Ο Σύνδεσμος Σιδηροκαστριτών Τριφυλίας με επιστολή του προς τον συγγραφέα του βιβλίου “Κάστρα και οχυρά στη Μεσσηνία”, Γιάννη Μπίρη, τονίζει ότι υπάρχουν ανακρίβειες στο βιβλίο του για τους ορεινούς Τριφύλιους, και ειδικότερα για τους Σιδηροκαστρίτες, καλώντας τον να τις διορθώσει, ειδάλλως να τους υποδείξει τις πηγές του.
Αναλυτικά η επιστολή:
Διαβάσαμε το πρόσφατο βιβλίο τον κ. Γιάννη Μπίρη Κάστρα και Οχυρά στη Μεσσηνία από τις εκδόσεις της εφημερίδας «Ελευθερία» Καλαμάτας, το οποίο βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και οφείλουμε να σας επισημάνουμε τα παρακάτω.
Στο βιβλίο σας, κ. Μπίρη, αναφέρεστε και στο χωριό μας, το Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας, το ιστορικό κεφαλοχώρι που αντιστάθηκε σθεναρά εναντίον τον Τονραχάν πασά τον χειμώνα τον 1452, γι’ αυτό και το 1460 οι Οθωμανοί το γκρέμισαν μέχρι τα Θεμέλια για εκδίκηση. Ο πληθυσμός τον είχε καταφύγει τότε στα γύρω βουνά για να γλιτώσει και αργότερα έφτιαξε τα σπίτια τον λίγο πιο κάτω από το γκρεμισμένο κάστρο. ‘Ετσι δημιουργήθηκε το νέο Σιδηρόκαστρο, το οποίο δεν άλλαξε ποτέ όνομα στο διάβα των αιώνων, από την πρώτη καταγραφή τον στο Χρονικόν τον Μορέως -το Σιδηρόκαστρο χτίστηκε το 1210- μέχρι σήμερα, που σημαίνει ότι δεν δέχθηκε ξένο πληθυσμό. Εμείς, οι νεότεροι Σιδηροκαστρίτες, γράφουμε την παρούσα επιστολή ως ελάχιστο σεβασμό στη μνήμη των προγόνων μας και για να μην δημιουργούνται από όσα εσείς υποστηρίζετε για το χωριό μας και για τους υπόλοιπους ορεινούς Τριφύλιονς λανθασμένες εντυπώσεις, οι οποίες είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον από γειτονικούς λαούς για εθνικιστικούς σκοπούς εναντίον της Ελλάδος.
Η αναφορά σας στο Σιδηρόκαστρο γίνεται δύο φορές, στο κεφάλαιο για την ιστορία τον χωριού και σε αυτό για την ιστορία των Σουλιμοχωρίων.
Συγκεκριμένα, στη σελ. 69, γράφετε ότι «το Σιδηρόκαστρο, όπως και η γύρω περιοχή τον, έγινε η έδρα των αλβανόφωνων εποίκων που είχαν μεταφερθεί λίγο νωρίτερα στον Μοριά».
Στο κεφάλαιο για τα Σουλιμοχώρια, στη σελ. 65, γράφετε: «Οι Αλβανοί έποικοι στη Μεσσηνία εγκαταστάθηκαν κυρίως στα εύφορα, αλλά και έρημα ορεινά βοσκοτόπια της Τριφυλίας. Μερικές οικογένειες, γύρω στις 40 φάρες εγκαταστάθηκαν στα ορεινά τον Αυλώνα και τον Άνω Δωρίον. Εκεί έχτισαν το χωριό Σουλιμά, που το όνομά τον προήλθε από το αλβανικό «Σούλι μαδ», δηλαδή μεγάλο Σούλι και εξαπλώθηκαν στα γύρω χωριά και συγκεκριμένα στο κάτω Σουλιμά (Δώριο), το Ψάρι και το Άνω Ψάρι, την Κλέσουρα (Αμφιθέα), το Λάπι (Ριζοχώρι), το Πιτσά (Σιτοχώρι), τον Γκλιάτα (Ηλέκτρα), το Ρίπεσι (Κεφαλόβρυση), το Βλάκα (Χρυσοχώρι), τον Κούβελα, τον Χαλκιά, τον Άγιο Γεώργιο και την Αγριλιά». Ακριβώς παρακάτω κάνετε λόγο για εποικισμό της Πελοποννήσου, το 1384, από 10.000 αλβανικές οικογένειες, που άλλαξε τους πληθυσμιακούς συσχετισμούς και ισχυροποίησε τη θέση των Παλαιολόγων έναντι των εσωτερικών τους αντιπάλων. Αυτά τα υποστηρίζετε στο κεφάλαιο για τα Σουλιμοχώρια, παραθέτοντας φωτογραφία όχι ενός από αυτά, αλλά φωτογραφία τον Σιδηροκάστρου.
Σε όλα τα παραπάνω, λοιπόν, σας επισημαίνουμε:
1. Πληθυσμοί καταγόμενοι από τη σημερινή Βόρειο “Ηπειρο, Αρβανίτες, Χριστιανοί Ορθόδοξοι ελληνικής καταγωγής και ομιλούντες την παλαιότατη αρβανίτικη- όχι αλβανική- διάλεκτο κατοίκησαν τα γνωστά Σουλιμοχώρια. Η έδρα των αρβανίτικων χωριών, των περίφημων Σουλιμοχωρίων, ήταν το Σουλιμά και όχι το Σιδηρόκαστρο. Είχαν όμως τα Σουλιμοχώρια κάστρο ή οχυρό για να τα συμπεριλάβετε στο βιβλίο σας, ή πρόθεσή σας ήταν να αναφέρετε με την ευκαιρία αυτή τα περί δήθεν αλβανικού εποικισμού της ορεινής Τριφυλίας και τον Μοριά, Ο μόνος λόγος που Θα μπορούσε να δικαιολογήσει την παρουσία τους στο βιβλίο σας είναι επειδή αυτά αποτελούσαν Θέση φύσει οχυρή και προπύργιο τον Ελληνισμού, όπως και όλη η ορεινή Τριφυλία (περιοχή Αυλώνος, περιοχή Αετού), εναντίον των επιθέσεων τον Οθωμανού κατακτητή. Αλλά εσείς χαρακτηρίζετε τα Σουλιμοχώρια ως «κλειστή» κοινότητα Αλβανών» (σ. 66), πράγμα εντελώς αντιφατικό.
Να σας Θυμίσουμε ότι τα Σουλιμοχώρια πολεμούσαν και τους Τούρκους και τους Αλβανούς. Ο Αλέξης Ντάρας από το Ψάρι των Σονλιμοχωρίων υπέγραφε μαζί με τον Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, το 1779, την επιστολή προς τους Αλβανούς που είχαν λεηλατήσει την Πελοπόννησο. Σε αυτή τους ονόμαζαν εχθρούς για τις καταστροφές και τις λεηλασίες που είχαν προκαλέσει, και εξέφραζαν τη βούληση να τους εκδιώξούν από τον Μοριά.
2. Στο Σιδηρόκαστρο, την έδρα τον ιστορικού Δήμου Ανλώνος (ο Αυλών), δεν εγκαταστάθηκαν Αρβανίτες (δηλαδή πληθυσμός ηπειρώτικης καταγωγής), ούτε στη γύρω περιοχή τον, η οποία ήταν αρκετά μεγάλη. Τοποθεσίες γύρω από το χωριό δεν φέρουν αρβανίτικες ονομασίες. Επίσης, Σιδηροκαστρίτικα επίθετα που επιβιώνούν και χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα δεν είναι αρβανίτικης προέλευσης. Ουδείς στο Σιδηρόκαστρο γνώριζε ή ομιλούσε την αρβανίτικη διάλεκτο.
3. Από τα γραφόμενά σας φαίνεται ότι δεν γνωρίζετε την ορεινή περιοχή τον Ανλώνος, μία μεγάλη περιοχή με πολλά χωριά, από τα Πλατάνια μέχρι τη Βανάδα, διαφορετικά δεν Θα υποστηρίζατε τις Θεωρίες περί εποικισμού αλβανόφωνων. Το χωριό στην περιοχή τον Ανλώνος που ανήκε στα Σουλιμοχώρια ήταν το Ρίπεσι, και το κατοικούσαν Αρβανίτες και όχι Αλβανοί.
4. Τέλος, στη σελ. 67, όταν απαριθμείτε τις μάχες τον Απρίλιο τον 1827 εναντίον τον Ιμπραήμ πασά, δεν αναφέρετε τη μάχη στο Σιδηρόκαστρο, στις 27 Απριλίου. Προφανώς, δεν το γνωρίζετε, αν και πρόκειται για σημαντική μάχη, όπως οι υπόλοιπες.
Αφού σας εκθέσαμε τα παραπάνω, κ. Μπίρη σας Θέτουμε το ερώτημα: για ποιους Αλβανούς κάνετε λόγο; Οι έποικοι στην ορεινή Τριφυλία ήταν, όπως ειπώθηκε, Αρβανίτες, καταγόμενοι από το Άρβανον της Ηπείρου, που αναφέρει και η Άννα η Κομνηνή. Εσείς όμως, όπως αφηγείστε τα γεγονότα και δεν διευκρινίζετε τη διαφορά μεταξύ των όρων Αρβανίτης (δηλωτικό τόπου καταγωγής) και Αλβανός (εθνονύμιο), δίνετε την εντύπωση ότι αναφέρεστε σε ξένο έθνος και όχι στο ελληνικό. Ουδέποτε όμως οι Αρβανίτες της ορεινής Τριφυλίας (Σουλιμοχώρια) ξεχώρισαν τον εαυτό τους από το ελληνικό έθνος, λόγω τον κοινού χριστιανικού δόγματος και της ελληνικής τους καταγωγής. Τρανό παράδειγμα ο θρυλικός Μάρκος Ντάρας από το Ψάρι που υπέγραφε με υπερηφάνεια ως Αρκαδινός και άσπονδος εχθρών Τούρκων και Αλβανών, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο την ελληνική τον καταγωγή.
Εντύπωση προκαλεί ότι στο κεφάλαιο για τα Σουλιμοχώρια, όπως ήδη αναφέρθηκε, συνοδεύετε τους ισχυρισμούς σας με μία φωτογραφία τον Σιδηροκάστρου Τριφυλίας, συνδέοντας με αυτόν τον τρόπο το χωριό μας και τα γύρω χωριά στην ορεινή περιοχή τον Αυλώνος με εποικισμό Αλβανών. Με ποιο δικαίωμα, κ. Μπίρη, αμαυρώνετε τη μνήμη των ηρωικών προγόνων μας, των Σιδηροκαστριτών, που ήταν παρόντες σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες τον ‘Εθνους; Γιατί κατά τη διάρκεια της έρευνάς σας δεν ζητήσατε πληροφορίες από συμπατριώτες μας Σιδηροκαστρίτες που γνωρίζουν καλά την ιστορία τον χωριού;
Υπάρχουν, λοιπόν, ανακρίβειες στο βιβλίο σας, που δίνουν λανθασμένη εικόνα για εμάς τους ορεινούς Τριφύλιους- τους περίφημους Αρκαδινούς- ειδικότερα για τους Σιδηροκαστρίτες-, γι’ αυτό και σας καλούμε να τις διορθώσετε, ειδάλλως οφείλετε να μας υποδείξετε τις πηγές σας. Όσα γράφετε για εποικισμό Αλβανών στην περιοχή μας είναι αστήρικτα, απαράδεκτα, ανιστόρητα και δεν συνοδεύονται από παραπομπές, όπως συνηθίζεται σε επιστημονικές μελέτες.
Σε αυτό το σημείο να διευκρινίσουμε ότι σκοπός μας δεν είναι να προσβάλουμε κάποιον, ούτε ξένους γειτονικούς λαούς με την αναφορά μας σε αυτούς. Ο μόνος μας στόχος με την επιστολή μας είναι η προάσπιση της ιστορικής αλήθειας. Διατηρούμε άσβεστη τη μνήμη των προγόνων μας Σιδηροκαστριτών, που πολέμησαν μαζί με τους Σονλιμοχωρίτες για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Γινόμαστε η φωνή τους.
Η ιστορία δεν είναι εύκολη υπόθεση. Και όταν δημιουργούνται εντυπώσεις, είτε από άγνοια είτε από άκριτη μελέτη των πηγών, τότε αυτές μπορεί να αποβούν και εθνικά επιζήμιες, όπως αναφέραμε στην αρχή, όταν πρόκειται για σημαντικά θέματα, όπως αυτό της καταγωγής των Ελλήνων Αρβανιτών της ορεινής Τριφυλίας.
Επιφυλασσόμεθα για τη χρήση κάθε εννόμου δικαιώματός μας.
Το Δ.Σ. τον Συνδέσμου Σιδηροκαστριτών Τριφυλίας και η Οργανωτική τον Επιτροπή για τα 200 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου