Η ΟΜΆΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ πραγματοποίησε εκδήλωση το Σάββατο το απόγευμα 17/12 στο αμφιθέατρο του Γυμνασίου Κυπαρισσίας με θέμα «ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΤΟΙΧΟ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ»
Την εκδήλωση άνοιξε η πρόεδρος της Ομαδας Κατερίνα Τσιγκάνου η οποία παρουσίασε στο κοινό την δράση της Ομάδας Γυναικών ως μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος
«……..Η εκδήλωσή μας σήμερα γίνεται κάτω από την κοινωνική πίεση που δημιουργούν τα φαινόμενα παιδικής κακοποίησης και ακραίας βίας που όλο και πληθαίνουν . Τα φαινόμενα αυτά είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι η ακραία μορφή μιας πολύμορφης βίας που υφίστανται οι πιο ευάλωτες ομάδες κυρίως οι γυναίκες και τα παιδια Αισθανθηκαμε την αναγκη να Κάνουμε αυτή την εκδήλωση γιατι δεν θέλουμε να μένουμε αμέτοχοι και θεατές Θέλουμε να υψώσουμε αγωνιστική φωνή διαμαρτυρίας σε όλα τα ζητηματα που που επηρεάζουν και διαμορφώνουν τη ζωή τη δική μας και των οικογενειών μας».
Το θέμα της προστασίας των παιδιων από την κακοποίηση ανέπτυξε η αντιπρόεδρος της ομάδας ,η παιδαγωγός Ολυμπία Σταύρου
«ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΤΟΙΧΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
H εμπειρία χρήσης βίας, σεξουαλικής και άλλης, στο παιδί και μάλιστα από μέλη της οικογένειας του έχει ολέθριες επιπτώσεις στον ψυχισμό του.
Προκαλεί συναισθηματική διαταραχή και διαταραχή συμπεριφοράς.
Μεταξύ άλλων αναφέρονται : κατάθλιψη, σύνδρομο μετατραυματικής διαταραχής, προβλήματα γνωστικών λειτουργιών, ελλειμματική ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και άλλα. Η σεξουαλική παραβίαση των παιδιών από ενηλίκους που μπορεί να ανήκουν στο συγγενικό περιβάλλον ή να είναι άγνωστοι στο θύμα, αποτελεί ένα ανησυχητικό δεδομένο πρόβλημα παγκοσμίως. Με βάση επιστημονικές έρευνες το 30-80% αυτών των παιδιών αρνείται να αποκαλύψει την θυματοποίησή του μέχρι την ενηλικίωσή του.
Η γνώση που υπάρχει για το θέμα στηρίζεται περισσότερο σε μαρτυρίες ενηλίκων που κακοποιήθηκαν κατά την παιδική τους ηλικία και λιγότερο σε εμπεριστατωμένες έρευνες ανηλίκων θυμάτων.
Όλοι μας παρακολουθούμε τις πρόσφατες παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανηλίκων . Σ αυτή την χώρα, 30 χρόνια περίπου, μετά την επικύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του παιδιού, τίποτε δεν άλλαξε. Φαίνεται ότι κανένα κείμενο δεν είναι ικανό να τη δεσμεύσει. Ούτε οι κατ επανάληψη ντροπιαστικές για την ευνοούμενη τάξη της σύστασης της ειδικής Επιτροπής για τα δικαιώματα του παιδιού του Ο.Η.Ε., ούτε οι αναρίθμητες παρεμβάσεις του συνηγόρου του πολίτη, ούτε οι ηχηρές κραυγές των θυμάτων δεν είναι ικανές ν’ αγγίξουν και να κινητοποιήσουν τον κρατικό μηχανισμό.
Το σύστημα παιδικής προστασίας νοσεί βαριά. Με την διαχρονική του και σχεδόν πλήρη εκχώρησή του σε ιδιώτες που έγιναν πανίσχυροι ανεξάρτητα από την επάρκεια ή την ακαταλληλότητά τους. Ιδιώτες που μάλιστα αρνούνται επιδεικτικά να εναρμονίσουν με το θεσμικό πλαίσιο που θέτει αυστηρές προϋποθέσεις ίδρυσης και λειτουργίας των ιδιωτικών τους μονάδων παιδικής προστασίας και φροντίδας. Ιδιώτες που αρνούνται και σχετικές κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης τους.. Είναι επιχειρηματίες και τα ιδρύματά τους επιχειρήσεις. Αυτά είναι τα δραματικά αποτελέσματα της πολιτικής όλων έως τώρα κυβέρνησαν και συρρίκνωσαν τις ήδη περιορισμένες δημόσιες δομές προστασίας παιδιού.
Εκχωρούν πρωταγωνιστικό ρόλο στους ιδιώτες. Ενισχύουν την ιδιωτική υιοθεσία και επαγγελματική αναδοχή.
Επίσης ακούμε συχνά «δεν το πήρε χαμπάρι η γειτονιά» , «.. ο δάσκαλος στο σχολείο» ή «και τι κάνουν οι υπηρεσίες του δήμου;» και άλλα. Ως προς τη γειτονιά δεν πρέπει να υποτιμούμε τα κυρίαρχα στερεότυπα – πρότυπα που παίζουν ρόλο όπως περί ιδιοκτησίας του παιδιού από τους γονείς και τις γυναίκας από τον άνδρα, το «κοίτα τη δουλειά σου», «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;» και άλλα.
Σ ότι αφορά τις υπηρεσίες σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδειχτεί ότι είχαν ενημερωθεί όπως ο δήμος ή χαμόγελο του παιδιού. Όμως στο Δήμο της Αθήνας στο μεγαλύτερο δήμο της χώρας, στην υπηρεσία προστασίας του παιδιού υπάρχουν μόνο 2 μόνιμοι υπάλληλοι και 4 συμβασιούχοι.
Ποια δυνατότητα έχει λοιπόν μια τόσο υποστελεχωμένη υπηρεσία να ελέγχει και να φροντίζει τις οικογένειες και τα παιδιά για τα οποία υπάρχουν καταγγελίες;
Τι δυνατότητα έχει για άμεση παρέμβαση;
Ποια μέσα δομών υπάρχουν άραγε για να παραπέμψει ο αρμόδιος κοινωνικός επιστήμονας;;
Αλλά και στο σχολείο. Τι εκπαίδευση έχει ο δάσκαλος ή ο καθηγητής και ποια δυνατότητα ν’ αναγνωρίσει προβλήματα όταν έχει 20-30 παιδιά στην τάξη;; Πολλοί εκπαιδευτικοί είναι αναπληρωτές, πολύ περισσότερο όταν οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργεί είναι συμβασιούχοι, κι αυτοί αντιστοιχούν ένας για κάθε 5 σχολεία;; Ποια δυνατότητα έχουν να γνωρίσουν το περιβάλλον του σχολείου; Τα ίδια τα παιδιά; Αλλά και όταν έχουν εντοπίσει παιδιά σε κίνδυνο τι δυνατότητες έχουν να παρέμβουν ουσιαστικά και υποστηριχτικά;; Που να παρέμβουν όταν οι δημόσιες υπηρεσίες στο κομμάτι αυτό είναι σχεδόν ανύπαρκτες;;
Υπο μια έννοια όλο αυτό είναι μια έμμεση ομολογία ότι το ίδιο το σύστημα δεν μπορεί – δεν θέλει να πολεμήσει τη σαπίλα που αναπαράγεται σε όλους τους πόρους του. Γι αυτό μιλάνε για «ακραίες καταστάσεις», για «εκπαίδευση του κόσμου» για «τέρατα» και θεοποιούν την ατομική ευθύνη.
Την ίδια στιγμή αποτελούν πρόκληση οι τοποθετήσεις από επίσημα χείλη περί υποχρέωσης των εργαζομένων, που δουλεύουν στις δημόσιες δομές, να έχουν λευκό ποινικό μητρώο,. Είναι πρόκληση όταν αυτό προβάλλεται σαν κύριο μέτρο θέλοντας να ενοχοποιήσουν τους εργαζόμενους σ΄ αυτές τις δομές, ν αφήσουν ερωτηματικά για να καλύψουν τις δικές τους εγκληματικές, άκρως κακοποιητικές ευθύνες τους για το παιδί και για την λαϊκή οικογένεια.
Η εξωιδρυματική αποκατάσταση των παιδιών που στερούνται της φυσικής τους οικογένειας, σ ένα κατάλληλο περιβάλλον σαφώς και είναι η καλύτερη επιλογή για τα περισσότερα παιδιά. Από αυτό όμως μέχρι να κλείσουν οι δομές οργανωμένης φιλοξενίας, είναι ένα καθόλου λογικό άλμα.
Είναι ανάγκη να υπάρξουν σύγχρονες δομές – δημόσιες δομές προστασίας παιδιών, βραχυχρόνιας φιλοξενίας μέχρι το παιδί να ενταχθεί σε ασφαλές – ποιοτικό οικογενειακό περιβάλλον με επιστημονικά κριτήρια.
Επιπλέον υπάρχουν περιπτώσεις όπως : οι έφηβοι, τα παιδιά σε βαρύ πένθος, ή παιδιά που έχουν υποστεί κακοποιητικές καταστάσεις στην οικογένεια τους, παιδιά με αναπηρία που δεν προτιμώνται από τις υποψήφιες οικογένειες ή δεν ενδείκνυται η απευθείας τοποθέτησή τους σε οικογένεια.
Γι αυτά τα παιδιά χρειάζονται δημόσιες δομές με σύγχρονες εγκαταστάσεις, μικρού μεγέθους, ενταγμένες στη γειτονιά σε σύγχρονα εξειδικευμένα προγράμματα βάση τις ιδιαιτερότητες – τα προβλήματα – τις ανάγκες των παιδιών.
Για ένα παιδί που έχει ζήσει σε κακοποιητικό περιβάλλον απόρριψης από την οικογένεια έχει τραύματα, είναι σε μια δύνη. Χρειάζεται περιβάλλον πέρα για περα ασφαλές, με ειδικούς επιστήμονες για να επουλώσει τα τραύματά του και να αποφορτιστεί.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει στο περιβάλλον μιας οικογένειας που όσο κι αν αγαπάει, αν θέλει ένα παιδί δεν μπορεί αντικειμενικά να τα βοηθήσει.
Άλλη λύση που προβάλλουν. Επαγγελματική αναδοχή. Δηλαδή εκμίσθωση γονέων ώστε επί 24 ώρες να μπορούν να δέχονται 2-5 παιδιά σπίτι τους έναντι μισθού. Υπάρχει διεθνής εμπειρία από αυτή την εφαρμογή με αρνητικά αποτελέσματα. Οι επαγγελματίες ανάδοχοι επιστρέφουν πολλές φορές τα παιδιά πίσω κι αυτά γυρνάνε από «επαγγελματία» σε «επαγγελματία» εισπράττουν ξανά και ξανά απόρριψη και κακοποίηση.
Αυτοί είναι μόνο μερικοί όροι που καθιστούν απαραίτητη τη βραχυχρόνια παραμονή των παιδιών σε κατάλληλη δομή. Όταν κριθεί ότι μπορεί να προχωρήσει σε αναδοχή ή υιοθεσία χρειάζεται να ξεκινάει η διαδικασία, με την παρουσία επιστημόνων για την προσαρμογή στην συγκεκριμένη οικογένεια. Διαδικασία που πρέπει να είναι απαλλαγμένη από κάθε οικονομική ανταλλαγή . Πρέπει να είναι καθαρό : Αυτό που προέχει είναι η προετοιμασία για την πορεία του παιδιού στη ζωή.
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι το κράτος θέλει να εξαφανίσει το κόστος για δημόσιες δομές παιδιού, Α.Μ.Ε.Α., ηλικιωμένων, γενικότερα για πρόνοια. Γι αυτό και διευκολύνει τη δράση των διαφόρων Μ.Κ.Ο. Γι αυτό και αναπαράγει ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της φτώχειας, της εμπορίας παιδιών, της παραμέλησης και κακοποίησης τους σωματικά και ψυχικά.
Στο μητέρα για παράδειγμα υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις όταν στα νοσοκομεία κρατούνται παιδιά με εισαγγελική εντολή. Οι εργαζόμενοι στη βάρδια έχουν 13 παιδιά. Τι προγράμματα ένταξης να κάνει κανείς;;;!!!
Το ίδιο και στις παιδουπόλεις. Με παιδιά 6-10 χρονών υπάρχει ένας εργαζόμενος για 20 παιδιά.
Οι δημόσιες δομές όμως που οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικούν δεν έχουν σχέση με τις υπάρχουσες δομές. Όλοι μας πρέπει να παλέψουμε ΓΙΑ ΔΟΜΕΣ ΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ, ΠΛΗΡΩΣ ΣΤΕΛΕΧΩΜΕΝΕΣ ΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΑ για όλες τις περιπτώσεις παιδιών, για να επουλώσουν τραύματα, για την ισόρροπη ψυχοσωματική τους ανάπτυξη, να αγαπούν τη ζωή, τους ανθρώπους, το περιβάλλον, τα ζώα. Να μπορούν να αναπτύξουν τα ενδιαφέροντά τους και να μπορέσουν μ ε τον καλύτερο τρόπο να ενταχθούν σε μια οικογένεια που θα αγαπάει και θα την αγαπήσουν.
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΟΜΕΣ ΜΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ, για να μπορούν ν΄ αποκτήσουν μια στέρεη σχέση με τα παιδιά. Να χαίρονται στη δουλειά τους και εισπράττουν αγάπη και αναγνώριση. Όλες αυτές οι δομές προστασίας παιδιού, χωρίς οικογένεια, κακοποιημένου κλπ…, θα πρέπει να είναι ΕΝΤΑΓΜΕΝΕΣ ΣΕ ΈΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΦΟΡΕΑ που θα έχει την αποκλειστική ευθύνη, την προστασία του παιδιού, την υιοθεσία, την αναδοχή.
Οι φορείς της προστασίας παιδιών, με αναπηρία, των βαριών αναπήρων, των ηλικιωμένων, όσων δηλαδή έχουν ανάγκη και δεν μπορούν να προασπίσουν τον εαυτό τους, απαιτούν ασφαλιστικές δικλίδες ελέγχου της λειτουργίας τους. Καμία εμπλοκή οι ιδιώτες, είτε ατομικά επαγγελματική αναδοχή είτε μέσω ΜΚΟ που τόσο διευκολύνουν τη δράση τους.
Θέλουμε ένα κοινωνικό κράτος αποτελεσματικό για τους πολίτες. Να σέβεται τα χρήματα των φορολογουμένων και να τα αξιοποιεί ορθολογικά προς όφελος όλων.
Εκ μέρους του ΔΣ της
ΟΜΑΔΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ
ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥ
Παιδαγωγός»
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και μίλησαν επίσης μέλη συλλόγων γονέων και κηδεμόνων και εκπαιδευτικοί Στην εκδήλωση έστειλε χαιρετισμό η κοινωνική λειτουργός του Δήμου.
Από την εκδήλωση αναδείχτηκε η αναγκαιότητα συλλογικής διεκδίκησης προνοιακων δομων και δημιουργήθηκε το έναυσμα για την οργάνωση περαιτέρω δράσεων.
ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ
ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου