ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ZHTA ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΕΣΥ ΝOMOY ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

 

ZHTA ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΩΝ ΙΑΤΡΩΝ TOY ΕΣΥ ΝOMOY ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Με αφορμή την πρόσφατη (1η Ιουνίου) άρση και του τελευταίου μέτρου της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας σε εσωτερικούς χώρους αλλά την παραμονή ενός ακραίου μέτρου, της αναστολής εργασίας των ανεμβολίαστων υγειονομικών, το Σωματείο Ειδικευμένων Ιατρών ΕΣΥ Ν. Μεσσηνίας με έγγραφό του προς το Υπουργείο Υγείας, την 6η Υ.Π.Ε, τη Διοίκηση του Γενικού Νοσοκομείου Μεσσηνίας και άλλους φορείς, ζητά να επανεξεταστεί άμεσα η επιστροφή των (ανεμβολίαστων) συναδέλφων τους που βρίσκονται σε αναστολή.
«Ζητούμε να επικρατήσει από τους αρμοδίους (κυβέρνηση και υπουργείο) ψυχραιμία, αποστασιοποίηση από κάθε λογική και πρακτική επιβολής και ρεβανσισμού και να επανεξεταστεί άμεσα η επιστροφή των συναδέλφων μας που είναι σε αναστολή ώστε και οι ίδιοι να ανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους αλλά και το υπόλοιπο προσωπικό και το σύστημα να ανακουφιστεί ώστε να μπορέσει να προσφέρει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της υπηρεσίας του», σημειώνει το Σωματείο στην επιστολή του και προσθέτει: «Όπως, άλλωστε έχουμε ξανατονίσει: Δεν περισσεύει κανείς».
Ειδικότερα, το Σωματείο Ειδικευμένων Ιατρών ΕΣΥ Ν. Μεσσηνίας, στο έγγραφό του αναφέρει:
«Με αφορμή την πρόσφατη (1η Ιουνίου) άρση και του τελευταίου μέτρου της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας σε εσωτερικούς χώρους αλλά την παραμονή ενός ακραίου μέτρου, της αναστολής εργασίας των ανεμβολίαστων υγειονομικών, που, ενδεχομένως, έχουμε σχεδόν ξεχάσει, αλλά εις πείσμα όλων των υπολοίπων που καταργούνται, η ισχύς του έχει πεισματικά ψηφιστεί από την κυβέρνηση να παραταθεί μέχρι τις 31/12/2022, το σωματείο μας θα ήθελε, με αίσθημα ευθύνης, να αναφέρει τα επόμενα:

• Κατά τους τελευταίους μήνες και ειδικά μετά την επικράτηση της παραλλαγής Ομικρον και παρά τα υψηλότατα ποσοστά εμβολιασμού (άνω του 90%) μεταξύ των υγειονομικών και ειδικά εκείνων που έρχονται σε άμεση επαφή με ασθενείς και συνοδούς, όπως είναι οι ιατροί και οι νοσηλευτές, παρατηρήθηκαν σε όλους σχεδόν τους υγειονομικούς σχηματισμούς υψηλά ποσοστά νόσησης και μετάδοσης μεταξύ αυτού του προσωπικού που οδήγησε σε σημαντικό πρόβλημα λειτουργίας των τμημάτων δεδομένης και της αναστολής των υπολοίπων.
• Όλα τα παραπάνω δε παρατηρήθηκαν κατά την περίοδο που όλοι οι ανεμβολίαστοι συνάδελφοι, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για τα υψηλά ποσοστά μετάδοσης μεταξύ των υγειονομικών και των ασθενών, βρισκόταν εκτός υγειονομικών δομών λόγω αναστολής.
• Το γεγονός ότι πολλοί συνάδελφοι που είχαν, αρχικά, επιλέξει να εμβολιαστούν ΔΕΝ απομακρύνθηκαν από την εργασία τους (σωστά) όταν το αρχικό τους πιστοποιητικό έληξε καθώς οι ίδιοι επέλεξαν να μην προχωρήσουν σε αναμνηστική δόση και άρα θεωρούντο ανεμβολίαστοι, αλλά παρέμειναν με δύο τεστ εβδομαδιαίως, σε αντίθεση με όσους δεν εμβολιάστηκαν ποτέ. Αναρωτιέται κανείς ποια επιστημονική βάση υπάρχει πίσω από αυτό αφού και οι δύο ομάδες θεωρούνται ανεμβολίαστες.
• Το γεγονός ότι υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν συμπληρώσει πάνω από 9 μήνες σε αναστολή με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό σε επίπεδο διαβίωσης αλλά και προσωπικής αξιοπρέπειας μετά την οικονομική καταρράκωσή τους.
• Την αμείλικτη πραγματικότητα των ανεξάλειπτων αναγκών και των σοβαρών ελλείψεων του Ε.Σ.Υ σε προσωπικό, κάτι που η πανδημία τόνισε με τα πιο έντονα χρώματα, που οδήγησε σε εξάντληση στο προσωπικό που απέμεινε να εργάζεται πάνω από τα όρια των αντοχών του για πάνω από ένα χρόνο, ειδικά μετά την απομάκρυνση χιλιάδων συναδέλφων λόγω αναστολής.
• Τέλος το γεγονός ότι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με εξαιρετικά προηγμένα συστήματα υγείας ο εμβολιασμός δεν αποτελεί προϋπόθεση για την απασχόληση το προσωπικού (π.χ. NHS στη Μεγ. Βρετανία).