Ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός γεννήθηκε στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας το 1919. Από μικρός, μαζί με τον αδερφό του Κώστα, έγραφαν ποιήματα σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής, με γνωστότερο έντυπο τη Διάπλαση των Παίδων. Νυμφεύτηκε την Κυπαρίσσια στην καταγωγή ζωγράφο Κούλα Μαραγκοπούλου, με την οποία χώρισε ένα χρόνο μετά το γάμο τους. Από τον γάμο αυτό προέκυψε ένας γιος, ο σκηνοθέτης Στάθης Κατσαρός. Η παράξενη φιλοσοφία του Μιχάλη μαζί και οι δηλώσεις του επάνω σε πολιτικά και άλλα ζητήματα, τον κατέστησαν άνθρωπο αντισυμβατικό. Αν και εμφανιζότανε σπάνια στην Κυπαρισσία, είχε γράψει ένα σπουδαίο ποίημα για τη γενέτειρα του. Υπήρξε ένας σπουδαίος ποιητής με αναγνώριση όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από το Εξωτερικό. Πέθανε στις 21 Νοεμβρίου του 1998.
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ Εδώ που πρώτα ανάσαιναν μύρο τα περιστέρια Εδώ που λαμπαδιάζανε τα πρώτα μου φτερά, Όπως αρχαίο άγαλμα με τα κομμένα χέρια μου γνέφει μια χαρά. Τα ρόδα ψάχνω για να βρω κάποιου χαμένου ονείρου. Ο ποταμός εστέρεψε και σκούζουν τα σκυλιά. Τώρα στους δρόμους φύτρωσαν γυμνοί σταυροί τ΄απείρου με τα νεκρ'α πουλιά.
Οι φίλοι μας χαθήκανε με τα γαλάζια μάτια. Δεν έχουν πια χίλιες φωνές τα κάστρα φωτεινά. Γκρεμίστηκαν τα πέλαγα σε σκοτεινά παλάτια, Χαμένα μακρυνά. Κι έμεινα μόνος γύρω μου σωπαίνουνε οι τάφοι.
Σωπαίνουνε τα μάτια μου απάνω στα νερά. Λούφαζε πια το γέλιο μου σα τρομαγμένο ελάφι στα δάση τα νεκρά. Αχ, την καμπάνα ποιος θαρθεί μ΄ασήμι να χτυπήσει?
Ποιος άνεμςο ξεσηκωτής θα φτιάξει μια καρδιά, την πόλη τούτη την νεκρή να τη γλυκοξυπνήσει την πόλη τη βαρειά. Να φύγουν οι τύφλες σκιές από τα περιβόλια. Μάγισσες να χορεύουνε γυμνές με το φεγγάρι, καράβια μ΄ολομέταξα πανιά σ΄αραξοβόλια να καρτερούν οι φάροι.
Αχ, να γινόταν κάποτε να ραντιστεί μ΄αστέρια Και νάλοιωνε το μπόι μου στα σκοτεινά νερά. Οι μέρες σου ατέλειτα θάτανε καλοκαίρια Κυπαρισσία κυρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου