Του συνεργάτη μας Χρήστου Ηλιόπουλου*
Το 1994 ο πατέρας μεταβιβάζει με γονική παροχή κατά ψιλή κυριότητα στα δύο παιδιά του ένα τεμάχιο γης με ελαιόδενδρα στην Αμαλιάδα Ηλείας, από μισό στον καθένα. Ο ίδιος παρακράτησε την επικαρπία. Δεν το μεταβίβασε από 50% εξ αδιαιρέτου σε κάθε έναν από τους δύο γιούς του, αλλά το χώρισε σε δύο ίσα τμήματα και έδωσε από ένα στον καθένα. Ο πατέρας θεωρούσε ότι το κτήμα ήταν 5.400 τετραγωνικά μέτρα και συνεπώς το κάθε ένα από τα δύο ίσα τμήματα ήταν 2.700 τ.μ. Ο πατέρας σε πρόχειρο σκαρίφημα σημείωσε την διαχωριστική γραμμή που χώριζε το ακίνητο σε δύο ίσα τμήματα. Το 2001 ο πατέρας απεβίωσε και ακολούθως ο γιος που είχε πάρει το νότιο τμήμα (το μισό, 2.700 τ.μ. κατά το συμβόλαιο της γονικής παροχής), έκανε νέο, ακριβέστερο τοπογραφικό, το οποίο απεκάλυψε ότι ολόκληρο το ακίνητο ήταν 7.000 τ.μ. και άρα τα δύο ίσα τμήματά του ήταν από 3.500 τ.μ. έκαστο.
Στο μεταξύ, ο άλλος γιός είχε εισέλθει σε ένα μέρος του τμήματος που ανήκε στον αδελφό του, επιφανείας περίπου 950 τ.μ. και είχε συλλέξει τις ελιές από 28 περίπου ελαιόδενδρα. Για τον λόγο αυτόν, ο ζημιωθείς γιος άσκησε αγωγή στο δικαστήριο στην Αμαλιάδα, αιτούμενος να αναγνωρισθεί ότι το τμήμα που του είχε καταπατήσει ο αδελφός του ήταν δικό του, ζητώντας και αποζημίωση για τον ελαιόκαρπο που του είχε πάρει.
Ο αδελφός του ζήτησε να διαταχθεί από το δικαστήριο πραγματογνωμοσύνη, την οποία διενεργεί τοπογράφος μηχανικός και αποφαίνεται ποία ήταν η επιφάνεια των δύο ίσων τεμαχίων όταν δόθηκαν με γονική παροχή από τον πατέρα και εάν έχει γίνει καταπάτηση τμήματος του ενός αδελφού από τον άλλο. Το δικαστήριο όμως απέρριψε το αίτημα για πραγματογνωμοσύνη, κρίνοντας ότι δεν είναι υποχρεωμένο να την διατάξει, παρά μόνον εάν απαιτούνται ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις που ο δικαστής δεν έχει. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, το δικαστήριο έκρινε ότι οι δικαστές είχαν τις γνώσεις για να διαβάσουν τα τοπογραφικά και να διαπιστώσουν εάν ο εναγόμενος αδελφός είχε περάσει την διαχωριστική γραμμή, είχε καταπατήσει τμήμα 950 τ.μ. του αδελφού του και είχε συλλέξει παρανόμως τον ελαιόκαρπο.
Από τα αποδεικτικά στοιχεία το δικαστήριο έκρινε ότι ο εναγόμενος είχε πράγματι καταπατήσει τμήμα 950 τ.μ. του αδελφού του και αναγνώρισε ότι το τμήμα αυτό ανήκει κατά κυριότητα στον ενάγοντα. Το δικαστήριο εδέχθη επίσης ότι ο εναγόμενος θα έπρεπε να καταβάλει αποζημίωση στον αδελφό του για τις ελιές που συνέλεξε από τα ελαιόδενδρα, την οποία υπελόγισε ως εξής: Τα 28 ελαιόδενδρα που βρίσκονται μέσα στην καταπατημένη έκταση των 950 τ.μ. αποδίδουν κατά μέσον όρο τριάντα σακιά ελαιοκάρπου. Από το κάθε ένα σακί παράγονται περίπου οκτώ κιλά ελαιολάδου, η τιμή του οποίου το 2009 υπολογίζεται ότι ήταν σε τρία ευρώ το κιλό. Επομένως, ο καταπατητής αδελφός υποχρεώθηκε με την δικαστική απόφαση να καταβάλει στον ενάγοντα αδελφό του (30 σακιά Χ 8 κιλά ελιές Χ 3 ευρώ το κιλό =) 720 ευρώ, που αντιστοιχεί στην ζημία που υπέστη ο ενάγων από την απώλεια του ελαιοκάρπου. Ο αδελφός που έχασε την δίκη άσκησε έφεση, αλλά και το Εφετείο στην Πάτρα δικαίωσε τον ενάγοντα αδελφό του, κρίνοντας ότι υπήρξε καταπάτηση και ότι έπρεπε να καταβληθεί και αποζημίωση. (Εφετείο Πατρών απόφαση υπ΄αριθ. 66/2019).
.
*Ο Χρήστος Ηλιόπουλος
είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω
Master of Laws
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου