Από την εικόνα που έχει το Δασαρχείο Καλαμάτας, από τον Πάμισο και δυτικά έως την Κυπαρισσία, όλα τα πλατάνια έχουν προσβληθεί. Όποιο, δε, προσβληθεί, δεν έχει γιατρειά και είναι καταδικασμένο, ενώ ο ανθρώπινος παράγοντας έχει «βοηθήσει» καταλυτικά στην εξάπλωση της νόσου, όχι μόνο στη Μεσσηνία, αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Το μεταχρωματικό έλκος του πλατάνου είναι η πιο καταστρεπτική ασθένεια δασικών δένδρων που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, ενώ τον κώδωνα του κινδύνου κρούει, μιλώντας στο «Θάρρος», ο καθηγητής, ερευνητής του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων του ΕΘΙΑΓΕ, Παναγιώτης Τσόπελας, ο οποίος έχει μελετήσει σε βάθος το πρόβλημα και τονίζει ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί, παρά τις παρεμβάσεις του, είναι ανύπαρκτα.
Το θετικό είναι ότι υπάρχει τρόπος για να γλυτώσουν τα πλατάνια, το ερώτημα είναι πόσοι θα κινητοποιηθούν και ευαισθητοποιηθούν σε αυτό τον αγώνα.
Αναπόφευκτος ο θάνατος
Σε πολλές περιοχές, εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Μεσσηνία, δεν υπάρχουν πια πλατάνια. Στην περιοχή του Μελιγαλά δεν υπάρχει ούτε ένα! Το δε ΕΘΙΑΓΕ παλεύει τώρα την ασθένεια στην πανέμορφη περιοχή της Αγ. Θεοδώρας. Ορισμένα πλατάνια έχουν ήδη προσβληθεί και αυτά πλέον κόβονται και απομακρύνονται ή «σκοτώνονται», όπως λένε στη γλώσσα τους οι δασολόγοι. Ο φόβος τους είναι να μην «περάσει» η ασθένεια προς το νερόμυλο της περιοχής, γιατί, όπως τονίζει ο κ. Τσόπελας, τότε δε θα μείνει τίποτα.
Στην Πελοπόννησο η ασθένεια ήταν ήδη διαδεδομένη σε αρκετά σημεία της Μεσσηνίας, όταν διαπιστώθηκε για πρώτη φορά το 2003. Κατά τα επόμενα χρόνια, όμως, η επέκταση της ασθένειας πήρε εκρηκτικές διαστάσεις, ιδιαίτερα στα φυσικά οικοσυστήματα πλατάνου κατά μήκος ποταμών και χειμάρρων, με χιλιάδες νεκρά δένδρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου