Pages

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που βρίσκομαι εδώ στον πανίερο αυτό τόπο της Χριστιανούπολης που τον έχουν καθαγιάσει μορφές του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού με πρώτη του Αγίου Αθανασίου. Ευχαριστώ τον αιώνιο φίλο μου, εκλεκτό συγγραφέα και παιδαγωγό Στάθη Παρασκευόπουλο που μου δίνει την ευκαιρία ενός προσκυνήματος και μιας μαρτυρίας. Του προσκυνήματος-γνωριμίας της ιστορικής χώρας Χριστανουπόλεως και της μαρτυρίας του πνευματικού έργου του. Ανήκει ιδιαίτερη τιμή στο Σύλλογο Φιλοπροόδων Χριστιανούπολης για την πρωτοβουλία του: Να εκδώσει το βιβλίο που παρουσιάζουμε απόψε. Με την ενέργειά του αυτή επιτελεί το χρέος του απέναντι στην ιστορία και τον τόπο, όπως πολύ ορθά αναφέρεται στην σχετική απόφασή του.
Ανάλογο χρέος εκπληρώνει και ο Στάθης Παρασκευόπουλος με τη συγγραφή του τόμου αυτού που είναι συνέχεια του ιστορικού έργου του. Ο συγγραφέας της Αρκαδιάς, ο λογοτέχνης και ποιητής, ο κριτικός και ιστορικός Στάθης έχει μακρά θητεία στα γράμματα, στην Παιδεία και στον Πολιτισμό. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω από τα πρώτα του βήματα στον πνευματικό χώρο. Αρχές της δεκαετίας του ’70 πρωτοδιάβασα δημοσιογραφικά κείομενά του με το ψευδώνυμο «Αρκαδινός» και ποιήματα με το «Ιόνιος Μυριάνθης». Ηταν όπως είναι και σήμερα: Πολυγραφότατος, ακάματος, δημιουργικός, ασίγαστος, τοπολάτρης, παθιασμένος και φωτισμένος παιδαγωγός. Μια φωτεινή πνευματική πυξίδα προσανατολισμού για όλους. Τα κείμενά του –λογοτεχνικά, ιστορικά, παιδαγωγικά, περιέχουν όλα εκείνα τα γνωρίσματα που κάνουν προσωπικό και υποδειγματικό το λόγο του: Το γλαφυρό ύφος, η καθαρότητα, η ευρηματικότητα και η γλωσσοπλασία. Ο Νίτσε έχει γράψει στον «Ζαρατούστρα»: «Απ’ όλα τα γραφόμενα εκείνα μόνο μου αρέσουν που γράφει κανείς με το αίμα του. Γράφε με το αίμα σου και θα μάθεις πως το αίμα είναι πνεύμα». Το ίδιο θα πούμε κι εμείς για τα γραφόμενα του Στάθη Παρασκευόπουλου. Πράγματι γράφει με το αίμα του κάθε κείμενο, κάθε πνευματικό έργο του. Γράφει με την θέρμη της καρδιάς του, με την «ιερή ορμή» του πνεύματος, με το άγιο πάθος του δημιουργού και τεχνίτη. Με αυτή τη θέρμη, έγραψε το βιβλίο «Η Χριστιανούπολη» το οποίο δεν είναι απλά ένα ευλαβικό αφιέρωμα, μια μνήμη για την αιωνική αυτή πόλη, αλλά μια ιστορική μελέτη που μπορεί ν’ αποτελέσει πολύτιμο στοιχείο σε μια συνθετικότερη εργασία. Η υψιτενής ποιότητα, η αναμφισβήτητη εγκυρότητα είναι οι αρετές του βιβλίου.
Ο συγγραφέας αξιοποιώντας την μέσω πυκνής και πολύχρονης εξεικείωσής του με το περιβάλλον και κυρίως με την ιστορία του τόπου, προσφέρει στον άπειρο προσκυνητή που ενδιαφέρεται να τον γνωρίσει έναν πλήρη «οδηγό», περιήγησης και… αναζήτησης. Για τον επισκέπτη της Χριστιανούπολης που έχει την τύχη να βιώσει το εξυψωτικό της ψυχής του το όνειρο της περιήγησης, το βιβλίο είναι μια χρήσιμη επιτομή πληροφοριών ορθά ταξινωμιμένη και έγκυρα στοιχειωθετημένη. «Η Χριστιανούπολη, γράφει, είναι ένας πνευματικός, θησαυρός των ορθοδόξων ελλήνων, ένας τόπος που θαρρείς μεταφυτεύτηκε το πνεύμα του Βυζαντίου και γεωργήθηκε στον αγρό της Μητροπόλεως από άξια χέρια, για ν’ ανθίσει τ’ ορθόδοξο και πολιτιστικό πνεύμα. Η τέχνη και η αρχιτεκτονική του Βυζαντίου ήρθε σ’ αυτόν τον τόπο ως ιστορική μαρτυρία , που οι αιώνες υποκλίνονται και μαρτυρούν το μεγαλείο και τη δόξα της. Η Χριστιανούπολη, παρά τις αλλαγές που επήλθαν –γκρέμισμα του ναού απ’ το σεισμό του 1886, μεταφορά της έδρας της Μητροπόλεως έως το 1833, εξακολουθεί να ζει μεταμορφωμένη στο σημερινό χωριό των Χριστιανών. Και μπορεί η θρησκευτική και πολιτιστική της δράση να φαντάζει μακρινή, ωστόσο όμως τη νιώθει κανείς νέα και τη μελετά και την αναλύει με αγάπη και σεβασμό». Αυτή είναι η κυρίαρχη σκοποθεσία του βιβλίου. Οι αποθησαυριστικές σελίδες του έχουν την πνοή του λιτού, μεστού και λυρικού λόγου του συγγραφέα το ύφος και το ήθος της γραφής του. Πατριολάτρης, φυσιολάτρης και ιστοριοδίφης ο Στάθης Παρασκευόπουλος, γράφει πυκνά, ζωντανά και παραστατικά , «οδοιπορικά» και περιηγητικά κείμενα. Η αφηγηματογραφία του πηγάζει από τον ανεξάντλητο ψυχισμό του: « Λατρεύω τη φύση και τη θεωρώ επίγειο παράδεισο.
Την ομορφιά της υμνώ με τα «οδοιπορικά» μου και δοξάζω το Θεό γιαυτή τη χαρά που μου παρέχει. Η αγάπη μου για τα παιδιά με ώθησε να γίνω δάσκαλος. Αγαπώ όλους τους ανθρώπους και αδέρφια μου τους λογαριάζω Γιαυτούς γράφω και γιαυτούς αναλώνομαι». Με αυτή την διαπίστωση κλείνουμε την αναφορά μας λέγοντας ότι κάθε έργο ψυχής κάνει τον κόσμο που ζούμε καλύτερο και όλους μας ψυχικά πλουσιότερους. Θέλω να σας ευχαριστήσω ιδιαίτερα που εμπιστευτήκατε το έργο αυτό στην κρίση μου. Επιτρέψατέ μου να σας ευχηθώ καλή δύναμη και ολοκλήρωση των στόχων σας. ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου