Με πρόσχημα την ακυβερνησία

Του Παν. Βέμμου
Το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής αποτελεί το πρώτο ρήγμα της μνημονιακής πολιτικής. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού καταδίκασε τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις της υποτέλειας. Στο αποτέλεσμα αυτό συνέβαλαν πολιτικές δυνάμεις και κινήματα που στον ένα ή άλλο βαθμό εναντιώθηκαν στην πολιτική που οδήγησε στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση των εργαζομένων. Χωρίς αμφιβολία, όμως, το κίνημα των πλατειών ήταν αυτό που έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής του λαού και να φθάσουμε σ’ αυτή την αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που βγήκαν στους δρόμους και τις πλατείες ανάγκασε τους εντολοδόχους της τρόικας, τα κόμματα του μνημονίου, να ρίξουν τις μάσκες του δικομματισμού, να δείξουν το αντιλαϊκό τους πρόσωπο και έτσι να χάσουν το 60% της εκλογικής τους δύναμης.

Οι πολιτικές δυνάμεις που συμμετείχαν στις πλατείες ή αυτές που έλαβαν το μήνυμα των αγανακτισμένων πολιτών αύξησαν σημαντικά τις εκλογικές τους δυνάμεις. Αυτοί που κράτησαν αποστάσεις, γιατί δεν χωρούσε η αντενέργεια των πολιτών στα ιδεολογικά τους σχήματα, έμειναν στάσιμη και με σοφίσματα καλούν το λαό να αλλάξει γνώμη. Παρά το θετικό αυτό αποτέλεσμα, που συνετάραξε την Ευρώπη, δεν είναι δυνατόν λόγω του εκλογικού νόμου να σχηματισθεί μια δημοκρατική κυβέρνηση σε αντιστοιχία με την εντολή του ελληνικού λαού για αποδέσμευση από το μνημόνιο, παραγωγική ανασυγκρότηση τους οικονομίας και εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής του τόπου. Είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που μαζί ψήφισαν τον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο και τώρα δημαγωγούν με την ανικανότητα τους να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Οι δυνάμεις του δικομματισμού, των μεγάλων συμφερόντων, της διαπλοκής και της τρόικας παρά την καταδίκη τους από τον ελληνικό λαό, διατηρούν αρκετές δυνάμεις και στηρίγματα. Με αιχμή την «ακυβερνησία» και την «σταδιακή απαγκίστρωση» από το μνημόνιο προσπαθούν αφενός να κερδίσουν χρόνο, αφετέρου αντιμνημονιακές δυνάμεις να τις σύρουν σε μια κυβέρνηση «εθνικής ανάγκης» που δεν θα αλλάξει την ουσία της πολιτικής που μας οδήγησε στη χρεωκοπία.