Ελιά: Πριν τη συγκομιδή οι επεμβάσεις με καολίνη, χαλκό και πρόπολη κατά του δάκου

 

Η βιολογική γεωργία εξετάζει εναλλακτικές λύσεις για την καταπολέμηση του δάκου, όπως ο χαλκός, η καολίνη και η πρόπολη, με στόχο τη μείωση των χημικών εισροών. Ωστόσο, οι επιδράσεις τους και η υπολειμματικότητά τους στα τελικά προϊόντα χρήζει περαιτέρω διερεύνηση για να διασφαλιστεί η ασφάλεια και η ποιότητα της παραγωγής.

Ο δάκος αποτελεί το πιο σημαντικό παράσιτο στους Μεσογειακούς ελαιώνες, προκαλώντας μέχρι και 30% απώλειες στις καλλιέργειες, επιζήμιο φυσικά τόσο στην ποσότητα όσο και στην ποιότητα.

Η χρήση προϊόντων χαλκού ως αντιβακτηριακών κατά του δάκου εισήχθη πρόσφατα με καλή αποτελεσματικότητα και στη βιολογική γεωργία. Ωστόσο, η χρήση του περιορίζεται συνεχώς λόγω περιβαλλοντικών ανησυχιών. Αυτή η δράση προέρχεται από τη διακοπή της συμβίωσης μεταξύ του εντόμου και ορισμένων βακτηρίων που υπάρχουν στο φυλλοπλαγκτόν της ελιάς, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της προνύμφης.

Από την άλλη, η καολίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη βιολογική γεωργία ως βιοδιεγερτικό και η χρήση του ενάντια σε έντομα και παράσιτα, όπως η σκόνη βράχου, έχει δοκιμαστεί και αποδειχθεί. Η ουσία σχηματίζει ένα προστατευτικό φιλμ στα φυτά που εμποδίζει τα έντομα να αναγνωρίσουν την καλλιέργεια ως ξενιστή, μειώνοντας τις προσβολές καθώς οι εχθροί δεν προσγειώνονται προκειμένου να τραφούν και να ωοτοκήσουν.

Πρόσφατα έχουν διεξαχθεί μελέτες για τη χρήση της πρόπολης , μιας ρητινώδους ουσίας που αποδίδεται σε αντιβακτηριακές ιδιότητες. Αυτό το δραστικό συστατικό έχει ήδη αποδείξει την αποτελεσματικότητά του έναντι των προσβολών από δάκο, αναστέλλοντας την ανάπτυξη των προνυμφών.

Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις αυτών των προϊόντων παραμένουν σημαντικό ζήτημα για τη βιολογική ελαιοκαλλιέργεια και για την υγεία των καταναλωτών. Επομένως, η χρήση τους δεν θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία των υπολειμμάτων τους σε βρώσιμα έλαια και επιτραπέζιες ελιές πάνω από τα κρίσιμα επίπεδα.

Έρευνες στην Απουλία της Ισπανίας, έδειξαν ότι τα υπολείμματα χαλκού στα ελαιόδεντρα μπορούν να περιοριστούν σε αποδεκτά επίπεδα αν τηρηθεί περίοδος ασφάλειας 20 ημερών πριν τη συγκομιδή. Όσον αφορά τις ελιές που ψεκάστηκαν με καολίνη βρέθηκαν σχετικά υψηλές συγκεντρώσεις αλουμινίου. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν επηρέασε την ποιότητα του ελαιολάδου, καθώς αποβλήθηκε κατά το άλεσμα. Επιπλέον, δεν βρέθηκε καμία σχέση μεταξύ των υπολειμμάτων και των κριτηρίων ποιότητας του ελαιολάδου, το οποίο παρέμεινε εξαιρετικά παρθένο.

Συνολικά, τα προϊόντα χαλκού, καολίνης και πρόπολης αποδεικνύονται ασφαλή για την ποιότητα του λαδιού και δεν παρουσιάζουν κανένα κίνδυνο για την υγεία των καταναλωτών, αφού αποβάλλονται κατά τη διαδικασία παραγωγής.

Με πληροφορίες από teatronaturale.it