Να φύγουμε ή να μείνουμε;

Έχω αρχίσει να σκέφτομαι το ενδεχόμενο της μετανάστευσης. Μέχρι πρότινος δεν είχα καμία διάθεση να ασχοληθώ με μια δική μου μετανάστευση και της οικογένειάς μου σε άλλη χώρα. Όμως τα δεδομένα έχουν δραματικά ανατραπεί το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Από την στιγμή που μένουμε χωρίς πόρους (εργασία) ενώ δεν υπάρχει κάποια θετική προοπτική στην χώρα που αγαπάμε και ζούμε, δεν μας μένουν πολλές επιλογές. Μας μένουν; Θα εξαντλήσω κάθε δυνατή προσπάθεια και ελπίδα που έχω για να μην φύγουμε. Όμως από την άλλη δεν διαφαίνεται κάτι σοβαρό για να μας κρατήσει στην χώρα μας.
Η Ελλάδα μας εξακολουθεί να μας πληγώνει. Η χώρα μας, η πατρίδα μας δυστυχώς δεν διοικείται από εξωγήινες μορφές ζωής. Οι άνθρωποι έχουν τις τύχες της στα χέρια τους και μάλιστα Έλληνες ή κάνω λάθος; Εμείς δώσαμε την ψήφο μας σε ανθρώπους, σε Έλληνες (όχι σε ξένους) γιατί μας το ζήτησαν, γιατι μας έπεισαν ότι μπορούν να βοηθήσουν ώστε να λύσουμε τα προβλήματά μας και να ζήσουμε όλοι μας όμορφα, με ευημερία και πολιτισμό, αλλα αυτοί που έλαβαν την ψήφο μας… δείχνουν με την πρώτη ευκαιρία ότι είχαν άλλους σκοπούς!
Αυτοί που έλαβαν την ψήφο μας και τους δώσαμε θέσεις (υψηλές), αξιώματα, άνετους μισθούς και άλλες παροχές για να διοικούν με τις καλύτερες προοπτικές όλους εμάς, είναι αυτοί που μας οδηγούν στην καταστροφή.
Η χώρα μας έγινε έρμαιο των επιθυμιών τόσο των πολιτικών όσο και μεγάλης μερίδας των πολιτών της! Τρέξαμε όλοι να βολευτούμε στο δημόσιο, σπουδάσαμε τα παιδιά μας για να πάρουν πτυχία και στο τέλος βρίσκουν δουλειά για σερβιτόρους. Μια απλή θέση σε μια ιδιωτική εταιρεία ζητούν πτυχίο ΤΕΙ ή ΑΕΙ. Εμείς που είμαστε τόσο σπουδαγμένοι και γραμματιζούμενοι πολίτες καταντήσαμε να μας προσλαμβάνουν με πτυχία ΤΕΙ και ΑΕΙ σε κατώτερες θέσεις με κατώτερους μισθούς. Αν φυσικά δεν έχεις την δυνατότητα να μπεις στο δημόσιο, έστω και συμβασιούχος (μέχρι πριν λίγο καιρό), διότι αν καταφέρεις και βολευτείς στο δημόσιο, ε…, κάτι μπορεί να γίνει. Ίσως να σου κόψουν ένα 10% του μισθού ή να σου κόψουν το επίδομα έγκυρης προσέλευσης στην εργασία σου, αλλα τουλάχιστον δεν θα σε απολύσουν.
Θα ντρεπόμουν να έπαιρνα επίδομα έγκυρης προσέλευσης στην εργασία μου… Αυτό δείχνει πόσο καλά λειτουργεί η συνδιαλλαγή ανάμεσα στις κυβερνήσεις και στα συνδικάτα.
Σήμερα ζητούν να περικόψουν αυτά τα λίγα χρήματα ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα. Επίσης δύο νέοι άνθρωποι που δεν έχουν ιδιόκτητο σπίτι, ο ένας μισθός πρέπει να πηγαίνει στο ενοίκιο. Για ένα ζευγάρι με ένα παιδί, σε ένα μικρό τριάρι, μόνο το σπίτι έχει ενοίκιο μέσο όρο 550 ευρώ. Εάν προσθέσουμε κοινόχρηστα ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και ΟΤΕ θα χρειαστούν τον μήνα 750 ευρώ, ίσως και παραπάνω τους χειμερινούς μήνες.
Εάν απολυθεί ο ένας από αυτούς… μπορείτε να μου πείτε τι θα γίνει;;; Αυτό που του λένε είναι: πρόβλημά του, καλά να πάθει, ας πρόσεχε, να πάει στους γονείς του, είναι αποτυχημένος, δεν μπορώ να προσλάβω κάποιον παντρεμένο και με παιδί θα προτιμήσω έναν νεότερο, να πάρει δανεικά.
Και το κράτος μας που αδυνατεί να αντεπεξέλθει στα σημερινά οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα, το μόνο που κάνει είναι να ανοίγει το συρτάρι και να λέει που θα βάλω φόρους και από που θα κόψω χρήματα. Ούτε ανάπτυξη, ούτε συμμάζεμα, ούτε όραμα, ούτε άλλες θετικές σκέψεις υπέρ των πολιτών του. Όλα τα σχέδια είναι πως θα κόψω χρήματα να τα δώσω στους δανειστές μας.
Κράτος που διοικείται από εκλεγμένους Έλληνες πολίτες που πρώτα σκέφτεται τους ξένους δανειστές και λιγότερο τους πολίτες του παύει να είναι δίκαιο, σωστό, νόμιμο, ηθικό και θα πρέπει όλοι οι πολιτικοί να εκδιωχθούν. Διότι αυτές οι θέσεις και τα αξιώματα είναι για όφελος όλων ΜΑΣ και όχι όλων ΤΟΥΣ.
Ετσι, λοιπόν μοιράζομαι με όλους εσάς αυτές τις σκέψεις μου. Άραγε, υπάρχει κάτι θετικό για να μας κρατήσει στην χώρα μας; Να φύγω ή να μείνω με την οικογένεια μου;
Δύσκολη απόφαση!
Σωτήρης Μουζίδης