Ασπίδα από το ΣτΕ στη Πελοπόννησο

«Φρένο» στην ανεξέλεγκτη οικιστική, τουριστική και οικονομική ανάπτυξη περιοχών της χώρας με ευαίσθητα οικοσυστήματα (όπως όσες έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000) βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, στέλνοντας «τελεσίγραφο» στην πολιτεία να χαρακτηρίσει κατεπειγόντως ως «εθνικό πάρκο» σημαντικές ζώνες της Ηλείας και της Μεσσηνίας, καθώς η Ελλάδα απειλείται με «ευρωκαταδίκη» και «τσουχτερό» πρόστιμο, γιατί καθυστερεί επί 12 χρόνια την απαιτούμενη από το κοινοτικό δίκαιο προστασία τους. Μεταξύ των περιοχών του επίμαχου Προεδρικού Διατάγματος είναι και η λίμνη Καϊάφα Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε παράνομες πολλές από τις ρυθμίσεις σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος, που στάλθηκε για επεξεργασία λίγο πριν από τις εκλογές, και το οποίο χαρακτηρίζει ως «περιφερειακό πάρκο κόλπου Κυπαρισσίας» (καθορίζοντας ταυτόχρονα ζώνες προστασίας, χρήσεις γης, όρους δόμησης) διάφορες χερσαίες και θαλάσσιες περιοχές της Δυτικής Πελοποννήσου, «πλούσιες» σε αμμοθίνες, χελώνες καρέτα-καρέτα, ιδιαίτερα σημαντική βλάστηση και πανίδα κ.λπ. Το ΣτΕ διατύπωσε έντονες συνταγματικές ενστάσεις για το σχέδιο ΠΔ, καθώς από τις συνοδευτικές ειδικές μελέτες προκύπτει ότι οι περιοχές αυτές έχουν τόσο μεγάλη αισθητική – περιβαλλοντική αξία (όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά διεθνώς), ώστε να απαιτείται ο χαρακτηρισμός τους ως «εθνικού πάρκου» και όχι περιφερειακού, «μπλοκάροντας» έτσι κάθε σχεδιασμό οικιστικής ανάπτυξης ή εκτεταμένες τουριστικές δραστηριότητες σε όλη την παραλιακή ζώνη, απαγορεύοντας π.χ. την ιππασία που θέτει σε κίνδυνο τα αμμοθινικά συστήματα, τις φωλιές της καρέτα-καρέτα κ.λπ.
Παράνομες θεωρούνται διάφορες ρυθμίσεις που επιτρέπουν κατάτμηση με όρια αρτιότητας 4-10 στρεμμάτων, καθώς στην πράξη ανέχονται αυθαίρετους οικισμούς, παράνομα κτίσματα, αλλά και τη μελλοντική δόμηση περιοχών που πρέπει να έχουν ιδιαίτερη προστασία, όπως και οι γειτονικές τους ζώνες. Το Ε’ τμήμα ΣτΕ (πρόεδρος Α. Θεοφιλοπούλου, εισηγητής Ολ. Παπαδοπούλου) ερμηνεύοντας το Σύνταγμα έκρινε ότι η ανάγκη οικονομικής ανάπτυξης πρέπει να συμπορεύεται με την προστασία του περιβάλλοντος και η πολιτεία οφείλει να σταθμίζει τα αγαθά που διακυβεύονται, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι εκτός σχεδίου περιοχές προσφέρονται κατ’ αρχήν για γεωργική εκμετάλλευση, κτηνοτροφία, δασοπονία, αναψυχή, ενώ μπορούν να δομηθούν μόνο κατ’ εξαίρεση, εφόσον επιτρέπεται από τον νόμο και υπό αυστηρότερες προϋποθέσεις (από τις εντός σχεδίου), έτσι ώστε το περιβάλλον να θίγεται στο ελάχιστο δυνατό.