Η ελαιοκομική κρίση και οι προτάσεις των Ιταλών

Αναστάτωση στα αγροτικά συνδικάτα και συνεταιρισμούς προκαλεί η πτώση των τιμών του ελαιολάδου στην Ιταλία,…
(14.01.2012). Αναστάτωση στα αγροτικά συνδικάτα και συνεταιρισμούς προκαλεί η πτώση των τιμών του ελαιολάδου στην Ιταλία, που ξεπερνάει τα 40% σε σχέση με τις ψηλότερες αιχμές των τιμών του 2011, καίτοι ακόμη σε επίπεδα υψηλά έναντι των ευρωπαϊκών ορίων ενεργοποίησης της ιδιωτικής αποθεματοποίησης..
Δίνουν και παίρνουν λοιπόν οι πρωτοβουλίες καταγγελίας αυτής της κατάστασης και προτάσεων προστασίας του ιταλικού ελαιολάδου.
Τα αιτήματα του ιταλικού αγροτικού κόσμου, στην χώρα που κατέχει την πρώτη θέση στις εισαγωγές ελαιολάδου χύμα και την δεύτερη στις εξαγωγές τυποποιημένου λαδιού- παρότι ελλειμματική, κινούνται γύρω από τρείς άξονες:
-την υπεράσπιση του ιταλικού λαδιού ανέξαρτητα από το ποιοτικό επίπεδο,
-την υπεράσπιση της ποιότητας, κι επομένως του εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου.
-τον αρνητικό ρόλο των μεγάλων αλυσίδων διανομής-
Στα πλαίσια του πρώτου άξονα κινούνται οι πρωτοβουλίες υποστήριξης του made in italy μέσω της σήμανσης «ιταλικό προϊόν» ή «100% ιταλικό προϊόν» και οι καταγγελίες ανάμειξης του ιταλικού ελαιολάδου με ελαιόλαδα εισαγωγής δεύτερης κατηγορίας, ισπανικής και ελληνικής προέλευσης και άλλων χωρών, τα οποία ετικετάρονται σαν ιταλικά. Ακραία εκδήλωση αυτής της τάσης η λαϊκιστική εκμετάλλευση της έρευνας γύρω από την ποιότητα του ελαιολάδου στα ράφια των καταστημάτων των οργάνων καταστολής των νοθειών με την υποστήριξη ενός αγροτικού συνδικάτου ( Coldiretti) που κατάληξε με το μπούμερανγκ του προσωρινού μπλοκαρίσματος των ιταλικών εισαγωγών στην Κίνα από το τελωνείο της Σαγκάης. Μπλοκάρισμα το οποίο είχε μεγάλη διεθνή απήχηση.
Στον δεύτερο άξονα ανήκει το αίτημα πολλών αγροτικών οργανώσεων οι οποίες ζητούν την παρέμβαση του ιταλικού Υπουργείου Γεωργίας στην ΕΕ για την μείωση του ευρωπαϊκού ορίου αλκυλεστέρων στο ελαιόλαδο. Γιατί οι αλκυλέστερες και οι μεθυλεστέρες καθιστούν εμφανή την ελλιπή ποιότητα των λαδιών και όχι πάντα την απόσμησή τους δεδομένου ότι οι αλκυλέστερες δεν σχηματίζονται μόνο κατά την διαδικασία απόσμησης αλλά και κατά την ανάπτυξη των διεργασιών ζύμωσης του ελαιόκαρπου πριν το άλεσμα. Έτσι το όριο των 75 χιλιοστόγραμμων το κιλό που του ευρωπαϊκού κανονισμού που μπορεί να διευρυνθεί μέχρι τα 150 χιλιοστόγραμμα /κιλό δεν αποθαρρύνει την αλλοιωμένη παραγωγή του εξτραπαρθένου. Ακριβώς για αυτό τον λόγο οι ιταλικές οργανώσεις ζητούν την μείωση των αλκυλεστέρων στα 20 χιλιοστόγραμμα/κιλό για το εξτραπαρθένο.