Αστείρευτη δύναμη κατά της απογνώσεως η Ανάσταση του Χριστού

«Δειτε, ηγαλλιασώμεθα τω Κυρίω, τω συντρίψαντι θανάτου

τό κράτος καί φωτίσαντι ανθρώπων τό γένος».

1. Πρόσκληση σε μια ολόλαμπρη εορτή μας απευθύνει σήμερα η Εκκλησία μας. Αυτή η πρόταση φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι είναι παράδοξη, ότι αγνοεί την πραγματικότητα, καθώς γύρω μας πνίγει μια ατμόσφαιρα θολή, γεμάτη αβεβαιότητα, ανέχεια, αποκαρδίωση. Και όμως, αυτό ακριβώς το πασχαλινό κάλεσμα μας βοηθεί να διακρίνουμε και να αποδεχθούμε μιαν άλλη πραγματικότητα.

Όσο καταθλιπτικές και αν είναι οι σημερινές συνθήκες της ζωής, υπάρχει η πάντοτε επίκαιρη, χαρμόσυνη είδηση, την οποία πανηγυρικά διακηρύσσει η Εκκλησία κατά την εορτή του Πάσχα. Ο Χριστός «συνέτριψε θανάτου το κράτος» και εφώτισε των ανθρώπων το γένος. Αυτό το γεγονός άλλαξε ριζικά την πορεία του κόσμου, την προοπτική και τη δυναμική της δικής μας ζωής.

Η πασχαλινή αυτή αγαλλίαση δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες. Ανθίζει ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς αντιξοότητες και δοκιμασίες. Η Ανάσταση του Χριστού και αυτές τις καταυγάζει και τις μεταπλάθει. Πρόκειται για κάτι το μοναδικό που δίνει νέο νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη: Γιά τη συντριβή του θανάτου και τη συμμετοχή μας στον θρίαμβο του Νικητού Χριστού. «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας», ψάλλουμε θριαμβικά, «και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Καί η Εκκλησία του Χριστού, ως ευχαριστιακή κοινότητα της Αναστάσεως, κηρύσσει το «μέγα μυστήριο της πίστεως» και προσφέρει τη σωτηρία, την τελική υπέρβαση του θανάτου και τη μετοχή μας στην ολοφώτεινη ζωή του Αναστάντος.

«Δε?τε», λοιπόν, «αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω»· διότι την έγερση του Χριστού ακολουθεί η συντριβή του πλέγματος που σχετίζεται με τον θάνατο, την αδικία, τον φόβο, το άγχος, το ψεύδος, τη βία. Με την Ανάστασή Του, ο Χριστός ανέτρεψε όλα όσα καταπιέζουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Χάρισε τη δύναμη για την ανατροπή τους. Γι? αυτό, η Ανάσταση παραμένει η αστείρευτη δύναμη κατά πάσης μορφής απογνώσεως.

Δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι οι οσμές του θανάτου έχουν ?ξαλειφθε? από τον ανθρώπινο βίο. Όμως, είναι διαφορετικό να πνίγεται το βλέμμα μας στο σκοτάδι της απιστίας και της αγνοίας, στο έρεβος της απογνώσεως, θεωρώντας ότι αυτό είναι η μοιραία κατάληξη της ζωής. Και εντελώς άλλο να αντικρύζουμε τα προβλήματα της ζωής, τη θλίψη, την ασθένεια, τη συκοφαντία, την αδικία, τη φθορά και τον θάνατο, προσβλέποντας στον Αναστάντα Χριστό μέσα στην προοπτική της αιωνιότητος.