Πρόλογος
Η Κυπαρισσία, είναι μια πόλη που έχει υμνηθεί πολλές φορές για την γραφικότητα και την ιστορία της. Η ομορφιά της, με τα όρη της, τις καταπράσινες πλαγιές, την καλή γεωγραφική της θέση, τις πεδιάδες και τα νερά του Ιονίου Πελάγους να την δροσίζουν, είναι χαρακτηριστικά στοιχεία που την καθιστούν απειρόκαλλη. Από την άλλη, η πολυαίωνη ιστορία της που χάνεται στους αιώνες, αφού η μικρή αυτή πολιτεία στέκει ριζωμένη στο ίδιο σημείο για περίπου 4.000 χρόνια, την καθιστά απειρόχρονη. Είναι μια πόλη με δύο όψεις, καθεμιά από τις οποίες έχει τις δικές ομορφιές, τη δική της κουλτούρα και γοητεία.
Η Άνω πόλη είναι μια ιστορική συνοικία, εφόσον κατά μήκος αυτής, ο εκάστοτε περιπατητής, μπορεί να θαυμάσει τα διάσπαρτα ιστορικά της μνημεία, μεταξύ των οποίων είναι οι πέτρινες κρήνες, τα Οθωμανικά Λουτρά, το Τζαμί, το κάστρο της, τα παλιά αρχοντικά της, τα εξαιτερικής ποιότητας καλντερίμια της από λαξευμένη πέτρα, (τα οποία καλύπτουν αρκετά μέτρα κατά μήκος αυτής), αλλά και τα πέτρινα σπίτια της που μαρτυρούν την πολυαίωνη ιστορία της – πολλά εκ των οποίων δυστυχώς έχουν ερημώσει- αφού ο χρόνος κυλά αδυσώπητα και αλλοιώνει οτιδήποτε βρεθεί στο διάβα του. Η συνοικία αυτή, έχει κηρυχθεί παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός, ενώ τμήμα της, έχει ορισθεί ως αρχαιολογικός χώρος. Εδώ μπορεί κανείς να κάνει τους καλύτερους περιπάτους στα στενά δρομάκια της, τα οποία μαρτυρούν την μακραίωνη ιστορία της. Στις μέρες μας, η Παλιά πόλη είναι μια όμορφη και γεμάτη ζωή συνοικία, με αρκετές και ωραίες επιχειρήσεις.
Και η Νέα η Άνω πόλη που ξεκίνησε να χτίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα και φτάνει ως την ακτή. Η ανάπτυξη της έγινε σταδιακά, όταν πολλοί κάτοικοι της παλιάς πόλης κατέβηκαν προς την περιοχή του κάμπου και κατ΄επέκταση κατηφόρισαν μέχρι την παραλία, χτίζοντας τα σπίτια τους και οργανώνοντας τις ζωές τους. Η περιοχή απέκτησε ζωή, πολλές επιχειρήσεις, ενώ και ο πληθυσμός αυξήθηκε σημαντικά, αφού όλο και περισσότεροι ανωπολίτες έκαναν τις οικογένειες τους στην Κάτω πόλη, με αποτέλεσμα σήμερα ο πληθυσμός της κάτω πόλης να ξεπερνά εκείνον της παλιάς πόλης. Βέβαια, έχουν έρθει και άνθρωποι από τα γύρω χωριά της Τριφυλίας και όχι μόνο. Είναι μια γεμάτη ζωή συνοικία.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως η Κυπαρισσία στο σύνολο της είναι μια σύγχρονη και ζωντανή πόλη, που αποτελείται τόσο από την Παλιά, όμορφη και παραδοσιακή συνοικία της όσο και από την κάτω πόλη με τις Υπηρεσείες και ανέσεις.
Διονύσης Γεωργογιαννόπουλος
Στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναφερθούμε σε λόγους σπουδαίων για την Κυπαρισσία. Θα ακολουθήσουν και άλλα παρόμοια δημοσιεύματα.
1 . Ζωρζ Μπενζαμέν Κλεμανσώ – Γάλλος Πολιτικός
Γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1841, στο Μουγιερόν-αν-Παρντ, Βαντέ και έφυγε από τη ζωή στο Παρίσι στις 24 Νοεμβρίου 1929. Ήταν 88 ετών.
Ιδιότητα
Υπήρξε Γάλλος πολιτικός, ηγέτης της Γαλλίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και του Ριζοσπαστικού Κόμματος, είχε σημαντικό ρόλο στην Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Γαλλίας για 6 συνολικά χρόνια, από το 1906 μέχρι το 1909 και ξανά την περίοδο 1917-1920. Ήταν ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες της Συνθήκης των Βερσαλλιών στη Σύνοδο Ειρήνης του Παρισιού το 1919.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, σημειώνεται ακόμα ένα μεγάλο γεγονός για την ευρύτερη περιοχή, καθώς φθάνει στην Κυπαρισσία ο σιδηρόδρομος. Στα εγκαίνια του βρέθηκε και ο πρόεδρος της Γαλλίας Ζορζ Κλεμανσό, ο οποίος έμεινε στο ξενοδοχείο ΜΟΡΦΕΥΣ που λειτουργούσε στην παλιά πόλη. Μάλιστα, σύμφωνα με τα όσα ξέρουμε, είχε πει,
«Στην Κυπαρισσία αντίκρισα το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα των ταξιδιών μου…»
Να σημειωθεί πως Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Κυπαρισσίας άνοιξε για πρώτη φορά το 1892, εξυπηρέτησε για πολλά χρόνια κατοίκους και επισκέπτες στα ταξίδια τους και δυστυχώς έκλεισε για τα περισσότερα τρένα το 2010. Ελπίζουμε πως κάποτε θα λειτουργήσει ξανά. Ο σταθμός ΟΣΕ στην Κυπαρισσία ήταν για δεκαετίες σήμα κατατεθέν.
2 . Στάθης Παρασκευόπουλος – Δάσκαλος και συγγραφέας
Στον πρώτο τόμο του βιβλίου του, Οδοιπορικά Τριφυλίας (1994) γράφει για την Κυπαρισσία :
Κουβάρι δίχως ξετύλιγμα η ιστορία της. Μακραίωνη, δαιδαλώδης, πολυκύμαντη. Όσο και να βάλεις το χέρι γι΄αντήλιο, μη και σε θαμπώσει τ΄αυγινό της το φως, δύσκολο ν΄αγναντέψεις την ανατολή της. Χάνεται στα μαγναδοσέντονα της μυθολογίας και της προϊστορίας.
3. Κωνσταντίνος Ευστ. Κατσαρός (1912-1982)
Και ο λυρικός Κυπαρίσσιος ποιητής της, o Κώστας Κατσαρός γράφει προς τιμήν της, στις 30 Νοεμβρίου του 1938, το Ξαναβάφτισμα.
ΞΑΝΑΒΑΦΤΙΣΜΑ
Μανιάζει στην κοιλάδα τ΄αγριοκαίρι,
Μα η σκέψη στον τόπο μου γυρνά,
Όπως του Νώε το πρώτο περιστέρι
Στην Κιβωτό που γύρισε ξανά.
Σαν κείνο, ν΄απαγκιάση πουθενά
Δε βρήκε και μια στράτα να τη φέρη
Σε μιάς καινούργιας πίστης τ΄άγια μέρη
Δεν είδε ούτε στης Γνώσης τα βουνά.
Και πάει για να λουστεί τούτην αυγή
Στων παιδικών ονείρων την πηγή,
Σε χώρα, που τα λιόδεντρα καρπίζουν.
Εκεί γελούν τα πέλαγα γλαυκά
Κι είν΄τόσο τα χινόπωρα γλυκά,
Που ξεγελούν τις λεϊμονιές κι ανθίζουν
4. Κωστής Παλαμάς – Ο Εθνικός μας ποιητής
Ο Εθνικός μας βάρδος Κωστής Παλαμάς που έζησε στην Κυπαρισσία για περίπου 1 χρόνο (1881-1882) , εμπνεύστηκε αρκετά από τα γραπτά του, μεταξύ των οποίων και το λουλούδι της ροϊδιάς.
5. Μιχάλης Κατσαρός – ποιητής εκ Κυπαρισσίας
Στο ποίημα του με τίτλο Κυπαρισσία γράφει στην πρώτη στροφή
Εδώ που πρώτα ανάσαιναν μύρο τα περιστέρια
εδώ που λαμπαδιάζανε τα πρώτα μου φτερά,
όπως αρχαίο άγαλμα με τα κομμένα χέρια
μου γνέφει μια χαρά
Το κάστρο των Γιγάντων, Κυπαρισσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου