Η ΔΥΤΙΚΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΚΡΥΒΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ

Ο αρχαιολόγος Μιχάλης Κοσμόπουλος μιλάει στα «ΝΕΑ» για τα νέα ευρήματα στον χώρο όπου βρέθηκε η παλιότερη πινακίδα Γραμμικής Β το 2011, καθώς και για τη σημασία του μυκηναϊκού κέντρου ως προς την πολιτειακή οργάνωση που «επηρέασε» τις ΗΠΑ. Μαίρη Αδαμοπούλου Είναι γνωστή ως η πόλη στην οποία βρέθηκε η αρχαιότερη πινακίδα Γραμμικής Β. Κι ενώ όσο προχωρούν οι ανασκαφικές έρευνες τα τελευταία 11 χρόνια στη Νοτιοδυτική Μεσσηνία αλλάζει η γνώση μας για την πολιτική οργάνωση της μυκηναϊκής Ελλάδας, καθώς η κυκλώπεια αρχιτεκτονική της, οι τοιχογραφίες, οι αστικές υποδομές και η οικιστική της οργάνωση φανερώνουν ότι πρόκειται για ένα νέο ανακτορικό κέντρο, τώρα αποκαλύπτεται και μία ακόμη πτυχή της αίγλης και της ισχύος της. Αποδεικνύεται ότι σχεδόν 500 χρόνια μετά την καταστροφή της, όχι απλώς δεν βυθίστηκε στη λήθη, αλλά η ανάμνησή της άντεξε στον χρόνο και καταγράφηκε ως μία από τις εννέα πρωτεύουσες του δυτικού τμήματος του βασιλείου της Πύλου στην ομηρική «Ιλιάδα». Και το όνομά της στον «κατάλογο των πλοίων» – Αιπύ – μπορεί να μη βοηθά να εντοπίσουμε το σπουδαίο μυκηναϊκό κέντρο στον σύγχρονο χάρτη. Πρόκειται για τον μείζονος σημασίας αρχαιολογικό χώρο, όμως, που ανασκάπτεται από το 2011 σε απόσταση μόλις 2 χλμ. από το χωριό Ίκλαινα και 14 χλμ. νότια της Πύλου, σύμφωνα με την παρουσίαση που έκανε προ ημερών ο καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήµιο του Μιζούρι Μιχάλης Κοσµόπουλος, σε ομιλία του στην Αρχαιολογική Εταιρεία, υπό την αιγίδα της οποίας διεξάγεται η ανασκαφή. Μια μνημειακή πύλη που οδηγούσε από τη συνοικία με τα σπίτια και τα εργαστήρια στο διοικητικό κέντρο της πόλης είναι ένα από τα σημαντικότερα και εντυπωσιακότερα πλέον πρόσφατα ευρήματα που έφερε στο φως η ανασκαφική ομάδα υπό τον καθηγητή Κοσμόπουλο.