Άλμα απόδρασης μέσω κάλπης

Μετά από τις εξελίξεις με τις τηλεοπτικές άδειες, τη δημοσκόπηση που δεν δείχνει ανάκαμψη της κυβέρνησης παρά τις προσπάθειες που γίνονται, αλλά και την οργή του κόσμου όπως αποτυπώνεται στα πρόσωπα των συνταξιούχων ή και στους πληγέντες από τη θεομηνία, αλλάζουν τα δεδομένα. Αν για κάποιο χρονικό διάστημα είχαν απομακρυνθεί οι πολιτικές ανατροπές, με κάποια πιθανή προσφυγή στις κάλπες, τώρα η κατάσταση έχει τουμπάρει. Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν για να υπάρξει συντονισμός και να προκύψουν καλύτερα αποτελέσματα, έπεσαν στο κενό. Η οικονομία συνεχίζει να βουλιάζει, η ανάπτυξη δεν έρχεται, οι πιέσεις από τους δανειστές δεν μειώθηκαν, κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Την ίδια στιγμή τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται, οι υπουργοί απαξιώνονται, ο κόσμος δεν εμπιστεύεται πλέον τον Τσίπρα.
Η κυβέρνηση μοιάζει να κυβερνά 8 χρόνια κι όχι μόλις ένα χρόνο. Οι πολίτες μπορεί να μη θέλουν εκλογές, αλλά είναι φανερό ότι ζητούν διεξόδους, όποιες κι αν είναι αυτές. Το πρόσφατο γκάλοπ επιβεβαιώνει απαισιοδοξία και δείχνει ότι και το «χαρτί» της ελπίδας που ήρθε με την αριστερά κάηκε. Δύο είναι οι επιλογές για τον Τσίπρα. Είτε να κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να αλλάξει το κλίμα στη ΔΕΘ και στη συνέχεια στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο με στόχο έναν ριζικό ανασχηματισμό – επανεκκίνησης. Και προφανώς και μια διεύρυνση με κάποιους χρήσιμους ηλίθιους που πάντα υπάρχουν. Αφετέρου να πάει σε πρόωρες εκλογές, σίγουρα πριν κλείσει η χρονιά. Το ποσοστό του κάτω από 20% φαίνεται να παγιώνεται για τον ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό δεν αλλάζει. Όσο κι αν δεν… τραβάει, δεν είναι «κίνημα ανατροπής» η ΝΔ του Κυριάκου, αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Τσίπρας μοιάζει με… ψωράλογο που κάνει μια τελευταία προσπάθεια πριν το σκοτώσουν. Αν πάει σε εκλογές έχει ελπίδες να πάρει ένα 20% και λίγο παραπάνω και να γίνει ρυθμιστής των εξελίξεων χωρίς να έχει το άγχος της διακυβέρνησης. Αν συνεχίσει στο ίδιο τέμπο τότε σε λίγους μήνες θα επιστρέψει εκεί που ανήκει, δηλαδή στο 4% της αιώνιας αριστερής «τσόντας». Είναι πιο πιθανό λοιπόν να κάνει εκλογές ξέροντας τον σίγουρο πρώτο που όμως πολύ δύσκολα έως απίθανα θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Τότε το σενάριο της… ισπανοποίησης όπου δεν μπορεί να γίνει κυβέρνηση, είναι πιο πιθανό.
Διότι μην ξεχνάμε ότι στις δεύτερες εκλογές θα έχουμε απλή αναλογική και δύσκολα θα προκύψει μονοκομματική κυβέρνηση. Άλλωστε και η δημοσκόπηση δείχνει ότι η ΝΔ δεν έχει ρεύμα πλειοψηφίας στην κοινωνία αλλά όσο περνά αποκτά μεγαλύτερες δυνάμεις. Ο πρωθυπουργός, επομένως, έχει δύο επιλογές. Να το παλέψει με όποια δύναμη του έχει απομείνει, και κυρίως με το ψέμα και την αποπλάνηση. Και δεύτερον να πάει σε εκλογές με λίστα μπας και διασωθεί για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Βεβαίως, στην περίπτωση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει καμιά εκατοστή από τους σημερινούς βουλευτές, κάτι που σημαίνει ότι κανείς δεν επιθυμεί τις κάλπες. Η κυβέρνηση θα πέσει, όμως, από τα λάθη και τα αδιέξοδά της.