Η Φλόγα της αντίστασης στα γήπεδα με ένα μεγάλο ΟΧΙ

Για δεύτερο συνεχόμενο Σαββατοκύριακο, στα ποδοσφαιρικά γήπεδα αναρτήθηκαν πανό με πολιτικά συνθήματα, γεγονός που, κατά πολλούς, ήρθε να ενισχύσει την άποψη ότι το λεγόμενο οπαδικό κίνημα ξεπερνά τον εαυτό του.
ΚΑΠΟΙΟΙ, αμέσως μετά την εμφάνιση του φαινομένου, είχαν σπεύσει να μιλήσουν για την «επανάσταση των γηπέδων» και τώρα νιώθουν δικαιωμένοι από την επανάληψη των εκδηλώσεων που είχαν ως κύριους στόχους τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, τη Μέρκελ και το ΔΝΤ.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη, όμως, είναι πολλοί εκείνοι που διατηρούν τις αμφιβολίες τους σε σχέση με μια τόσο εντυπωσιακή μετάλλαξη ανθρώπων, οι οποίοι μέχρι χθες λειτουργούσαν ως μέλη εγκληματικών συμμοριών, καλυπτόμενοι πίσω από ποδοσφαιρικά χρώματα και σύμβολα που παρέχουν ασυνάρτητες ιδεολογίες. Τι συμβαίνει, λοιπόν, και πώς εξηγούνται όλα αυ
ΝΟΜΙΖΩ ότι η απάντηση δόθηκε με πολύ καθαρό τρόπο από τη συμμετοχή του «ποδοσφαιρικού κινήματος» στα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου, αλλά και από την κλασική δράση του σε τουλάχιστον δύο αθλητικά μέτωπα μέσα στο Σαββατοκύριακο.
ΓΙΑΤΙ τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στον Βόλο διαπιστώθηκε ότι η «αδικία» που συνετελέσθη σε βάρος των ομάδων τους ήταν εκείνη που ώθησε τους οπαδούς του Ηρακλή και του Ολυμπιακού Β. να βγουν στους δρόμους για να διαλύσουν τις παρελάσεις και να αποδοκιμάσουν τους εκπροσώπους της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος. Πράγμα που σημαίνει ότι το οπαδικό συναίσθημα είναι γι' αυτούς ισχυρότερο από την όποια πολιτική συνειδητοποίηση.
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ, επίσης, το δήθεν επαναστατημένο «ποδοσφαιρικό κίνημα» τόσο στο Περιστέρι (άγριες συγκρούσεις μεταξύ οπαδών του Ατρομήτου και του Πανιωνίου) όσο και στο Μαρκόπουλο (εισβολή κουκουλοφόρων οπαδών, που τα έκαναν γης μαδιάμ σε αγώνα βόλεϊ...), τελικά επιβεβαίωσε τον εαυτό του!