"ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ, ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑΝ ΠΑΙΔΙΑ..."

ΛΕΝΕ ότι οι δρόμοι έχουν...την δική του ιστορία, αλλά κυρίως την γράφει η νέα γενιά. Σε μια χώρα κι ένα τόπο γεμάτος από πολιτικές ανακολουθίες, απο μικροπολιτικές ακρότητες, βγάζοντας τον χειρότερο εαυτό μας....(στην πολιτική) όπως μας έλεγε σωστά ο Δήμαρχος Αθηναίων ερχόμενος πρόσφατα στην Κυπαρισσίας.

Αρκετές φορές σε σχολεία, δημόσια κτίρια, ακόμα και έξω από το Εργατικό κέντρο, κάποιοι γράφουν την δική τους σκέψη, χωρίς να περιορίζονται στην απλή ανάρτηση στον Τοίχο των κοινωνικών δικτύων. Προφανώς η εποχή που τα συνθήματα ήταν σε πεζούλια, τοίχους, κατασκευές, έχουν αντικατασταθεί από τις αναρτήσεις στο facebook, που ουσιαστικά αποτελούν ένα δημόσιο τοίχο ανακοινώσεων που οι φίλοι και γνωστοί μπορούν να σχολιάσουν. Φαίνονται αστεία, αλλά μήπως έχουν ουσία μας έλεγε ένας αναγνώστης;

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΚΑΙ..ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ...

Η αξία όμως της επόμενης γενιάς που μεγαλώνει και ονειρεύεται είναι κάτι άλλο. Σε ένα πρωτότυπο σύνθημα έγραψαν "χάλασε τα λεφτά, πριν σε χαλάσουν αυτά", αποτυπωμένο μάλλον στην περίοδο πριν γιγαντώσει η κρίση, καθώς σήμερα όλα είναι μετρημένα. Σε ένα άλλο ο αρθρογράφος σημειώνει ότι "Μάθε να αγαπάς, μάθε να χάνεις, μάθε να εκτιμάς, Δώσε ότι πιάνεις" με την υποσημείωση "Μόνο αγάπη". Ένα μόνιμο σύνθημα πάντως φαίνεται καθημερινά στο κτίριο των ΕΛΤΑ που συστεγάζεται με τον ΟΤΕ. Ενώ ένα άλλο πρόσφατο έξω από το Εργατικό κέντρο Κυπαρισσίας επισημαίνει ότι "Χιλιάδες κουτιά αναμμένα, κρατούν χιλιάδες ανθρώπους σβηστούς". Φιλοσοφημένο μεν, αλλά σίγουρα προβληματίζει. Αφορά φυσικά την τηλεόραση και την αποβλάκωση.

Το τελευταίο που μας είχε στείλει αναγνώστης παίρνοντας αφορμή για το ρεπορτάζ ήταν όλα τα λεφτά. Από κάποια πόλη του Νομού, που έγραφε "Σόρι που γράφω στους τοίχους, δεν με καλούν στα talk show". Γιατί στην τηλεόραση της τυφλής εποχής, καλούν μόνο τους πολιτικάντηδες, Γκόρτσους και Μαυρογιαλούρους, προφανώς....Ας ακούσουν οι άρχοντες μας λοιπόν την φωνή της νέας γενιάς. Αν δεν είναι ακόμα αργά ήδη...ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΚΑΣ