To νόμισμα με τις δύο όψεις και οι νέοι που δεν πάνε για δουλειά...

Η είδηση ότι οι καλλιεργητές φράουλας της Μανωλάδας κατέφυγαν στον ΟΑΕΔ αναζητώντας 4000 εργάτες και προσφέροντας 25 ευρω ημερομίσθιο, για εξάωρη εργασία, σχολιάσθηκε από εκατοντάδες ανθρώπους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε ποικίλες ιστοσελίδες και ιστολόγια. Ιδίως μετά την δημοσίευση πληροφοριών ότι μόνο δέκα άτομα ελληνικής καταγωγής εμφανίσθηκαν να δέχονται αυτή την προσφορά.Το θέμα είναι πολύ ευρύτερο από την περιοχή της Μανωλάδας. Διότι κάτι ανάλογο είχε συμβεί όταν οι ροδακινοπαραγωγοί της Ημαθίας ζητούσαν και αυτοί προσωπικό περιορισμένης εποχικής απασχόλησης, με ανάλογη αμοιβή, όποτε και πάλι εμφανίσθηκαν μετρημένοι στα δάκτυλα Έλληνες.
Η μια όψη του νομίσματος αναφέρεται σε «καλομαθημένους» που προτιμούν να είναι αραχτοί στις καφετέριες, ελέω «χαρτζιλικιού» από τους γονείς ή από τους συνταξιούχους παππούδες και γιαγιάδες. Είναι και αυτή μια πραγματικότητα. Αλλα δεν είναι η μόνη. Για σκεφθείτε να ξεκινά ένας άνεργος πατέρας από το Κερατσίνι, με δυο παιδία στο λύκειο, να πάει στη Μανωλάδα για φράουλες, με ημερομίσθιο 25 ευρω. Πού θα μείνει; Πόσο θα πληρώσει για την διαμονή του; Πόσο θα ξοδέψει για το φαγητό του; Για εισιτήρια για να βλέπει δυο φορές τον μήνα την οικογένεια του; Και τι θα του περισσέψει για να στείλει στο σπίτι του; Βεβαίως αν τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα οργανωμένα, με ευθύνη του ΟΑΕΔ και με αξιοποίηση κοινοτικών προγραμμάτων, θα μπορούσαν πραγματι μερικές χιλιάδες συμπατριώτες μας να δεχθούν ως ευλογία αυτά τα ημερομίσθια για την απασχόληση τους επί αρκετούς μήνες, σχεδόν όλο τον χρόνο, ανά την Ελλάδα, αφού ανάγκες συγκομιδής υπάρχουν σε όλες τις εποχές. Από τον Οκτώβριο που ξεκινάει το μάζεμα της λαδολιάς ως τον Φεβρουάριο που ολοκληρώνεται η συγκομιδή της βρώσιμης, τα χειμερινά κηπευτικά και μετά τα ανοιξιάτικα, τα θερινά φρούτα και λαχανικά.