζητήθηκε σε σύσκεψη τουρισμού υπό τον περιφερειάρχη Παναγιώτη Νίκα με τη συμμετοχή της αντιπεριφερειάρχη Τουρισμού Άννας Καλογεροπούλου και υπηρεσιακών στελεχών.
Ο φετινός σχεδιασμός του γαστρονομικού Φεστιβάλ, το οποίο συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά, διατηρεί τους βασικούς άξονες της τοπικότητας και της χωρικής διασποράς ανά Περιφερειακή Ενότητα, καθώς και της ανάδειξης τόσο της παραδοσιακής όσο και μιας πιο σύγχρονης έκφρασης της τοπικής γαστρονομίας, πάντα με βάση τα ποιοτικά αγροδιατροφικά προϊόντα της Πελοποννήσου. Συγχρόνως, εμπλουτίζεται τόσο προς την κατεύθυνση ενίσχυσης του βιώσιμου χαρακτήρα του, όσο και ως προς την υλοποίηση δράσεων εκπαίδευσης των επαγγελματιών της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν 5 εκδηλώσεις, μια σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα και συγκεκριμένα:
Π.Ε Αργολίδας: Κρανίδι | Ερμιονίδας
Π.Ε Αρκαδίας: Δημητσάνα | Γορτυνίας
Π.Ε Κορινθίας: Βραχάτι|Βέλου – Βόχας
Π.Ε Λακωνίας: Γεράκι | Ευρώτα
Π.Ε Μεσσηνίας: Άνω Πόλη Κυπαρισσίας |Τριφυλίας
Σημειώνεται, επίσης, ότι πολλές ακόμα γαστρονομικές εκδηλώσεις, που λαμβάνουν χώρα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και διοργανώνονται από τοπικούς φορείς, θα υποστηριχθούν οικονομικά και οργανωτικά από την Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησαν οι παραγωγοί της Μεσσηνίας την ημερίδα “Αβοκάντο – μια καλλιέργεια που διαρκώς επεκτείνεται» που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 25 Ιουλίου 2023 στο πάρκο Βλαχέρνας στα Φιλιατρά.
Δείτε το βίντεο:
Ο διευθυντής του Ιστιτούτου Ελιάς, Υποτροπικών Φυτών και Αμπέλου Χανίων Δρ. Γιώργος Ψαρράς και η ερευνήτρια Δρ. Θηρεσία – Τερέζα Τζατζάνη παρουσιάσαν τα νέα δεδομένα σχετικά με την καλλιέργεια του αβοκάντο στην Ελλάδα, αναφερόμενοι και στο 5 ετές πειραματικό πρόγραμμα που συμπεριλαμβάνει παραγωγούς της Μεσσηνίας και υλοποιείται μέσω προγραμματικής σύμβασης με τον ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, με τη συμμετοχή των ΔΑΟΚ Λακωνίας, Μεσσηνίας και Τριφυλίας. Την ημερίδα συντόνισε ο διευθυντής της ΔΑΟΚ Τριφυλίας Αντώνης Παρασκευόπουλος.
Χαιρετισμό απηύθυναν επίσης ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης πρωτογενούς τομέα Πελοποννήσου, Στάθης Αναστασόπουλος, η διευθύντρια της ΔΑΟΚ Μεσσηνίας Έφη Γεωργακοπούλου και ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Φιλιατρών, Άγγελος Κοροβίλας.
Ο Σύλλογός μας στα πλαίσια του Φεστιβάλ Μπάμιας διοργανώνει και πεζοπορεί με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μουριατάδας και την Κοινότητα Σελλά.
Την Δευτέρα 7 Αυγούστου 2023 θα περπατήσουμε στο κατάφυτο και δροσερό Φαράγγι της Στενωσιάς στην Γιάλοβα.
Μια πανέμορφη, σκιερή, παραποτάμια διαδρομή, όπου συναντάμε, περνώντας από γεφυράκια, μικρούς καταρράκτες και λιμνούλες και καταλήγουμε στον μεγάλο καταρράκτη Καλαμάρη ( 20 μέτρα ύψος) όπου και βουτάμε!
Διαδρομή συνολικής απόστασης (πηγαινέλα) 6,4χλμ, με υψομετρική διαφορά 126μ., εκτιμώμενης διάρκειας 3 ώρες περίπου και βαθμός δυσκολίας μέτριος.
Το πρώτο Αντάμωμα των Απανταχού Μεσσηνίων που οργάνωσε η Μεσσηνιακή Αμφικτυονία για το καλοκαίρι του 2023 πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στην παραδοσιακή ταβέρνα «Βατουριώνα» στην Καλαμάτα με εκλεκτό φαγητό και ευχάριστο περιβάλλον.
Η προσέλευση, παρά τον καύσωνα, ήταν συγκινητική. Η λαχτάρα των ομογενών, οι οποίοι ήταν η πλειοψηφία στο Αντάμωμα αυτό, να συνευρεθούν με πατριώτες αλλά και με τους ομογενείς από τις άλλες ηπείρους και τους Μεσσήνιους και φίλους τους από την Ελλάδα, ήταν κάτι το ξεχωριστό και δεν σταμάτησαν να εκφράζουν τις ευχαριστίες τους.
Αυτή η σύναξη υποχρεώνει τη Μεσσηνιακή Αμφικτυονία να δημιουργεί συνεχώς δράσεις για να έρχονται σε επικοινωνία οι απανταχού Μεσσήνιοι, αφού οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ένιωσαν σαν να μην ξενιτεύτηκαν αλλά και τα παιδιά τους δεύτερης και τρίτης γενιάς ότι έχουν τις ρίζες τους εδώ. Τα καλοκαίρια δίνουν πάντοτε ευκαιρίες να γίνονται συναντήσεις στην γενέθλια γη της Μεσσηνίας.
Τους προσκεκλημένους υποδέχτηκαν ο β’ αντιπρόεδρος από την Αδελαίδα Παρασκευάς Σωτηρόπουλος, ο γραμματέας Παναγιώτης Μπαζίγος της Αμφικτυονίας, η οργανωτική γραμματέας Εφη Μπούνα, του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Πύλου «το Ναυαρίνο», ο ταμίας Παναγιώτης Λούτος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Τριφυλίας και η Εκπρόσωπος της Ευρώπης Δώρα Γιαννίτση του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού Μόσχας.
Μεταξύ των παρευρισκόμενων ήταν ακόμα με την ακολουθία τους, ο Κώστας Βοργιάς της Εξελεγκτικής Επιτροπής, η κ. Πουλή της Παμμεσηνιακής Αδελφότητας «Παπαφλέσσας» Μελβούρνης, ο Γιώργος Πολίτης εκπρόσωπος του Συλλόγου Βοστώνης «Πάμισος – Αμαλία», η Σοφία Παπαθεοδωρίδου εκπρόσωπος των Μεσσηνίων Σουηδίας, ο κ. Σπαράγγης του Συλλόγου Μεσσηνίων Μόντρεαλ, ο Βασίλης Λεβέντης της Αδελφότητος Μεσσηνίων Καναδά (Μόντρεαλ), η Τζούλη Τσαρίδη πρόεδρος της Παμμεσσηνιακής Ένωσης Σύδνεϋ, η Φωτεινή Μπιλιώνη εκπρόσωπος του Συλλόγου Μεσσηνίων Ιλίου Αττικής, η Αγγελική Μαθιοπουλου του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Μεταμόρφωσης, η Αργυρούλα Μητράκου πρόεδρος Συλλόγου Μικρασιατών Καλαμάτας, ο Σπύρος Κατσίρας από τους Ελληνομνήμονες, η Φωτεινή Κοτσογλανίδη της Εστίας Πολιτισμού Μικρασιατών και Ποντίων νομού Μεσσηνίας, ο Αρχιτέκτονας Παναγιώτης Σάμιτας και ο πολιτικός μηχανικός Παναγιώτης Νασόπουλος, Βασίλης Γεωργόπουλος πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Μεσσηνίας, ο Στέλιος Μητσέας του Συλλόγου «Αγιος Νικόλαος» της Χαραυγής Αβίας, ο Αθανάσιος Καστόρας από το Μεσσηνιακό Σύλλογο του Σαν Φρανσίσκο, ο κ. Σταυριανόπουλος από το Τέξας, ο Παν. Μίντζιας από το Σύλλογο “Ακρόπολη”, ο Κώστας Γαλάνης από το Σύλλογο. Αραπολακέων, ο Νίκος Καλαμαράς και ο κ. Μπακέας από τη Νέα Υόρκη, ο Γιώρ. Καρυώτης , η Αμαλία Ρουτζούνη πρόεδρος Συλλόγου Μανιατών, ο Βαγγέλης Σπυρόπουλος από το Σύλλογο “Παναγιά Υπαπαντή Βοστώνης, η Βούλα Νανοπούλου από το Σύλλογο Μελιγαλαίων Αθήνας, η Τασούλα Φοίφα από την Δημοτική Κοινότητα Καλαμάτας.
Την πρόταση τιμών για τη μίσθωση θέσεων για την τέλεση της ετήσιας παραδοσιακής εμποροζωοπανήγυρης στην Κυπαρισσία καλείται να αποφασίσει η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Τριφυλίας, που συνεδριάζει τη Δευτέρα στις 12 το μεσημέρι.
Επίσης θα συζητηθούν και τα εξής: Σύνταξη τριμηνιαίας έκθεσης αποτελεσμάτων εκτέλεσης προϋπολογισμού Δ. Τριφυλίας, α’ και β’ τρίμηνο οικονομικού έτους 2023. Έγκριση πρακτικού Ι της επιτροπής αξιολόγησης εγγυητικών επιστολών, τεχνικών και οικονομικών προσφορών συμμετοχής στον ανοικτό ηλεκτρονικό διαγωνισμό για την προμήθεια «Κάδοι απορριμμάτων» για το Δήμο Τριφυλίας. Άσκηση ή μη ανακοπής κατά της υπ’ αρ. 15342/2023 διαταγής πληρωμής του Ειρηνοδικείου Αθηνών με αιτούντα δικηγόρο Αθηνών, η οποία επιδόθηκε στον δήμο στις 19/7/2023 (α’ επίδοση). Έγκριση παροχής νομικής υποστήριξης από το Δήμο Τριφυλίας σε δημοτικό υπάλληλο.
Κ.Μπ.
Το δελτίο τύπου Εισροών – Εκροών της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για τον μήνα Μάιο 2023 καταγράφει τη συνέχιση της απομείωσης του κόστους παραγωγής στον πρωτογενή τομέα, σε μια περίοδο όπου παραδοσιακά ξεκινάει η συγκομιδή σιτηρών. Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ:
«Ο Γενικός Δείκτης Τιμών Εισροών στη Γεωργία-Κτηνοτροφία του μηνός Μαΐου 2023, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Μαΐου 2022, παρουσίασε μείωση 0,8% έναντι αύξησης 26,2% που σημειώθηκε κατά τη σύγκριση του Μαΐου 2022 με τον Μάιο 2021». Η μείωση αυτή, σύμφωνα με το δελτίο, οφείλεται α) στη μείωση κατά 2,4% του δείκτη τιμών των αναλώσιμων μέσων και κυρίως στη μεταβολή της ομάδας «ενέργεια και λιπαντικά», καθώς και β) στην αύξηση κατά 9,2% του δείκτη τιμών του σχηματισμού παγίου κεφαλαίου.
«Ο Γενικός Δείκτης Εισροών κατά τον μήνα Μάιο 2023, σε σύγκριση με τον δείκτη του Απριλίου 2023, παρουσίασε μείωση 1,5%. Ο μέσος Δείκτης Εισροών του δωδεκαμήνου Ιουνίου 2022-Μαΐου 2023 παρουσίασε αύξηση 15,4% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του δωδεκαμήνου Ιουνίου 2021-Μαΐου 2022», συνεχίζει η ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ.
Προβληματίζουν οι αυξήσεις στον πάγιο εξοπλισμό
Η εικόνα σταθεροποίησης των τιμών, των επιμέρους εισροών που συνθέτουν το κόστος παραγωγής, καθώς και η αργή πτωτική τους πορεία, φαίνεται και στον σχετικό πίνακα με τις ετήσιες συγκρίσεις τιμών εισροών που έχει καταρτίσει η ΕΛΣΤΑΤ. Εκεί παρατηρούμε, για παράδειγμα, ότι η σύγκριση των τιμών ζωοτροφών του Μαΐου του 2023 με τον Μάιο του 2022 δίνει μικρή αύξηση (0,7%). Ωστόσο, την αμέσως προηγούμενη χρονιά (2021/2022), η ίδια σύγκριση είχε καταγράψει σημαντική αύξηση (27,1%). Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό στα λιπάσματα, όπου η σύγκριση του Μαΐου του 2023 με τον Μάιο του 2022 δίνει αύξηση 1,4%, όμως την προηγούμενη χρονιά καταγράφηκε αύξηση 58%.
Στον αντίποδα, θετική είναι η εξέλιξη της τιμής της κατηγορίας «Ενέργεια και Λιπαντικά», όπου σημειώνεται μείωση 12,6%, στοιχείο ενθαρρυντικό για την επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα, καθώς την περίοδο 2022/2021 σημειώθηκε εκτίναξη στην τιμή της κατηγορίας (+45,2%).
Εκεί, πάντως, που δεν φαίνεται να υπάρχει εξομάλυνση είναι στην αύξηση των τιμών που σχετίζονται με πάγιο εξοπλισμό και μηχανήματα. Για παράδειγμα, στην κατηγορία «συντήρηση και επισκευή κτηριακών εγκαταστάσεων» καταγράφεται αύξηση 10,2% (Μάιος 2023-Μάιος 2022). Στο μέτωπο του γεωργικού εξοπλισμού, η αύξηση στα μηχανήματα καλλιέργειας βρίσκεται στο 12%, ενώ στους γεωργικούς ελκυστήρες η αύξηση τον φετινό Μάιο συγκριτικά με πέρσι διαμορφώθηκε στο 8,9%.
