Συνοπτικά, η θερμοκρασία αναμένεται να αυξηθεί κατά μέσο όρο κατά 2,5 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με το διάστημα 1961-1990, μέχρι και 3,8 βαθμούς τους θερινούς μήνες, οι ημέρες με καύσωνα (θερμοκρασία άνω των 35 βαθμών Κελσίου) αναμένεται να αυξηθούν κατά 15-20 ετησίως μέχρι το 2050 και μέχρι το τέλος του αιώνα οι «τροπικές ημέρες» (ημέρες με θερμοκρασία άνω των 35 βαθμών Κελσίου την ημέρα και άνω των 20 βαθμών τη νύχτα) αναμένεται να είναι περισσότερες από 50 το χρόνο. Ταυτόχρονα η βροχόπτωση θα μειωθεί κατά 12% κατά μέσο όρο (κατά 20-30% τους θερινούς μήνες, κυρίως στα νότια, και κατά 10% τους χειμερινούς), η στάθμη της θάλασσας, θα ανέβει κατά 20 ώς 59 εκατοστά και τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα είναι πολύ πιο συχνά. ΞΗΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Την περίοδο 2021-2050 η μείωση του ύψους του υετού στην ελληνική επικράτεια θα είναι 6,4% σε σχέση με την περίοδο αναφοράς, με τη μεγαλύτερη μείωση στην Κρήτη και τη Δυτική Πελοπόννησο (πάνω από 25%). Επίσης, η Δυτική Πελοπόννησος, εμφανίζεται στις περιοχές που θα υποστούν την μεγαλύτερη επίπτωση της κλιματικής αλλαγής για την περίοδο 2071-2100 σε σύγκριση με την περίοδο 1961-1990 στους συντελεστές της φυσικής, κοινωνικής, οικονομικής, περιβαλλοντικής και πολιτιστικής ευαισθησίας. Σύμφωνα με τα μοντέλα πρόγνωσης, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα είναι από 0,2 έως και 2 μέτρα μέχρι το 2100. Στις παράκτιες περιοχές της Ελλάδας που θα πληγούν από μια υποτιθέμενη άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά 2 μέτρα, είναι όλη η ακτογραμμή Κοτυχίου – Καλογριάς και οι δελταϊκές περιοχές του Εύηνου στο Μεσολόγγι, του Αχελώου, του Μόρνου στον Κορινθιακό (κοντά στην Ναύπακτο), του Πηνειού και του Αλφειού στην Ηλεία, όπως επίσης και η δελταϊκή περιοχή στον κόλπο του Αμβρακικού. Πηγή: Εφημερίδα Πελοπόννησος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου