Γράφει ο Θεολόγος Διονύσιος Γεωργογιαννόπουλος
Προλογικό σημείωμα
Αγαπητοί αναγνώστες χαίρετε! Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε δεν είναι λίγοι οι ποιητές, οι λογοτέχνες και οι εικαστικοί που ανέδειξε η γραφική πρωτεύουσα της Τριφυλίας, η πάγκαλη Κυπαρισσία. Είναι βέβαιο πως η έμπνευση των, είχες ως βασικούς παράγοντες τη μακραίωνη ιστορίας της, τη φυσική ομορφιά της καθώς επίσης και το γεγονός πως οι φιλόπονοι κάτοικοι της, αγωνίστηκαν ούτος ώστε να υπάρξει ένα γόνιμο έδαφος για την μεταλαμπάδευση της ιστορικής μνήμης, είτε μέσω του προφορικού, είτε μέσω του γραπτού λόγου. Γι΄αυτό άλλωστε σε κάθε εποχή υπήρχαν και υπάρχουν καλαμαράδες που έγραψαν και διατηρούν την ιστορία όσο γίνεται ζωντανή.
Ο Όθωνας Καγιάφας και η προσφορά αυτού και της οικογενείας του στον τόπο
Στο παρόν άρθρο θα αποδώσω την ελάχιστη τιμή με τις λίγες γνώσεις μου σε έναν ακόμα σπουδαίο άνθρωπο που έζησε στην Κυπαρισσία και την ανέδειξε μέσα τόσο από τη μελέτη της λαογραφίας και της Τοπικής ιστορίας όσο και μέσα από τη συγγραφική του δραστηριότητα, καθόσον έγραψε σπουδαία βιβλία, σημείο αναφοράς των οποίων ήταν η Κυπαρισσία. Αναφέρομαι στον συγγραφέα Όθωνα Καγιάφα. Η οικογένεια του αλλά και ο ίδιος, συμπεριλαμβάνονται στους ανθρώπους που πάσχισαν προκειμένου να μη χαθούν πολλά σπουδαία Πολιτιστικά διαμάντια. Ήταν ένα από τα έξι παιδιά του Παναγιώτη και της Αναστασίας Καγιάφα. Η οικογένεια του κατήγετο από την Στεμνίτσα Γορτυνίας. Ωστόσο, μετώκησαν οικογενειακώς στην Κυπαρισσία όταν τα παιδιά τους ήταν ακόμα μικρά, κάποια δεν είχαν ακόμη γεννηθεί. Να σημειώσω στο σημείο αυτό, πως τα τέκνα της οικογενείας αυτής ήταν 12, εκ των οποίων επέζησαν τα έξι. Ο Αργύρης, ο Νίκος, ο Όθων, η Αγλαϊα, η Ιωάννα και η Ελένη. Επρόκειτο για μια ευυπόληπτη και παράλληλα θρησκευόμενη οικογένεια. Ο πατέρας Παναγιώτης Καγιάφας ήταν βιβλιοπώλης στο επάγγελμα. Το ίδιο επάγγελμα ακολούθησε και ο Όθωνας. Ωστόσο, σε όλη του τη ζωή, από τη νεαρή κιόλας ηλικία, κατέγραφε γεγονότα που συνέβαιναν στην Κυπαρισσία, συμπεριλαμβανομέων και εκείνων που είχαν άμεση σχέση με τους απλούς και τους σπουδαίους ανθρώπους που κατάφεραν να συνδέσουν το όνομα τους με την Κυπαρισσία. Ο Όθωνας Καγιάφας έφυγε από τη ζωή πριν από λίγους μήνες, το έτος 2020, πλήρης ημερών, βυθίζοντας στη θλίψη τους αγαπημένους του συγγενείς, τους φίλους αλλά και πολλούς από τους συντοπίτες του.
Η Αγλαϊα Καγιάφα και η μέριμνα για τους συνανθρώπους της
Πέραν από τον αείμνηστο Όθωνα Καγιάφα και τα λοιπά μέλη της αυτού οικογενείας, άλλη μια μορφή που θα μείνει αλησμόνητη σε πολλούς κατοίκους της Κυπαρισσίας, είναι και η προ 12 ετίας αποβιώσασα Αγλαϊα Καγιάφα του Παναγιώτη. Γεννηθείσα εις Κυπαρισσίαν το έτος 1920, η Αγλαϊα Καγιάφα, έμελλε να αποτελέσει για πολλούς ανθρώπους τη μάνα που δεν είχαν, αλλά και τη φιλόστοργο αδερφή που έπραττε το καθήκον της απέναντι στους αναξιοπαθούντες, αφού υπήρξε αρωγός στα προβλήματα πολλών εκ των συνανθρώπων της. Από μικρή είχε ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα με αποτέλεσμα όταν τελείωσε το τότε εξατάξιο Γυμνάσιο της Κυπαρισσίας, με πολύ καλούς βαθμούς, να εισαχθεί κατόπιν εξετάσεων στην Οδοντιατρική σχολή, το έτος 1939. Μάλιστα ήταν η πρώτη βάσει βαθμολογίας που εισήχθει στην δύσκολη αυτή επιστήμη. Ωστόσο, η μεταπήδηση της στην Παιδαγωγική Ακαδημία, (στην οποία να σημειωθεί πως αρίστευσε), ίσως ήταν αποτέλεσμα της αγάπης που είχε στα παιδιά. Το 1941 και αφού είχε πάρει το πτυχίο της, διορίσθηκε ως δασκάλα σε διάφορα σχολεία της Τριφυλίας, στα οποία κοπίασε για τη μόρφωση των παιδιών. Μάλιστα σύμφωνα με πηγές το Δημοτικό σχολείο στο Μεμί είναι αποτέλεσμα δικών της προσπαθειών. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε δικά της παιδιά.
Ίσως γι΄αυτό να αγαπούσε τόσο τους μαθητές και τα ανήψια της, στα οποία προσέφερε όλη της την αγάπη. Η βαθειά πίστη και αφοσίωση της στο Θεό είχε ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί από αρκετούς ως μια αγία γυναίκα, με την έννοια πως ήταν πάντοτε κοντά στα προβλήματα των φτωχών και των αδυνάτων. Τους βοηθούσε με κάθε τρόπο, με χρήματα, με ρούχα και με τρόφιμα. Βοηθούσε ανεξάρτητα από το αν γνώριζε τον άνθρωπο που ελεούσε ή όχι, γιατί το άπαν στη ζωή της ήταν η ελεημοσύνη και η αγάπη με την οποία περιέβαλλε κάθε άνθρωπο. Ήταν μια αξιοθαύμαστη κυρία. Αυτοδίδακτη αλλά σπουδαία και επιμελής ζωγράφος.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής της ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με την Αγιογραφία. Δώρισε πολλούς από τους πίνακες της καθώς πίστευεπως οι εκκλησιές και τα μοναστήρια δεν πρέπει να μένουν δίχως αγιογραφίες. Δεν πουλούσε ποτέ τους πίνακες της αλλά του χάριζε. Το φιλανθρωπικό της έργο υπήρξε μεγάλο, ήταν εκείνη που συνέβαλλε στη θεμελίωση του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Αθανασίου Κυπαρισσίας, δίνοντας στη μητρόπολη την εποχή εκείνη ένα πολύ σεβαστό ποσό, σύμφωνα με το βιβλίο του ιστοριογράφου Δημητρίου Κων. Στρατικόπουλου. Αγαπούσε επίσης να ζωγραφίζει όμορφα τοπία της Κυπαρισσίας με μια εξαιρετική γλαφυρότητα και γλυκύτητα. Ήταν τόσο σπουδαία η ζωγραφική της που έλαβε το πρώτο βραβείο Ακαδημίας Πατρών στη ζωγραφική, με τον πίνακα της που τιτλοφορείτο Οι Νεράϊδες του δάσους. Απεβίωσε τον Ιούλιο του 2008, σε ηλικία 88 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου