Δυτική Μεσσηνία γεμάτη νοσταλγία και δυνατές γεύσεις…

Στον ιστότοπο cheeselovers βρήκαμε ένα κείμενο-ύμνο για τις μεσσηνιακές φυσικές ομορφιές και γεύσεις. Αξίζει νομίζουμε να το προσφέρουμε σε όσους έχουν νοσταλγήσει τη Δυτική Μεσσηνία. Από τη Γιάλοβα, λοιπόν, μέχρι τη Νέδα με αγάπη σε… γευστική περιγραφή:

«Τα έχω προσχεδιάσει όλα. Μόνο δύο ημέρες δικές μου να ξαναβρώ τη Δυτική Μεσσηνία των παιδικών μου χρόνων και αναμνήσεων.

Θέλω να κερδίσω την ηρεμία που προσφέρει η καλύτερη πρωινή βουτιά, σε μια από τις δέκα ωραιότερες παραλίες του κόσμου, την ιστορική Βοϊδοκοιλιά. Χρυσή άμμος, διάφανα γαλάζια νερά, πουθενά beach bar, πλαστικές ομπρέλες, καρέκλες.

Χάρη στη θαλάσσια χελώνα caretta caretta, που γεννά εδώ τα αυγά της, και τον υδροβιότοποτης Γιάλοβας, τον νοτιότερο στην Ελλάδα, που προσφέρει καταφύγιο σε 275 ενδημικά είδη πουλιών, η περιοχή είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα Νatura 2000. Μπορεί να δω ροζφλαμίνγκο και τομοναδικό αφρικανικό χαμαιλέοντα στην Ευρώπη. Ίσως κολυμπήσω δίπλα σε μια χελώνα, γεγονός καθόλου σπάνιο.

Στη Βοϊδοκοιλιά με περιβάλλει η φύση και ζωντανή η Ελληνική ιστορία. Στη νότια πλευρά του όρμου, πάνω στο λόφο, εκεί όπου βρισκόταν η αρχαία κλασική Ακρόπολη Πύλου, δεσπόζει το Παλιόκαστρο που οι Φράγκοι κατασκεύασαν το 1278 στη θέση της ακρόπολης και ονόμασαν Port de Junch, δηλαδή λιμάνι των σχίνων. Αν φτάσω νωρίς, θα καταφέρω να ανέβω στο κάστρο για να δω την καλύτερη θέα όλης της περιοχής και τον ήλιο να ξεπροβάλλει πάνω από τον Ταΰγετο.

Στην βορεινή χερσόνησο είναι ο θολωτός τάφος του Θρασυμήδη, γιου του αρχαίου βασιλιά της Πύλου Νέστορα. Ένας καταπληκτικός μυκηναϊκός τάφος, που χρονολογείται το 1680 -1060πΧ.

Το Ανάκτορο του Νέστορος, προστατευμένο από ένα καινούργιο στέγαστρο, βρίσκεται στον Άνω Εγκλιανό, μια από τις σημαντικότερες θέσεις της Μυκηναϊκής εποχής σε ολόκληρη την Ελλάδα. Η περιοχή εδώ και ολόκληρη η Μεσσηνία, είναι σπαρμένη με λακκοειδείς, θαλαμωτούς και θολωτούς Μυκηναϊκούς τάφους, ένα πραγματικό παιγνίδι θησαυρού για τους λάτρεις της Μυκηναϊκής ιστορίας. Ένα πραγματικό κόσμημα, το Αρχαιολογικό Μουσείο της Χώρας στεγάζει όλους τους θησαυρούς που ανασκάφηκαν στο Ανάκτορο.

Μετά από μια τόσο γερή δόση παρελθόντος, χρειάζομαι το παρόν και η πείνα με έχει ζώσει! Κατευθύνομαι στη Μαραθούπολη –αξίζει μερικά χιλιόμετρα παραπάνω- γιατί η σφέλα σαγανάκι με μέλι και σουσάμι είναι μυθική! Ησφέλα, που μοιάζει με τη φέτα, αλλά με μικρές οπές σε όλο της το σώμα, λέγεται και «τυρί της φωτιάς» εξαιτίας της πιπεράτης και δυνατής γεύσης της. Είναι προϊόν Π.Ο.Π. που παράγεται στη Μεσσηνία και τη Λακωνία, από πρόβειο ή αιγοπρόβειο γάλα κι έχει πάρει το όνομά της από τις λωρίδες στις οποίες τεμαχίζεται η τυρόμαζα (σφέλα ίσον λωρίδα). Εκτός από το θεϊκό σαγανάκι, η σφέλα ψήνεται στα κάρβουνα, τρώγεται ως έχει αλλά μπορείτε να τη βρείτε και ως συστατικό διαφόρων πιάτων – ταιριάζει καταπληκτικά με τη μελιτζάνα!

Το απόγευμα στην ανακαινισμένη Πλατεία Τριών Ναυάρχων στην Πύλο κάτω από τον τεράστιο αιωνόβιο «Πλάτανο του Λυκούδη», που φυτεύτηκε από τον Πέτρο Λυκούδη το 1880, όταν ήταν φρούραρχος της Πύλου, θα ρίξω μια ματιά στις εφημερίδες και θα χαζέψω τους κατοίκους αυτής της μικρής και όμορφης Μεσσηνιακής πόλης που τα τελευταία χρόνια έχει δει ανάπτυξη και ευημερία.

Βλέπω τις βαρκούλες που πηγαίνουν τους επισκέπτες στο ιστορικό νησί της Σφακτηρίας. Προστατεύει τον Κόλπο του Ναβαρίνου, εδώ που στις 20 Οκτωβρίου 1827, παίχτηκε η τελευταία πράξη της Ελληνικής Επανάστασης, στη ναυμαχία που έφερε αντιμέτωπους το συμμαχικό στόλο των Άγγλων, των Γάλλων και των Ρώσων με το στόλο των Τουρκοαιγυπτίων.

Δεν θα χάσω την ευκαιρία να ανέβω μέχρι το Νιόκαστρο, το φρούριο της Πύλου που άρχισε να κτίζεται από τους Οθωμανούς το 1573, λίγο μετά την ήττα τους στη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571) και να επισκεφτώ τοΑρχαιολογικό Μουσείο της Πύλου.

Το ηλιοβασίλεμα σε αυτήν την ακτή της Ελλάδας είναι συγκλονιστικό, μοναδικό σε χρώματα, κανείς μας δεν θέλει να το χάνει όσες φορές και να το έχει δει.

Βράδιασε και η μουσική και τα φώτα στην παραλία με οδηγούν στο γραφικό ψαροχώρι της Γιάλοβας, λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Πύλου. Με ένα μόνο παραθαλάσσιο δρόμο γεμάτο
ταβερνάκια και μαγαζάκια, είναι σημείο συνάντησης όλων των επισκεπτών που ψάχνουν νόστιμο φαγητό και μπαράκια με καλή μουσική. Πάω νωρίς για ύπνο, τα τζιτζίκια δεν σταματούν παρότι είναι αργά.

Αύριο θα ξυπνήσω νωρίς. Η ημέρα ξεκινά με μάθημα γκόλφ σε ένα από τα δύο βραβευμένα ως καλύτερα γήπεδα γκολφ στην Ελλάδα τα The Dunes Course και The Bay Course στην Costa Navarino.

Μετά, σφαίρα για το πιο παραδοσιακό πρωινό ανάμεσα σε εσπεριδοειδή και μυρωδικά, στον ανακαινισμένο και παραδοσιακό Παλιό Νερόμυλο, 2 χιλιόμετρα μετά την Κυπαρισσία. Επιλέγω, προφανώς, τη πιατέλα με τα τοπικά τυριά και το σύγκλινο! Ο νερόμυλος λειτουργεί και σαν ένα μικρό μουσείο, όλος ο εξοπλισμός και τα εργαλεία του συντηρήθηκαν και πολλά παλιά αντικείμενα, έγγραφα και ενθύμια εκθέτονται στους τρεις χώρους του.

Σήμερα θα διασχίσω το μυθικό φαράγγι του πόταμου Νέδα και θα κολυμπήσω στην γαλάζια λίμνη που έχει σχηματιστεί κάτω από το Μεγάλο Καταρράκτη. Δεν είμαι τόσο θαρραλέα να διασχίσω το Στόμιο για να βρεθώ στην άλλη μεριά του ποταμού.

Άλλωστε βιάζομαι λίγο. Γιατί καλή η περιπέτεια, αλλά θα πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσω για φαγητό, γιατί το διήμερό μου, εκτός όλων των άλλων, έχει να κάνει με την απόλαυση των τοπικών γεύσεων!».