162 πολίτες ζητούν αποκατάσταση του παλιού κτηρίου της Εθνικής Τράπεζας στην Κυπαρισσία

 Την αποκατάσταση του παλιού νεοκλασικού κτηρίου της Εθνικής Τράπεζας που βρίσκεται στην οδό Ελ. Βενιζέλου στην Κυπαρισσία και την αξιοποίηση όλου του οικοδομικού τετραγώνου, ζητούν με επιστολή - αίτημά τους προς το δήμο 162 πολίτες.

Οι πολίτες στην επιστολή που απευθύνουν στο δήμαρχο, τους αντιδημάρχους, τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και όλους τους δημοτικούς συμβούλους, τονίζουν πως είναι κρίμα να αφήνεται έρμαιο στη φθορά του χρόνου αυτό το καλλιτέχνημα του Ερνέστου Τσίλερ. Σημειώνουν πως η σκεπή του έχει ήδη καταρρεύσει και την ίδια τύχη θα έχει και η τοιχοποιία του, ενώ ζητούν το θέμα να έρθει προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Τριφυλίας.
Αναλυτικά αναφέρουν στην επιστολή: 

«Στην οδό Βενιζέλου της πόλεως, που είναι και η έδρα του δήμου, ευρίσκεται το παλιό νεοκλασικό κτήριο, που ήταν κάποτε ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας. Πρόκειται για το κτήριο, του οποίου ο δήμος έχει καλύψει την πρόσοψη με αφίσες σχετικές με τον εορτασμό των 200 χρόνων της ελληνικής ανεξαρτησίας, με παράλληλο προφανή στόχο την κάλυψη της ασχήμιας. 

Δυστυχώς η κακοκαιρία και οι άνεμοι των τελευταίων ημερών κατέστρεψαν όχι μόνο τις εντυπωσιακές αφίσες αλλά και τους μεταλλικούς σκελετούς στους οποίους στερεώνονταν. Όπως γνωρίζετε ίσως, το κτήριο αυτό και όλο το οικοδομικό τετράγωνο στο οποίο ευρίσκεται αγοράσθηκε το 1997 από τον τέως Δήμο Κυπαρισσίας αντί του ποσού των 112.000.000 δραχμών. Έκτοτε, ακόμη και σήμερα οι διαμένοντες στην Κυπαρισσία και στους πέριξ οικισμούς, που υπάγονται σε αυτή ως κοινότητα, αλλά και όσοι διαμένουν εκτός αυτής αλλά έχουν περιουσιακό στοιχείο στην περιοχή της, πληρώνουν πολιτιστικό τέλος μέσω των λογαριασμών του νερού (ΔΕΥΑΤ). 

Το τέλος αυτό επεβλήθη αφ’ ενός μεν διά την αποπληρωμή του δανείου, που είχε συναφθεί διά την αγορά του κτίσματος αυτού και του πέριξ χώρου, αφ’ ετέρου διά την απόδοση προς χρήση. Έστω υπ’ όψιν ότι το δάνειο έχει από καιρό αποπληρωθεί και το πολιτιστικό τέλος παραμένει. 

Προφανώς αυτό το κτήριο και ο χώρος δεν αγοράσθηκαν για να εγκαταλειφθούν και το μεν κτίσμα να ερειπωθεί, ο δε περιβάλλων αυτός χώρος να καταστεί αποκρουστική αλάνα. Είναι, λοιπόν, κρίμα να αφήνεται έρμαιο στη φθορά του χρόνου αυτό το καλλιτέχνημα του Ερνέστου Τσίλερ. 

Ήδη η στέγη του, την οποία πολλοί από εμάς προλάβαμε σε καλή κατάσταση, έχει καταρρεύσει. Δεν θα απαιτηθεί πολύς χρόνος διά να έχει την ίδια τύχη και η τοιχοποιία του. Κάποιοι από τους υπογράφοντες την παρούσα επιστολή - αίτηση γνωρίζουν ότι το 2003 το Περιφερειακό Συμβούλιο Μεσσηνίας είχε αποφασίσει την υλοποίηση σχετικής αρχιτεκτονικής μελέτης που είχε συνταχθεί διά την αξιοποίηση των ανωτέρω χώρων και είχε διαθέσει το ποσό των 920.000 ευρώ για το σκοπό αυτό.

 Για άγνωστο μέχρι στιγμή λόγο το έργο περιέπεσε σε αδράνεια. Δεν έχει κανένα νόημα να ασχοληθούμε εμείς σήμερα με τη νομική πλευρά του θέματος αυτού, ήτοι τη διατήρηση του πολιτιστικού τέλους και προς τα πού κατευθύνθηκαν όλα αυτά τα χρόνια οι προκύψαντες πόροι μετά την αποπληρωμή του σχετικού δανείου. Ούτε με το τι απέγινε εκείνη η χρηματοδότηση. 

Νόημα και σημασία έχει η, έστω και με καθυστέρηση, πραγματοποίηση του σκοπού για τον οποίο έγινε εκείνη η αγορά. 

Με αυτό το σκεπτικό και με αγαθή προαίρεση, εμείς οι παρακάτω υπογράφοντες δημότες και κάτοικοι της πόλεως, διακατεχόμενοι από αγωνία διά την τύχη του νεοκλασικού αυτού κτηρίου, έχουμε την τιμή να απευθυνθούμε σε εσάς ως αρμοδίους, υποβάλλοντας αίτημα για την αποκατάσταση του κτίσματος και την αξιοποίηση του οικοδομικού τετραγώνου στο οποίο ευρίσκεται. 

Ο κύριος πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου παρακαλείται να εγγράψει το παρόν αίτημα στον πίνακα θεμάτων της ημερήσιας διατάξεως σε ένα από τα προσεχή Δημοτικά Συμβούλια, εις το οποίο επιθυμούμε να παραστούμε δι’ εκπροσώπου μας (τηλ. επικοινωνίας 27610 22555 και 6977-095354).
Με την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας μας, θα θέλαμε να αναφερθούμε και στη λειτουργία του Λαογραφικού Μουσείου, η οποία καθυστερεί αδικαιολογήτως, δεδομένου ότι έχουν δαπανηθεί αρκετά χρήματα διά το κτήριο που θα στεγάσει το λαογραφικό υλικό».  ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΥΡΑ