Μνημόνιο ή καταγγελία; Ευρώπη ή δραχμή;

Δικαίως οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θεωρούνται «εκλογές των μεγάλων διλημμάτων» για την πορεία και την ανάκαμψη της χώρας. Σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό, που ευνοεί δύο πόλους, η προεκλογική ατμόσφαιρα οξύνεται με εκατέρωθεν βολές για την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας και τη στάση απέναντι στη νέα δανειακή σύμβαση.

Στην προσπάθειά του το «Θαρρος» να ξεδιαλύνει όσο γίνεται το τοπίο πάνω σ’ αυτά τα σημαντικά θέματα, παρουσιάζει σήμερα τις απόψεις πέντε κομμάτων μέσα από τα επιχειρήματα ισάριθμων στελεχών τους.
Τα ερωτήματα στα οποία απαντούν αποτελούν συμπύκνωση του δημόσιου διαλόγου, ενώ, παράλληλα, προσπαθούν να αποτυπώσουν τις εναλλακτικές προτάσεις τους για την επόμενη ημέρα της 17ης Ιουνίου. Όταν, δηλαδή, κάθε κόμμα θα κληθεί να τοποθετηθεί για την ανάγκη συνεργασιών και να δώσει ακριβές περιεχόμενο στους όρους «αναθεώρηση», «προσαρμογή», «τροποποίηση» ή «καταγγελία» του Μνημονίου.
Η χώρα μπορεί, τελικώς, να φύγει από το ευρώ ή είναι ένα σενάριο που δε συζητείται;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΜΠΑΖΙΩΤΗΣ
Ο κίνδυνος εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι υπαρκτός. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η απειλή είναι πλαστή, επειδή το κόστος αποπομπής της Ελλάδας για την υπόλοιπη Ευρωζώνη θα είναι δυσβάσταχτο, η ευθύνη όμως είναι δική μας. Η Ευρώπη μπορεί να τρέμει στην ιδέα να φύγει η Ελλάδα από τη ζώνη του ευρώ, αλλά δε θα διστάσει να βρει και εναλλακτικούς δρόμους, εάν εμείς δεν πείσουμε ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε στις δεσμεύσεις μας. Πάνω από 80% των Ελλήνων είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ. Όποιος, λοιπόν, συζητά τέτοια σενάρια εξόδου από το ευρώ, οδηγεί στην αναστολή της επενδυτικής δραστηριότητας στη χώρα μας, ενθαρρύνει τη φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, προκαλεί πόλωση, που δυσκολεύει την ανάγκη εθνικής συνεννόησης.
Διανύουμε μια προεκλογική περίοδο, στη διάρκεια της οποίας έχουμε ακούσει απίθανες υποσχέσεις. Κάποιοι, ακόμη και τώρα, συνεχίζουν να υπόσχονται τα απίθανα, χαϊδεύοντας αυτιά. Ελπίζω να μην το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Γιατί δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής από την καταστροφή. Υπάρχει, όμως, ο δρόμος της επαναδιαπραγμάτευσης που υποστηρίζει σταθερά η Ν.Δ., μέσα από την οποία αισιοδοξούμε ότι μπορούμε να πετύχουμε σημαντικά αποτελέσματα.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΕΤΡΑΚΟΣ
Είμαστε σαφείς: ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων δε σημαίνει έξοδος από το ευρώ και την Ευρωζώνη. Νομικά, πολιτικά και ηθικά δεν μπορούν τα Διευθυντήρια της Ε.Ε. να διώξουν κάποια χώρα – μέλος. Καμία ευρωπαϊκή συνθήκη ή λογική δε συνδέει την παραμονή στο ευρώ με τα οποιασδήποτε μορφής μνημόνια για οποιαδήποτε χώρα – μέλος.
Η χώρα μας μπορεί θεωρητικά να φύγει από το ευρώ σε τρεις περιπτώσεις: α) αν ο λαός και η κυβέρνηση το ζητήσουν, αλλά τέτοιο θέμα δεν τίθεται, β) αν καταρρεύσει η Ευρωζώνη λόγω της βαθιάς κρίσης που τη μαστίζει, γ) αν η Μέρκελ και 3-4 χώρες σύμμαχοί της «αποσυρθούν» από την Ευρωζώνη, κρατώντας ένα δικό τους νόμισμα. Συνεπώς, η κινδυνολογία του μνημονιακού μπλοκ είναι πολιτικά, νομικά και ηθικά απαράδεκτη.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ
Ο ελληνικός λαός, όπως προκύπτει από την πρόσφατη ετυμηγορία του και από σειρά δημοσκοπικών ερευνών, τοποθετείται υπέρ της παραμονής της χώρας μας στο ευρώ, με συντριπτική πλειοψηφία, που ξεπερνά το 85%. Ωστόσο, με μία εξίσου συντριπτική πλειοψηφία δηλώνει πως δεν αντέχει περαιτέρω θυσίες, άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, πως θέλει μείωση και όχι αύξηση της ανεργίας, πως θέλει ανάπτυξη και όχι ακόμα μεγαλύτερη ύφεση.
Το σενάριο εξόδου είναι υπαρκτό. Τίθεται πλέον ανοικτά από τους εταίρους μας στην Ε.Ε. Όμως, η έξοδος από το ευρώ, όχι μόνο δε θα έδινε νέες δυνατότητες στη χώρα, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά θα οδηγούσε σε ολική καταστροφή. Θα οδηγούσε στην ανεργία το 1/3 του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, στην απόλυτη εξαθλίωση των οικονομικά ασθενέστερων, στην απαξίωση των καταθέσεων και της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών.
Όσοι ισχυρίζονται ότι οι Ευρωπαίοι «δε θα τολμήσουν» να διακόψουν τη χρηματοδότησή μας ώστε να μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε το ευρώ, γιατί η ζημιά που θα υποστούν θα είναι μεγάλη, κάνουν τραγικό λάθος. Παίζουν με τη φωτιά, πιστεύοντας πως, αν εμείς αυτοκτονήσουμε, μπορεί και οι εταίροι μας να φοβηθούν μήπως και πάθουν... πνευμονία! Όμως, οι χώρες του πυρήνα της Ε.Ε. έχουν ήδη λάβει τα μέτρα τους, έχουν δημιουργήσει προστατευτικό τείχος. Άλλωστε, μια ουσιαστική υποχώρησή τους απέναντι στην Ελλάδα θα συνεπάγεται αντίστοιχη υποχώρηση απέναντι στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία… Είναι πολλά τα χρήματα, είναι τεράστια τα συμφέροντα και οι αντιθέσεις που παίζονται εδώ και δεν είναι, τα περισσότερα, υπέρ της χώρας μας.
Εμείς δεν μπορούμε να παίξουμε ρώσικη ρουλέτα με τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη. Η γραμμή που οφείλουμε να χαράξουμε σε εθνικό επίπεδο πρέπει να διασφαλίζει τη συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη, διασφαλίζοντας παράλληλα ουσιαστικές αλλαγές των δυσμενών όρων του Μνημονίου.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΤΣΑΣ
Σαφώς και πρόκειται για ένα σενάριο που δεν μπορεί αποκλειστεί. Το σίγουρο είναι ότι οι χειρότερες μέρες και η μεγαλύτερη φτώχεια, είτε μετρούνται σε ευρώ είτε μετρούνται σε δραχμές, θα είναι αύριο φυσικό επακόλουθο της πολιτικής που θα ακολουθηθεί από όποια κυβέρνηση και αν προκύψει. Το λέμε με βεβαιότητα ότι την επόμενη μέρα χρειάζεται πολύ πιο δυνατό, πιο ικανό κίνημα να αναχαιτίσει τα χειρότερα. Θα έλεγα ότι είναι αποπροσανατολιστικό ελαφρώς να ασχοληθεί κανείς με τα πιθανά σενάρια και μόνο. Ο λαός να έχει σίγουρο ότι, είτε με κεντροδεξιά είτε με κεντροαριστερή κυβέρνηση, οι δεσμεύσεις μέσα στην Ε.Ε. καθιστούν αδύνατη και την ελάχιστη κατάκτηση προς όφελός του. Χρειάζεται, βεβαίως, αποδέσμευση από την Ε.Ε., αλλά με το λαό έτοιμο να οικοδομήσει τη δική του εξουσία, να αναλάβει την οικονομία της χώρας προς εξυπηρέτηση των αναγκών του.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΛΒΑΤΣΙΩΤΗΣ
Ασφαλώς ο κίνδυνος εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι υπαρκτός. Όταν όλη η Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα συζητά αυτό το σενάριο, είναι στρουθοκαμηλισμός πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να υποστηρίζουν ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Είναι γεγονός ότι δεν προβλέπεται ο τρόπος με τον οποίο μια χώρα αποχωρεί από την Ευρωζώνη, όταν όμως υπάρξει πολιτική επιλογή να διωχθεί μια χώρα, ο τρόπος θα βρεθεί. Άλλωστε και η διάσωση μιας χώρας με μεγάλο χρέος και μεγάλα ελλείμματα, όπως η Ελλάδα, απαγορεύεται από τις ευρωπαϊκές συνθήκες, ωστόσο βρέθηκε φόρμουλα χρηματοδότησης της χώρας. Η έξοδος από το ευρώ, αν συμβεί, θα γίνει με πρωτοβουλία της χώρας μας. Στην περίπτωση που υπάρξει μονομερής καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, θα διακοπεί η χρηματοδότηση και αυτό θα οδηγήσει σε στάση πληρωμών. Η επιλογή της δραχμής ως εθνικού νομίσματος θα είναι πλέον αναπόφευκτη.