@ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΘΩΝl: Καλή εκλογική εβδομάδα! Το προεκλογικό σόου της εικόνας που παρουσιάζει η Μεσσηνία μας αποτυπώνει την χαοτική ανομοιογένεια της περιοχής παρά τις φρέσκες ιδέες που ακούγονται σποραδικά. Βέβαια πολλές προτάσεις από αυτές έχουμε προβάλλει στην Επιτροπή Διαβούλευσης των Δήμων όσο και της περιφέρειας Πελοποννήσου..Σήμερα ομιλούμε για την Μεσσηνία μας. Κι όχι μόνο για μια περιοχή αλλά για τον όμορφο πολιτικό νομό μας. Που κακά τα ψέμματα..είναι γαλάζιο κάστρο βρε αδερφέ...
@Μας αντιγράφουν λοιπόν γιατί ορισμένοι δεν παρακολουθούσαν καν τον Δήμους που τώρα θέτουν υποψηφιότητα τα τελευταία 5 χρόνια, ούτε καν την πρώτη 4ετία. Αλλά ορισμένοι κενοί λόγοι και fake φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, επαναφέρουν στο προσκήνιο ακόμη μια παθογένεια της κοινωνίας μας: τον γραφικό «πολιτικό παραγοντισμό», στα κόμματα εξουσίας και το πολιτικό παραμύθι που έχει πολλές..παραλλαγές...
@ ΟΙ ΔΗΘΕΝ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ" ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΩΛΗΝΑ: Δυστυχώς από την αρχή της σύστασης του Ελληνικού κράτους, οι Έλληνες πολίτες, βρίσκονται διαρκώς εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε πολιτικούς παράγοντες, που είτε λένε πολλά, χωρίς ουσιαστικά να πουν τίποτα ή σε αυτούς που λένε κάτι – για να έχουν κάτι να πουν – δίχως πρώτα να αναλογιστούν την βαρύτητα των λεγόμενων τους.
@Στους περισσότερους πολιτικούς, των λεγόμενων κομμάτων εξουσίας, τόσο το κριτήριο τους, όσο και το επικοινωνιακό κανάλι που έχουν ανοίξει με τους πολίτες, δεν φιλτράρεται απαραίτητα από τη λογική και την ευσυνειδησία. Και στις δυο κατηγορίες, που αναλύουμε παρακάτω, οι άνθρωποι που πολιτεύονται στη χώρα μας, το κάνουν με αποκλειστικό κίνητρο την εξουσία. «Παίζουν» με κοινούς κανόνες και η ιδεολογία δεν αποτελεί κυρίαρχο συστατικό της πολιτικής τους.
@OI ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΩΝ: Οι πρώτοι, είναι οι λεγόμενοι «καριερίστες». Προέρχονται κυρίως από τα αστικά κέντρα και αναδεικνύονται συνήθως μέσα από ένα όνομα ή ένα.."δαχτυλίδι" κι από τους πυρήνες των κομμάτων τους. Αρκετοί από αυτούς προέρχονται από την φαμίλια των παλιών πολιτικών με μεγάλο κύκλο ψηφοφόρων, χωρίς όμως να έχουν μεγάλη επαφή μαζί τους.
@Είναι εκείνοι οι πολιτικοί που αντιλαμβάνονται τον πολιτικό λόγο ως εργαλείο επικοινωνίας που απευθύνεται αποκλειστικά σε ένα μικρό κύκλο ομοίων τους. Χαρακτηριστικό τους, η διπλωματία, οι φανφάρες και οι κωλοτούμπες. Τροφή τους, το χειροκρότημα και το γλείψιμο. "Όπλο" τους, η ευκολία στο ψέμα, το χαμόγελο και οι χειρονομίες τους.
@Η ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ: Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν αυτοί που ονομάζω «καραβανάδες» της πολιτικής. Κυκλοφορούν ανάμεσα μας και καλλιεργούν το προφίλ «του παιδιού του λαού». Η επαρχία είναι γεμάτη από δαύτους. Η ενασχόληση τους με τα κοινά, ξεκινάει από τον τοπικό «πολιτικό παραγοντισμό» και την τοπική αυτοδιοίκηση. Πολλοί από αυτούς, δεν έχουν ζήσει μέρα μακριά από το χωριό ή την κωμόπολη τους. Γνωρίζονται προσωπικά με τους ψηφοφόρους τους και η πραγματική επικοινωνιακή πολιτική τους περιορίζεται στα καφενεία, στις τοπικές εκδηλώσεις και στις δεξιώσεις. Σε θεσμικό επίπεδο, επικοινωνιακά, τα κάνουν συνήθως θάλασσα, μέχρι να αποκτήσουν την απαραίτητη εμπειρία.
@Τρέφονται από ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη από την αναγνώριση της άποψης, του «εγώ δεν είμαι πολιτικός» που έχουν για τον εαυτό τους. Πολλές φορές η ειλικρίνεια τους είναι αφοπλιστική, ωστόσο τις περισσότερες φορές οι ειλικρινείς ατάκες τους, δεν συνοδεύονται με τις αντίστοιχα ειλικρινείς πράξεις. Η αδυναμία τους στο επικοινωνιακό κομμάτι της «δουλειάς», τους καθιστά αποτυχημένους σε αυτό που κάνουν, αν δεν έχουν το χάρισμα να διευθύνουν και να εργάζονται με μεθοδικότητα.
@ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΡΑΛΑΓΕΣ ΣΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ: Τα τελευταία χρόνια με την εξέλιξη της τεχνολογίας, ο πολιτικός τους λόγος καταγράφεται συχνότερα και η γραφικότητα τους γίνεται ευρύτερα γνωστή στην κοινή γνώμη. Ωστόσο και οι δυο κατηγορίες των πολιτικών που προαναφέραμε, θυμίζουν κάτι σαν τις φτηνές καρέκλες γραφείου.
@Στους περισσότερους πολιτικούς, των λεγόμενων κομμάτων εξουσίας, τόσο το κριτήριο τους, όσο και το επικοινωνιακό κανάλι που έχουν ανοίξει με τους πολίτες, δεν φιλτράρεται απαραίτητα από τη λογική και την ευσυνειδησία. Και στις δυο κατηγορίες, που αναλύουμε παρακάτω, οι άνθρωποι που πολιτεύονται στη χώρα μας, το κάνουν με αποκλειστικό κίνητρο την εξουσία. «Παίζουν» με κοινούς κανόνες και η ιδεολογία δεν αποτελεί κυρίαρχο συστατικό της πολιτικής τους.
@OI ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΩΝ: Οι πρώτοι, είναι οι λεγόμενοι «καριερίστες». Προέρχονται κυρίως από τα αστικά κέντρα και αναδεικνύονται συνήθως μέσα από ένα όνομα ή ένα.."δαχτυλίδι" κι από τους πυρήνες των κομμάτων τους. Αρκετοί από αυτούς προέρχονται από την φαμίλια των παλιών πολιτικών με μεγάλο κύκλο ψηφοφόρων, χωρίς όμως να έχουν μεγάλη επαφή μαζί τους.
@Είναι εκείνοι οι πολιτικοί που αντιλαμβάνονται τον πολιτικό λόγο ως εργαλείο επικοινωνίας που απευθύνεται αποκλειστικά σε ένα μικρό κύκλο ομοίων τους. Χαρακτηριστικό τους, η διπλωματία, οι φανφάρες και οι κωλοτούμπες. Τροφή τους, το χειροκρότημα και το γλείψιμο. "Όπλο" τους, η ευκολία στο ψέμα, το χαμόγελο και οι χειρονομίες τους.
@Η ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ: Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν αυτοί που ονομάζω «καραβανάδες» της πολιτικής. Κυκλοφορούν ανάμεσα μας και καλλιεργούν το προφίλ «του παιδιού του λαού». Η επαρχία είναι γεμάτη από δαύτους. Η ενασχόληση τους με τα κοινά, ξεκινάει από τον τοπικό «πολιτικό παραγοντισμό» και την τοπική αυτοδιοίκηση. Πολλοί από αυτούς, δεν έχουν ζήσει μέρα μακριά από το χωριό ή την κωμόπολη τους. Γνωρίζονται προσωπικά με τους ψηφοφόρους τους και η πραγματική επικοινωνιακή πολιτική τους περιορίζεται στα καφενεία, στις τοπικές εκδηλώσεις και στις δεξιώσεις. Σε θεσμικό επίπεδο, επικοινωνιακά, τα κάνουν συνήθως θάλασσα, μέχρι να αποκτήσουν την απαραίτητη εμπειρία.
@Τρέφονται από ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη από την αναγνώριση της άποψης, του «εγώ δεν είμαι πολιτικός» που έχουν για τον εαυτό τους. Πολλές φορές η ειλικρίνεια τους είναι αφοπλιστική, ωστόσο τις περισσότερες φορές οι ειλικρινείς ατάκες τους, δεν συνοδεύονται με τις αντίστοιχα ειλικρινείς πράξεις. Η αδυναμία τους στο επικοινωνιακό κομμάτι της «δουλειάς», τους καθιστά αποτυχημένους σε αυτό που κάνουν, αν δεν έχουν το χάρισμα να διευθύνουν και να εργάζονται με μεθοδικότητα.
@ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΡΑΛΑΓΕΣ ΣΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ: Τα τελευταία χρόνια με την εξέλιξη της τεχνολογίας, ο πολιτικός τους λόγος καταγράφεται συχνότερα και η γραφικότητα τους γίνεται ευρύτερα γνωστή στην κοινή γνώμη. Ωστόσο και οι δυο κατηγορίες των πολιτικών που προαναφέραμε, θυμίζουν κάτι σαν τις φτηνές καρέκλες γραφείου.
@Συνήθως όταν δεν υπάρχει φόρτο εργασίας, τριγυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους, αλλά όταν οι περιστάσεις απαιτούν πολύωρες και επίπονες εργασίες, αναδιπλώνονται και αποθηκεύονται στο ντουλάπι, αφήνοντας τον χώρο δουλειάς στους πραγματικούς επιστήμονες.
@ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ: Τέλος σε μια περιοδεία στη Μεσσηνία αντιληφθήκαμε κι ένα ερώτημα από τους αναγνώστες. Όταν σε πόλεις ή χωριά ήθελαν να φτιάξουν ένα σύλλογο για το κοινό καλό ορισμένοι ως δικαιολογία, έλεγαν ότι είχαν δουλειές και δεν μπορούν να ασχοληθούν με τα κοινά...να φτιάξει μια εκδήλωση ή ένα γεφύρι ή κάτι καλό στη πόλη και το χωριό..
@Τώρα που έγιναν...ψηφοσυλλέκτες τρέχοντας να φέρουν ψήφους στον εαυτό τους κι άρα στον κάθε επικεφαλής βρήκαν ξαφνικά χρόνο; Εκτός αν στο μυαλό τους έχουν άλλο σχέδιο....Επομένως φίλοι και φίλες καλό βόλι μέχρι την κάλπη. Και δεν θέλω το βράδυ των εκλογών να αυτομαστιγωθείτε αν κάνατε λάθος επιλογή. Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη....ουδένα λάθος αναγνωρίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου