Παρουσιάζουμε σήμερα άρθρο του εκπαιδευτικού, λογοτέχνη και συγγραφέα Στάθη Παρασκευόπουλου δημοσιευμένο στο περιοδικό «Τριφυλιακή Εστία» (Περίοδος Γ’, τεύχος 16/144, Φθινόπωρο 2010) αφιερωμένο στην Κυπαρίσσια εκπαιδευτικό και ζωγράφο Βασιλική Νικολάου Μπινιώρη.
«Τη θυμάμαι απ΄ τα νεανικά μου χρόνια, όταν με το μακαρίτη τον παππούλη μου βρέθηκα στη Μουριατάδα – το γενέθλιο χωριό του, πήγαινε συχνά να δει τ΄ αδέρφια του και μ΄ έπαιρνε πάντα μαζί του – όντας την είδα ως δασκάλα, που ήταν στο εκεί σχολείο. Και θυμάμαι τη σκέψη που πέρασε απ’ το παιδιάστικο μυαλό μου: «Γιατί να μην ήταν δική μου δασκάλα στο δικό μου σχολείο..» Τι μ΄ έκανε να σκεφτώ έτσι; Μα πιστεύω η ομορφιά της! Ήταν πολύ όμορφη… και μ΄ εντυπωσίασε.
Η δασκάλα Βάσω Μπινιώρη βρέθηκε να υπηρετεί στη Μουριατάδα ίσως όχι τυχαία, ίσως γιατί απ΄ τ΄ όμορφο αυτό Βουνοχώρι, με τα κρύα νερά και την πολλή πρασινάδα, ήταν το χωριό της μητέρας της – καταγόταν απ΄ τη μεγάλη οικογένεια των Παναγιωτακοπουλαίων. Ο πατέρας της, ο Νίκος Μπινιώρης ήταν Σιδηροκαστρίτης. Η οικογένεια όμως, έζησε στην Κυπαρισσία.
Άριστη ως δασκάλα, η Βάσω Μπινιώρη, υπηρέτησε αργότερα και στην Κυπαρισσία, όπου θυμάμαι όλοι το συζητούσαν – δίδαξε στην πρώτη τάξη κι εφήρμοσε την «ολική μέθοδο διδασκαλίας» με μεγάλη επιτυχία, την βοηθούσε, βέβαια, και το «χέρι» της, γιατί η μέθοδος αυτή έχει ανάγκη και της εικόνας. Έγραψε, μάλιστα, κι ένα βιβλίο γύρω απ΄ αυτόν τον τρόπο διδασκαλίας, που ήταν πρωτοποριακός για την εποχή – όλοι, τότε, εφήρμοζαν την αναλυτικοσυνθετική μέθοδο στα «πρωτάκια» – με τον τίτλο: «Πως εφήρμοσα την ολική» (αν καλά θυμάμαι).
Η Βάσω Μπινιώρη δεν δημιούργησε δική της οικογένεια –ίσως σ΄ αυτό έβαλε το χέρι της και η κακοτυχία– κι έζησε ελεύθερη υπηρετώντας με θρησκευτική, θα΄ λεγα, αφοσίωση τις δυο μεγάλες αγάπες της την παιδαγωγική και τη ζωγραφική. Ως δασκάλα αρίστευε, όπου κι αν βρέθηκε, όπου κι αν να δίδαξε. Ο υπηρεσιακός της φάκελος γεμάτος με άριστα και επαίνους. Μετά από μετεκπαίδευση και επιτυχείς εξετάσεις έγινε Επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων – και ήταν απ΄ τις λίγες δασκάλες, που πήραν αυτόν τον τίτλο. Και όταν ο θεσμός καταργήθηκε, αυτή επιλέχτηκε ως Σύμβουλος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και απ΄ τη νέα της θέση υπηρέτησε τη λαϊκή μας Εκπαίδευση. Παντού, απ΄ όπου πέρασε άφησε ηχηρό πέρασμα και κέρδισε το θαυμασμό και την αγάπη των μαθητών, των γονιών τους και των συναδέλφων της . Ίσχυσε για την Εκπαιδευτικό Βάσω Μπινιώρη, αυτό που μας τόνιζε συχνά στο Πανεπιστήμιο ο καθηγητής Νικόλαος Μελανίτης. «Ο αγαπών αγαπάτε και ο αγαπώμενος αγαπά». Ευτύχησα μια Πρωτοχρονιά – καλεσμένος της– να βρεθώ με τη γυναίκα μου στο σπίτι της (στην οδό Θεοδωρήτου Βρεσθένης) και να διαπιστώσω την αγάπη που εισέπραξε από φίλους και φίλες, αλλά και το ρόλο που έπαιξε – παίρνοντας άριστα – ως οικοδέσποινα. Ακούραστη, ευγενέστατη, περιποιητική, εξέπεμπε καλοσύνη και αγάπη και ακτινοβολούσε φως.
Η Βάσω Μπινιώρη όμως έχει και μια άλλη αγάπη, όπως προαναφέρθηκε τη Ζωγραφική. Η Κυπαρισσία μας, με τη μακρόχρονη παράδοση στα Γράμματα, στις Τέχνες και στον Πολιτισμό, ευτύχησε – σε ότι αφορά τα εικαστικά – κοντά στη Μαρία Δαφνομήλη και στην Κούλα Μαραγκοπούλου να΄ χει και τη Βάσω Μπινιώρη. Σήμερα τη σκυτάλη του χρωστήρα την έχουν πάρει άλλοι και την κρατούν ψηλά…
Η Βάσω Μπινιώρη έκανε ελεύθερες σπουδές στη Ζωγραφική, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην αλλοδαπή. Τα ταξίδια ήταν στις προτεραιότητες και κάλυπταν τον όποιο ελεύθερο χρόνο της. Τα συνδύαζε πάντα μ΄ επισκέψεις σε Μουσεία κι εκθεσιακούς χώρους, με μελέτες έργων, αλλά και με δική της εργασία. Ταξίδεψε, όχι μόνο στη δικιά μας γηραιά ήπειρο, αλλά και στην Αμερική, τη Βόρεια Αφρική και στην Ασία. Αμέτρητες οι εικόνες, πάμπολλες οι εμπειρίες της, πλούσιες οι γνώσεις της, φορτωμένοι οι ταξιδιωτικοί της σάκοι.
Μεγάλη της αγάπη η ακουαρέλα. Έδωσε σπουδαία δείγματα της Τέχνης της. Ως ζωγράφος πρωτοπαρουσίασε έργα της το 1961 στην Α΄ Πανελλαδική Έκθεση νέων καλλιτεχνών, που οργάνωσε το Γαλλικό Ινστιτούτο. Και «η καλή μέρα φαίνεται απ΄ το πρωί» αφού τα έργα της απέσπασαν κολακευτική κριτική απ΄ τους επαΐοντες. Από τότε, που άνοιξε διάπλατα ο δρόμος της τέχνης, παρουσιάζεται σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, τόσο στην πατρίδα μας όσο και στο εξωτερικό. Η γλώσσα των αριθμών είναι κι εύγλωττη και πειστική. Συνολικά οργάνωσε 12 ατομικές εκθέσεις, από τις οποίες οι 10 «εντός των τειχών» και οι άλλες δυο έξω– μια στη Νέα Υόρκη και μια στην πόλη του φωτός, στο Παρίσι. Πήρε ακόμα μέρος σε 5 Πανελλήνιες εκ- θέσεις στην Ελλάδα και σε 13 στο Εξωτερικό (Παρίσι, Αmiens Γαλλίας, Μονακό, Foggia – Αncona Ιταλίας, Βιέννη, Λονδίνο, Butburg Γερμανίας, Μόσχα) κι έγινε έτσι μια καλή πρέσβειρα της Ελλάδας εκτός συνόρων.
Τα έργα της, θα΄ λεγε κανείς, «μιλάνε». Μιλάνε πιο γλυκά απ΄ τον ικανότερο ρήτορα και πιο γλυκά απ΄ το γλυκύτατο τραγουδιστή και τον ταλαντούχο ποιητή. Και θυμίζουν αυτό που΄ λεγε ο μεγάλος μας Αριστοτέλης, ότι «το χέρι γίνεται όργανο των οργάνων». Υπάρχει διάχυτη η απαλότητα και η αρμονία των χρωμάτων στους πίνακές της. Έργα της καταξιωμένης Τριφύλιας Ζωγράφου κοσμούν γραφεία ή αίθουσες των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού, των Δήμων Αθηναίων και Νικαίας, της Εθνικής Τράπεζας, καθώς και των Προξενείων μας στο Γιοχάνεσμπουργκ και στο Παρίσι. Και βέβαια έργα της έχουν ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Έργα της ακόμα κοσμούν βιβλία και περιοδικά, τα οποία έχει εικονογραφήσει.
Η μεγάλη προσφορά της στη Ζωγραφική της έχει δώσει την ευχέρεια να είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών της Ελλάδας, μέλος της Διεθνούς Γυναικείας Μορφωτικής Ομοσπονδίας, της ΔΕΚΙ–ΙΑΦ κ.α.
Έχει τιμηθεί με αναμνηστικά μετάλλια απ΄ την πόλη των Αθηνών, καθώς και απ΄ την Αngona (1980) και Biiburg– frier (1983). T’ όνομα της και αναφορά στο έργο της βρίσκει κανείς σε λεξικά και διάφορες εκδόσεις, όπως, λόγου χάρη, στη «Μέλισσα» στην «Ώρα» των σύγχρονων καλλιτεχνών, στο «Λεύκωμα Ελλήνων Καλλιτεχνών», στον «Πανελλήνιο Οδηγό Καλών Τεχνών», στα «εχρώματα στο Ελληνικό φως», στο «International Art Bulletin» κ.α.
Οι αξεπέραστες ακουαρέλες της και το εν γένει καλλιτεχνικό έργο της, εστίασαν πάνω τους το κριτικό μάτι πολλών κριτικών της εικαστικής, οι οποίοι έχουν εκφραστεί με κολακευτικά λόγια. Μερικοί απ΄ αυτούς είναι, οι: Ελ. Βακαλό, ο Αλ. Δράκος, ο Βασ. Κουντουρίδης, ο Γ. Λαμψίδης, ο Αχ. Μαμάκης, ο Σπ. Παναγιωτόπουλος, η Ντόρα Ρογκάν – Ηλιοπούλου, ο Τ. Τσιρμπίνος κ.α.
Η Βάσω Μπινιώρη ζει κι εργάζεται στην Αθήνα και στο Πόρτο – Ράφτη, κατεβαίνει όμως και στην Κυπαρισσία. Παλιότερα επισκεπτόταν και τη Μουριατάδα, όπου σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία, στον Αι–Γιάννη, έχει χτίσει κι ένα ναΐδριο, αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη.
Η Τριφύλια παιδαγωγός και ζωγράφος τίμησε με το παραπάνω τους κλάδους της Επιστήμης και της Τέχνης, άνθισε εκεί που η ζωή την έσπειρε και τα ταλέντα της τ΄ αξιοποίησε κατά τον ιδανικότερο τρόπο. Η Κυπαρισσία και η Τριφυλία ευρύτερα σεμνύνεται γι΄ αυτήν.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου