Η καθιέρωση της 25ης Μαρτίου ως επίσημη ημέρα εορτασμού της εθνικής παλιγγενεσίας γίνεται με το διάταγμα 980/15-/3/1838, το οποίο παρά την ιστορική βαρύτατά του, άγνωστο γιατί, δημοσιεύεται μόνο στον Τύπο της εποχής, αλλά όχι στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης…
Από τα ξημερώματα της 25ης Μαρτίου το πανηγυρικό κλίμα στη πρωτεύουσα δίνεται από τις καμπάνες που κτυπούν χαρμόσυνα, και από τη διάχυτη αίσθηση εθνικής υπερηφάνειας και συγκίνησης. Ο επίσημος εορτασμός ξεκινά με δοξολογία στον καθεδρικό ναό της Αγίας Ειρήνης στην οδό Αιόλου.
Η πρώτη επέτειος εορτάζεται με γλέντι και χορό, αλλά όχι στο Θησείο όπως στην υδατογραφία εποχής, αλλά στη πλατεία Κλαυθμώνος.
Φανταστική απεικόνιση με τους ήρωες της Επανάστασης να εορτάζουν την επιτυχία της.
Εκεί, οι Αθηναίοι, φορώντας τα «καλά» τους ρούχα και κρατώντας σημαίες, όπλα, αλλά και μουσικά όργανα χειροκροτούν με δάκρυα στα μάτια επισήμους και εκπρόσωπους συντεχνιών που μπαίνουν στην εκκλησία, καθώς και το βασιλικό ζεύγος Όθωνα και Αμαλίας που εμφανίζονται ντυμένοι με παραδοσιακές στολές
.
Όθωνας και Αμαλία έλαβαν μέρος στον πρώτο εορτασμό της εθνικής επετείου φορώντας παραδοσιακές ενδυμασίες.
Ο Ρήγας Παλαμίδης περιγράψει εκείνες τις στιγμές:«Η τελετή εγένετο μεθ’ όλης της πομπής και επισημότητος, είχον δε συνέλθει ενταύθα άπασαι σχεδόν αι δημοτικαί αρχαί της Αττικής και πλήθος λαού και περιχώρων μετά των σημαιών, όπλων και τυμπάνων, ώστε η πόλις των Αθηνών παρίστα μέχρι της εσπέρας της επιούσης το θέαμα μεγαλοπρεπούς και τερπνής πανηγύρεως, εν πλήρει τάξει και ησυχία τελουμένης».
Τη δοξολογία ακολουθεί παρέλαση μπροστά στα Παλαιά Ανάκτορα στην οποία δεν λαμβάνουν μέρος οπλίτες αλλά Αθηναίοι και χωρικοί των γύρω περιοχών, ενώ το εορταστικό κλίμα δεν χαλάει ούτε η ξαφνική πεντάωρη μπόρα.
Οι εορτασμοί ολοκληρώνονται με λαϊκό γλέντι στη πλατεία Κλαυθμώνος μέσα σ’ έντονη συναισθηματική φόρτιση όταν η μαυροφορεμένη με άσπρα μαλλιά Δέσποινα Λέκκα, ζητά να σύρει πρώτη το χορό λέγοντας :«Παιδιά μου, σήμερα δικαιούμαι να μπω κι εγώ στο χορό. Και θα χορέψω πρώτη γιατί σ’ αυτόν τον τόπο έχασα στον Αγώνα της Λευτεριάς τρεις ανδρειωμένους. Δύο αδέλφια και τον μοναχογιό μου». Ο χορός με δάκρυα της χαροκαμένης Λέκκα, συγκλονίζει ακόμα και τη βαυαρή Κυρία των τιμών Φον Νόρντενφλικτ η οποία γράφει για το γεγονός :«Πως σας φαίνεται τούτο; Δεν είναι αυταί λέξεις αρχαίας Σπαρτιάτιδος;». Οι πανηγυρικές εκδηλώσεις ολοκληρώνονται το βράδυ με την –πιθανότατα πρώτη- «φωταγώγηση» της πόλης, ενώ σε πλαγιά του Λυκαβηττού σχηματίζεται ένας φλεγόμενος σταυρός, καθώς και το :«Εν τούτω Νίκα».
Ο Ρήγας Παλαμίδης περιγράψει εκείνες τις στιγμές:«Η τελετή εγένετο μεθ’ όλης της πομπής και επισημότητος, είχον δε συνέλθει ενταύθα άπασαι σχεδόν αι δημοτικαί αρχαί της Αττικής και πλήθος λαού και περιχώρων μετά των σημαιών, όπλων και τυμπάνων, ώστε η πόλις των Αθηνών παρίστα μέχρι της εσπέρας της επιούσης το θέαμα μεγαλοπρεπούς και τερπνής πανηγύρεως, εν πλήρει τάξει και ησυχία τελουμένης».
Τη δοξολογία ακολουθεί παρέλαση μπροστά στα Παλαιά Ανάκτορα στην οποία δεν λαμβάνουν μέρος οπλίτες αλλά Αθηναίοι και χωρικοί των γύρω περιοχών, ενώ το εορταστικό κλίμα δεν χαλάει ούτε η ξαφνική πεντάωρη μπόρα.
Οι εορτασμοί ολοκληρώνονται με λαϊκό γλέντι στη πλατεία Κλαυθμώνος μέσα σ’ έντονη συναισθηματική φόρτιση όταν η μαυροφορεμένη με άσπρα μαλλιά Δέσποινα Λέκκα, ζητά να σύρει πρώτη το χορό λέγοντας :«Παιδιά μου, σήμερα δικαιούμαι να μπω κι εγώ στο χορό. Και θα χορέψω πρώτη γιατί σ’ αυτόν τον τόπο έχασα στον Αγώνα της Λευτεριάς τρεις ανδρειωμένους. Δύο αδέλφια και τον μοναχογιό μου». Ο χορός με δάκρυα της χαροκαμένης Λέκκα, συγκλονίζει ακόμα και τη βαυαρή Κυρία των τιμών Φον Νόρντενφλικτ η οποία γράφει για το γεγονός :«Πως σας φαίνεται τούτο; Δεν είναι αυταί λέξεις αρχαίας Σπαρτιάτιδος;». Οι πανηγυρικές εκδηλώσεις ολοκληρώνονται το βράδυ με την –πιθανότατα πρώτη- «φωταγώγηση» της πόλης, ενώ σε πλαγιά του Λυκαβηττού σχηματίζεται ένας φλεγόμενος σταυρός, καθώς και το :«Εν τούτω Νίκα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου