Τηρείται η ιχνηλασιμότητα στις εισαγόμενες πατάτες;

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά οι τιμές της πρώιμης ανοιξιάτικης πατάτας που παράγεται κατ` αρχήν στην Μεσσηνία και στη συνέχεια στην Αχαΐα και την Ηλεία «κατρακυλάνε» για τους παραγωγούς. Ιδιαίτερα η φετινή χρονιά χαρακτηρίζεται από καλές αποδόσεις και εξαιρετική ποιότητα, όμως οι τιμές παραγωγού συμπιέζονται από τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές τρίτων χωρών. Με δεδομένο ότι το κόστος παραγωγής διαμορφώνεται στα 800-1000€/στρέμμα, γίνεται αντιληπτό ότι οι ικανοποιητικές αποδόσεις, ενδεχομένως σε μερικούς παραγωγούς, να αντισταθμίσουν τις χαμηλές τιμές του προϊόντος, ώστε να καλύψουν το κόστος παραγωγής.
Οι υπόλοιποι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν γιατί δεν μπορούν να καλλιεργούν και να μη «βγάζουν» ούτε τα έξοδά τους. Υπενθυμίζω τη φθίνουσα πορεία της καλλιεργούμενης έκτασης στη Μεσσηνία (μείωση κατά 21%) από 4200 στρ. πέρυσι στα 3300 στρ. φέτος. Κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται σήμερα στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης, ότι απαγορεύονται οι εισαγωγές, ούτε επίσης ότι με καθυστέρηση φυτοϋγειονομικών ελέγχων μειώνεις τις εισαγωγές, δεδομένου ότι οι ποσότητες εισαγόμενης πατάτας από την Αίγυπτο και άλλες χώρες, τα τελευταία χρόνια κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα. Εκείνο όμως που είναι απαραίτητο είναι η τήρηση της ιχνηλασιμότητας, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό ΕΚ 178/2002, που είναι υποχρεωτική. Ως ιχνηλασιμότητα νοείται η ικανότητα παρακολούθησης και ανίχνευσης της προέλευσης του προϊόντος κατά τη διάρκεια της παραγωγής και διακίνησής του.