Η υπογεννητικότητα και η επίβωση της Ελλάδας

Την Κυριακή 1η Νοεμβρίου 2009 γιορτάστηκεαπό τους πολύτεκνους όλης της χώρας η μνήμη των των προστατών της πολύτεκνης οικογένειας, Αγίων Μαρτύρων Τερεντίου και Νεονίλλης και των επτά τέκνων τους.
Με αφορμή την φετινή γιορτή σαν πολύτεκνοι θέλουμε να κοινοποιήσουμε ορισμένες απόψεις μας, σχετικά με τα προβλήματα των πολυτέκνων οικογενειών που κατ’ επέκταση είναι και πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας αφού η επιβίωση του Ελληνικού στοιχείου είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πολυτεκνία.
Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία ή γεννητικότητα στην Ελλάδα αγγίζει το 1%. Κατ΄ αντιστοιχία κάθε ελληνίδα γεννά ένα παιδί. Το 1980 η Ελλάδα ήταν δεύτερη στον δείκτη γονιμότητας ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Το 1999 κατείχε τη 12η θέση. Σε πέντε χρόνια οι αλλοδαποί μαθητές παρουσίασαν αύξηση 300%. Οι έλληνες μαθητές είχαν μειωθεί 30%. Το 1980 είχαμε περί το1.000.000 παιδιά στα Δημοτικά. Το 2000 643.475. Σε 30 χρόνια δεν θα υπάρχουν μαθητές στα σχολεία αν συνεχιστεί ο ίδιος ρυθμός.
Κατά την ΕΣΥΕ (Εθνική Στατιστική Υπηρεσία.) στην αρχή του 2006 ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 11.125.179 άτομα βάσει των στοιχείων που συγκεντρώθηκαν από τα ληξιαρχεία της χώρας. Ο ρυθμός ετήσιας αύξησης το 2006 ήταν 4,2 επί πληθυσμού 1.000 κατοίκων, που ισούται με συντελεστή 0,6% της φυσικής αύξησης.
Ο δείκτης γεννητικότητας περιορίζεται στο 10,1 επί πληθυσμού 1.000 κατοίκων, ενώ θα έπρεπε να είναι διπλάσιος για να διατηρηθεί ο πληθυσμός της χώρας στα σημερινά επίπεδα. Από το 1995 ως το 2006 η σύνθεση του πληθυσμού κατά ομάδες ηλικιών έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές. Το ποσοστό των παιδιών ηλικίας 0-14 ετών μειώθηκε το 2006 σε 14,3% από 17,4% που ήταν το 1995. Κατά την ίδια χρονική σύγκριση ο πληθυσμός ηλικίας άνω των 65 ετών αυξήθηκε κατά 28,6%.
Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το γεγονός ότι ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός ηλικίας 15-64 ετών ως ποσοστό του συνολικού πληθυσμού μειώθηκε στο 67,1% το 2006 από 67,5% που ήταν το 1995.
Είναι φανερό, αναφέρεται από την ΕΣΥΕ, ότι η σύνθεση του πληθυσμού κατά ηλικίες παρουσίασε μια μετακίνηση προς τις μεγαλύτερες ηλικίες, με συνέπεια ο δείκτης γήρανσης να ακολουθήσει από το 1995 και μετά έντονα ανοδική πορεία. Το 2006 αντιστοιχούσαν 130 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω σε 100 άτομα ηλικίας 0-14 ετών, ενώ το 1995 αντιστοιχούσαν 87 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω σε 100 άτομα 0-14 ετών.
Όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό για μια χώρα των οκτώ εκατομμυρίων σαν την Ελλάδα. Η διαπίστωση αυτή είναι γενική. Τεκμηριώνεται όμως πολύ καλά και εμπεριστατωμένα από το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής της βουλής για το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος το Φεβρουάριο του 1993.

Απο το Σύλλογο Πολυτέκνων Κυπαρισσίας και περιχώρων