“Επί των τύπων των ήλων” τέθηκαν τα προβλήματα που ταλανίζουν τον τουρισμό στην Πελοπόννησο με αποτέλεσμα, έπειτα από το κλείσιμο κάθε τουριστικής χρονιάς, να ψάχνουμε να βρούμε αν φταίει ο… γιαλός που είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε εμείς.
Τα παραπάνω απαντήθηκαν από το μήνυμα που βγήκε από το πάνελ του 3ου Οικονομικού Συνεδρίου της “Ναυτεμπορικής”, με τίτλο: “Ελληνικός Τουρισμός, η ατμομηχανή της Ελληνικής Οικονομίας”.
Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) κ. Καλλίνικο, η Ελλάδα είναι ένας ελκυστικός προορισμός για επενδύσεις σε τουριστικά καταλύματα και γενικά στην τουριστική βιομηχανία.
Αναφερόμενος στις επενδύσεις που έχουν γίνει σε νέα ξενοδοχεία, το 2019 τα νέα δωμάτια ήταν 4.338, το 2021 ήταν 11.268, το 2022 ανήλθαν σε 13.000 και το 2023 ήταν πάνω από 14.600. Στο σύνολο όλα τα νέα δωμάτια ήταν 39.656.
Οι επενδύσεις που έγιναν ήταν ύψους 4,6 δισ. ευρώ. Παράλληλα, την ίδια περίοδο έγιναν και ανακαινίσεις άνω του 1 δισ. ευρώ. “Αν τα βάλουμε όλα μαζί, σε μία 3ετία, μιλάμε για 6,6 δισ. ευρώ σε επενδύσεις”, σημείωσε.
Πού γίνονται, όμως, οι επενδύσεις; Στις 5 τουριστικές Περιφέρειες της χώρας. Αιγαίο, Κρήτη, Ιόνιο, Αττική, Μακεδονία σε ποσοστό 90%. Δηλαδή, υπάρχουν ακόμα οκτώ (8) Περιφέρειες (σ.σ. μεταξύ αυτών και η Πελοπόννησος) που διαγκωνίζονται για το ελάχιστο κομμάτι της τουριστικής πίτας (10%)!
Κι εδώ είναι που προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: Τι γίνεται λάθος στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, μια περιοχή με πολιτισμό, γαστρονομία, πανέμορφες παραλίες, και κάθε χρόνο… πηγαίνουμε στο μαντείο των Δελφών για να πάρουμε απαντήσεις, τι φταίει και δεν είμαστε στους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς;
Σε αντίθεση, βέβαια, με τους κάθε είδους και θέση αρμοδίους που προσπαθούν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, έχουμε έλλειψη οράματος. Με χρόνιες αγκυλώσεις (χαμηλοί διαφημιστικοί προϋπολογισμοί αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, ανεπαρκής παρουσία σε χώρες του εξωτερικού κ.λπ.) και ιδιαίτερα έλλειψη οράματος, τόσο σε επίπεδο υπουργείου όσο και σε επίπεδο Περιφέρειας. Από ευχολόγια μπουχτίσαμε, από πράξεις έχουμε έλλειμμα…
Μήπως τα θεματικά μας πεδία στον τουρισμό είναι ανύπαρκτα;
Η ανάπτυξη είναι μία πολυσύνθετη έννοια που αφήνει όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά και πολιτιστικά αποτυπώματα. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Μία Περιφέρεια με τόσο πλούσια ιστορία σαν την Πελοπόννησο, γεμάτη διάσπαρτα μνημεία που δημιουργήθηκαν ανά τους αιώνες, θα μπορούσε κάλλιστα να ζει από τον πολιτισμό. Αναφερόμαστε, κυρίως, στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα περισσότερα μουσεία μας ή οι αρχαιολογικοί χώροι (π.χ. δημοσιοϋπαλληλικό ωράριο, φτωχό πληροφοριακό υλικό, αναξιοποίητες νέες τεχνολογίες).
Επιπλέον. Μιλήσαμε ποτέ σοβαρά για το ανεκπαίδευτο προσωπικό και την έλλειψη επαγγελματισμού;
Η έλλειψη πανεπιστημίου ή σοβαρών ιδιωτικών σχολών, με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις, με ειδίκευση στον τουρισμό, η πρόσληψη προσωπικού με αποκλειστικό γνώμονα το κόστος, καθώς και η υιοθέτηση της φιλοσοφίας της “αρπαχτής” (“να βγάλουμε τα σπασμένα” – π.χ. “τρύπες” ενοικιάζονται προς 60 και 70 ευρώ το βράδυ), χωρίς να υπάρχει διάθεση για επανεπένδυση μέρους των κερδών (π.χ. ανακαινίσεις, επενδύσεις) ή για τη διατήρηση πιστής πελατείας, αποτελούν πλήγμα για τη φήμη του τουριστικού μας προϊόντος.
Το μήνυμα του συνεδρίου ήταν ότι το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι μόνο τα ποσοτικά ρεκόρ. Χρειάζεται και η ποιότητα. Και φυσικά, να καταφέρει η Περιφέρεια να προσφέρει ένα εναλλακτικό προϊόν τουρισμού, απέναντι στις ήδη δημοφιλείς αλλά και κορεσμένες Περιφέρειες.
Και ποιο θα ήταν αυτό; Έμφαση στο πολιτιστικό κεφάλαιο, στις ορεινές περιοχές, σε καταφύγια, στη θάλασσα, στους τουριστικούς λιμένες, στον καταδυτικό τουρισμό, στις υποδομές.
Με λίγα λόγια, να καταφέρει η Περιφέρεια να βγει έξω από το σημερινό τουριστικό… κουτί.
Η εποχή που μετρούσαμε την επιτυχία του τουρισμού με ποσοτικά δεδομένα (πόσοι ήρθαν) έχει παρέλθει.
Και επιτέλους, πρέπει να μάθουμε ότι είναι απαραίτητη η ισορροπία μεταξύ τοπικής κοινωνίας και τουρισμού, και οι βραχυχρόνιες μισθώσεις να αποκτήσουν κανόνες…
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου