Για ένα κιλό λάδι, ο παραγωγός πληρώνεται 8 με 10 ευρώ αλλά ο τελικός καταναλωτής φτάνει να το πληρώνει ακόμη και 16-17 ευρώ. Για ένα κιλό μπρόκολο, ο αγρότης θα πάρει ένα ευρώ αλλά στη λιανική η τιμή του θα φτάσει στα 2,6 ευρώ. Τα μήλα τύπου στάρκιν θα ξεκινήσουν το ταξίδι τους από τα 0,6 ευρώ και θα φτάσουν στον τελικό καταναλωτή στα 1,45 ευρώ ενώ για ένα μαρούλι από τα 20 λεπτά που θα εισπράξει ο παραγωγός θα καταλήξουμε εμείς να πληρώνουμε πάνω από 68 λεπτά.
Στον κατάλογο των προϊόντων που φεύγουν χαμηλά από το χωράφι για να καταλήξουν πανάκριβα στο ράφι και οι ντομάτες: 80 λεπτά εισπράττει ο παραγωγός για το κιλό, στα 2 ευρώ καταλήγει η τιμή λιανικής.
H “τέλεια καταιγίδα” στον αγροτικό τομέα
Αν μη τι άλλο, η κάθοδος των τρακτέρ στο Σύνταγμα έγινε η αιτία το φλέγον θέμα της ακρίβειας να έρθει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και το σύνθημα “χωρίς εμάς τι θα φας” να προβληματίσει. Ο πρωτογενής τομέας έχει βρεθεί αντιμέτωπος με την “τέλεια καταιγίδα” και οι συνέπειες είναι ορατές σε όλους. Ο παραγωγός αντιμετωπίζει ειδικά τα τελευταία χρόνια την αύξηση του ενεργειακού κόστους, την εκτόξευση των πρώτων υλών (φυτοφάρμακα, λιπάσματα, ζωοτροφές κλπ), την έλλειψη εργατικών χεριών -η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην αύξηση και του εργατικού κόστους και φυσικά αντιμετωπίζει το νούμερο ένα πρόβλημα: την κλιματική κρίση.
Η πλημμύρα στη Θεσσαλία ήταν το μεγάλο χτύπημα αλλά δεν ήταν το μόνο. Η ακαρπία των τελευταίων μηνών είναι ένας από τους βασικούς λόγους αύξησης των τιμών χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ενισχύεται το εισόδημα των αγροτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το λάδι. Χρυσή η τιμή που πληρώνει ο τελικός καταναλωτής. Προκύπτει όμως μεγαλύτερο κέρδος όταν η παραγωγή έχει γκρεμιστεί;
Τα προβλήματα της επικαιρότητας -κλιματική κρίση, ενεργειακή κρίση ακόμη και το δημογραφικό καθώς ο αγροτικός κόσμος της χώρας γερνάει ταχύτητα, διάδοχη κατάσταση δεν υπάρχει ενώ η οικονομική κρίση της τελευταίας 10ετίας έφερε και την έλλειψη εργατικών χεριών- έρχονται να προστεθούν στα δομικά προβλήματα που προϋπήρχαν. Ο κατακερματισμένος κλήρος, η έλλειψη επενδύσεων, η περιορισμένη χρήση της τεχνολογίας, η πολύ περιορισμένη συνένωση δυνάμεων ώστε να αυξάνεται η διαπραγματευτική ικανότητα, είναι προβλήματα που διογκώνονται σε περιόδους όπως η τωρινή.
Από την 1η Μαρτίου, το υπουργείο Ανάπτυξης θα ενεργοποιήσει ακόμη ένα μέτρο με στόχο να ελέγξει ένα από τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν: την τεράστια διαφορά που χωρίζει την τιμή από το χωράφι στο ράφι. Πρακτικά, αυτό που θα αλλάξει είναι ότι θα ελέγχονται τα τιμολόγια των προμηθευτών ώστε να αποτυπώνεται η ανατίμηση από το ένα στάδιο στο άλλο ενώ δεν θα επιτρέπεται να δηλώνονται τεράστιες “τεχνητές” καταστροφές προϊόντων μέσα από την έκδοση πιστωτικών τιμολογίων. Το αποτέλεσμα θα φανεί στην πράξη.
Όμως, το πραγματικό πρόβλημα παραμένει: οι παραγωγοί έχουν περιορισμένη παραγωγή να διακινύσουν, περιορισμένη συνεργασία άρα και περιορισμένη διαπραγματευτική ικανότητα και αυτό δεν θα λυθεί με τον έλεγχο των τιμολογίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου