ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ: Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Ρίγος, λύπη και συγκίνηση προκαλεί σε κάθε συμπολίτη μας και του αθλητικού κόσμου το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του Πρόεδρου του ΠΑΟ ΚΑΛΟΝΕΡΟΥ, Παναγιώτη Γκόγκα.

Άνθρωπος με σπάνιο ήθος, παράγοντας με μεγάλα χαρίσματα, συμπολίτης με τεράστια αναγνώριση, ο πρόεδρος του ΠΑΟ ΚΑΛΟΝΕΡΟΥ έφυγε πρόωρα για να ταξιδέψει στην γειτονία των αγγέλων.  Άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο γεμάτος ζωή δημιούργησε οικογένεια, αγάπησε το τόπο μεταμορφώνοντας την γη σε καρπό, γεμάτος όραμα για την περιοχή μας, αλλά και πάθος για το μέλλον των επόμενων γενιών.

Ο Παναγιώτης εκτός από Άνθρωπος υπήρξε ασυμβίβαστος στις ιδέες για να μετουσιώσει το όραμα σε πράξη μέσα από την ενασχόλησή του με τα κοινά και για τον λόγο αυτό χωρίς να νοιάζεται για καρέκλες και αξιώματα διεκδικούσε το καλύτερο για τον τόπο μας μέσα από πολιτικό φορέα πιστεύοντας σε ιδανικά και αξίες που γαλούχησαν τις γενιές της εποχής του. Ήταν όμως πάνω από όλα βαθύτατα κοινωνικός και αγαπούσε τον αθλητισμό. Δεινός αθλητής από το σχολείο, ασχολήθηκε με πολλά σπορ αλλά η μεγάλη του αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο που ενώνει. Για τον λόγο αυτό ασχολήθηκε με το ιστορικό σωματείο του ΠΑΟ Καλονερού που χτίστηκε με αξίες, ιδανικά και ευγενής άμιλλα πλαισιωμένος από ένα άξιο Διοικητικό συμβούλιο. Ποτέ δεν προκάλεσε πόνο στους συνανθρώπους του, δεν επέβαλε τις ιδέες του, σεβόταν την ίδια τη ζωή που για τον ίδιο ήταν ανεκτίμητη.

Όμως άγνωσται οι βουλές του ΚΥΡΊΟΥ που τον πήρε από κοντά μας. Μαζί με το πάνθεο των αγγέλων θα ατενίζουν από ψηλά τις μελλοντικές λαμπρές σελίδες της ιστορίας του αγαπημένου τους σωματείου που πιστά υπηρέτησε. Τα μέλη και ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠΑΟ Καλονερού. συμπάσχουν με όλο το φίλαθλο κόσμο της πόλης  και εκφράζουν προς τους οικείους του Παναγιώτη την οδύνη τους και τα θερμά τους συλλυπητήρια. Ας είναι ελαφρύ το χώμα του Καλονερού που θα τον σκεπάζει…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥ ΚΑΛΟ ΤΑΞΕΙΔΙ!!!!!!!!

Κεριά

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας

σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.