ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΕΡΟΣ Β: Ηλίας Τσιμπλής : «Φύλλα δάφνης στον τάφο του Ποιητή Διονύση Πιτταρά"

 

Ο Διονύσης Πιτταρας με τους Στάθη Κακουτη και Στάθη Παρασκευόπουλο στο προαύλιο του λαογραφικού μουσείου Κυπαρισσίας σε καλοκαιρινή εκδήλωση

Συνεχίζουμε σήμερα το Αφιέρωμά μας από το kyparissianews.com, στο μεγάλο Κυπαρίσσιο ποιητή και πεζογράφο ΔΙΟΝΥΣΗ ΠΙΤΤΑΡΑ δημοσιεύοντας άρθρο του Ιατρού – Λογοτέχνη Ηλία Τσιμπλή με τίτλο: «Φύλλα δάφνης στον τάφο του Ποιητή Διονύση Πιτταρά», δημοσιευμένο στην Τριφυλιακή Εστία, περίοδος Γ΄, τεύχος 12/140, Άνοιξη 2009.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ Η ΑΝΗΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥ..

Ο Διονύσης Πιτταρας με το Δήμαρχο Κυπαρισσίας αείμνηστο Τάκη Αδαμόπουλο στην πλατεία της Κυπαρισσίας σε μια από τις πάμπολλες πολιτιστικές εκδηλώσεις που για τέσσερα χρόνια (1986-1990) εκτόξευσαν την όμορφη νύμφη του Ιονίου

Το μεγαλείο του. Δεν ευτέλησε τη ζωή του στα φθηνά και τετριμμένα, στα ρηχά της χαμοζωής. Κράτησε ψηλά τον ιστό της αξιοπρέπειας, Πολιτογραφηθείς στων Ιδεών την πόλη τη δικαίωσε. Τη ζωή. Μια ζωή δημιουργός.

Ο Διονύσης Πιτταρας με τον αείμνηστο Πάνο Γιαννόπουλο (Αμπατζή), στην εκδήλωση του Συλλόγου για την αναβίωση και προστασία της Άνω Πόλης Κυπαρισσίας το Νοέμβριο του 2004 στο β δημοτικό σχολείο, όπου και η τελευταία ομιλία του Δ.Π. με θέμα: Άνω Πόλη, αξίες και προοπτικές...

Συμπλήρωσε τη χωμάτινη στράτα του στο μέτρο ανάλωσης εδωδίμων, απαραίτητο ενδιαίτημα διατήρησης του χοϊκού κουφαριού ενταγμένο στην περιφρούρηση της πνευματικής ενατένισης. Μια ζωή στο δρόμο αναζητώντας τις αξίες, τις όποιες αξίες, και αυτές τις συμβατικές, ποτέ από το χρέος μη κινούμενος.

Και να γνωρίζεις και αναγνωρίζεις το ατελέσφορο, το ασύμβατο της χειροπιαστής εγκαρτέρησης, την αδυναμία συγκράτησης από τους άυλους κρίκους και τα υψηλά διαφεύγοντα κέρδη και ωφελήματα της άπιαστης Ελευθερίας!

Ο Διονύσης Πιτταρας με τον πρόωρα εκλιπόντα το 2020 εκδότη της ΦΩΝΗΣ Θανάση Τσαμουλη...φίλοι από παλιά σε σπάνια φωτό

Προσπάθησε να διασκεδάσει τη ματαιότητα, τα φοβερά αδιέξοδα, διετραγώδησε τη μοιραία προσπάθεια του Σίσυφου κόντρα στην ανηφοριά.

Ανυποψίαστος ενατένησε το μεγαλείο της κορυφογραμμής, την έλλειψη αλεξικέραυνου, την αποστροφή στην κάλυψη και ανακατάληψη, στον καταιγισμό της ανείπωτης απορίας των μετεώρων του οροπεδίου.

Διασκέδασε τη ματαιότητα της προσπάθειας, το κλάμα, τη βαθιά θλίψη, τη ματαιοπονία του μοναχικού καβαλάρη, το αδιέξοδο της ελεύθερης μοναξιάς των Ελευθεροφροίνων, των ελαχίστων ολίγων και εκλεκτών. Με τη σφραγίδα της δωρεάς στο μέτωπο, με την περιέργεια απαραίτητο συμπλήρωμα στον όρκο τη βαθιά πίστη των υψηλοφρόνων.

                        Ο Διονύσης Πιτταρας με το Χρήστο Πλακονουρη

Έζησε μια ζωή όρθιος και μοναχικός, αναζητώντας την Ελευθερία, την Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη, άπιαστα όνειρα σε όλες τις ατραπούς, μίλησε με τα αγριολούλουδα, φωτολουσμένος στο φως τούτου του βράχου που το μόνο που παρέχει δωρεάν και αφειδώς είναι το φως. 

Δεν αλλαξοπίστησε ποτέ. Η πάνδημος Ελευθερία ο σκοπός, ο στόχος και όπου ατύχησε το αμάρτημα και η ευθύνη δική της. Της Ελευθερίας. Εκείνη έλειπε από τους φθενούς τόπους με το απόβαρο της ξηρασίας.

Ο Διονύσης Πιτταρας στον προαύλιο χώρο του μοναστηριού της Κατσιμικαδας με τους Γιάννη Θεοδωρακόπουλο, Ηλία Τσιμπλη, Χρήστο Μαντζωρο, Χρήστο, Θανάση και Νικήτα Αλεξανδρόπουλο και άλλους φίλους

Στα τραγούδια του η Ελευθερία ολόσωμη φεγγοβολούσα στις κορυφογραμμές των ορέων αστραπτοφορεμένη θεά Αθηνά στα βαλτώδη αναζητούμενη Νύμφη.

Στη κοινωνική δικαίωση πρωτοστάτης, οιστρηλάτης.

Στις διαδρομές των οδοιπορικών το συναπάντημα της ελεύθερης πνοής.