Γύρω απ’ την αυτοδιοίκηση: Αλήθειες και ψέματα

ΤΟ 2019, στο οποίο αισίως μπήκαμε, είναι έτος εκλογών. Και μάλιστα πολλών. Δημοτικών, ευρωεκλογών, βουλευτικών, περιφερειακών.

Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ

Πολλοί ήταν οι υποψήφιοι για κάθε περίπτωση. Και όλοι θα προβάλλουν βιογραφικά με βαριές αρματωσιές και πολλά υποσχόμενοι πως θα εργαστούν, όταν εκλεγούν, για τη μικρή και τη μεγάλη πατρίδα.

Θα μας πουν ακόμα ότι στηρίζονται στις ίδιες τις δυνάμεις τους, ενώ πίσω τους υπάρχουν οι κομματικοί μηχανισμοί ή άλλοι μεγάλοι που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.

Θ’ ακούσουμε ακόμα ότι προτεραιότητά τους είναι η εξυπηρέτηση της κοινωνίας, ενώ τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούν και χρησιμοποιούν την εκλογή τους ως εφαλτήριο για παραπάνω πολιτική ανέλιξη (Κοινοτάρχης, Δήμαρχος, Περιφερειάρχης, Βουλευτής, Υπουργός…). Τα ζήσαμε και τα ζούμε τελευταία.

Όλοι τους έντιμοι και άφθαρτοι – αδιάφθοροι. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως η εξουσία είναι σαν την Κίρκη. Στην πορεία τους αλλοιώνει. Βέβαια, όχι όλους, αλλά αυτούς που έχουν κάποια έφεση και δεν κουβαλάνε μαζί τους κάποιες σταθερές.

Υποστηρίζουν ακόμα ότι θέλουν νέους – ιδιαίτερα για την τοπική αυτοδιοίκηση – και ακούμε και το σύνθημα «τόπο στα νιάτα». Ούτε, όμως, και αυτό συμβαίνει. Γιατί οι υψηλά ιστάμενοι κομματικού στου «φυτεύουν» αυτόν που θέλουν, που θα εξυπηρετήσει και τα δικά τους συμφέροντα.

Αυτά μας έρχονται στο νου, καθώς ο χρόνος κυλάει το νερό στο αυλάκι του και θα μας φέρει, κάποια στιγμή, μπροστά στις κάλπες. Να ασκούμε  το ύψιστο δικαίωμά μας. να ψηφίζουμε ελεύθερα και δημοκρατικά. Με λογισμό και σύνεση. Όχι με το συναίσθημα και τις όποιες αγκυλώσεις. Θα πρέπει να επιλέξουμε τους καλύτερους. Γιατί, μετά την κάλπη δεν αναγνωρίζεται ούτε διορθώνεται το λάθος. Ούτε να οικτίρουμε μετά τους εαυτούς μας αν τα πράγματα εξελιχθούν στραβά. Εκείνοι δεν θα  φταίνε εμείς θα έχουμε το φταίξιμο που τους επιλέξαμε. Και να θυμόμαστε και το πατερικό: «Τοιούτος υμίν έπρεπεν αρχιερεύς». Αυτόν που επιλέξατε (με), αυτόν έχετε (ουμε).