Του Τριφύλιου μέλος του Κινήματος Συνταξιούχων κ. Νίκου Καρακωνσταντή
Η οικονομική κρίση – και όχι μόνο – δεν έχει τελειωμό…Έχουν γραφτεί πολλά σχετικά με το θέμα, να μην επαναλαμβανόμαστε, γιατί έτσι «ξεθυμαίνουμε» και όταν ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ τους χειροκροτούμε !!!!!
Είμαστε ΟΛΟΙ ΘΥΜΑΤΑ του πολιτικού κατεστημένου, ακόμα και αυτοί που «νομίζουν» ότι δεν είναι, επειδή τυχαίνει να βολεύονται πρόσκαιρα. Έρχεται η σειρά του καθενός και βγαίνει στην σέντρα παραπονούμενος! (Παπαγαλάκια, κοτσύφια, τσίχλες κλπ.) Ένα κατεστημένο, που κάθε φορά «βάζει τα ρούχα του αλλιώς», σαν το Μανωλιό και έχουν, λέει, την πολιτική ευθύνη!!!!
Δηλαδή τι ακριβώς έχουν, ποιος πληρώνει για τις «αστοχίες» τους?ΔΙΑΙΡΟΥΝ και ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ!!!!, στρέφοντας τον έναν εναντίον του άλλου!Εμείς τους διαλέγουμε όμως και πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας!!!Όπως επίσης, να αξιολογήσει και επανατοποθετηθεί ο καθείς μέσα σε αυτό το πλέγμα δικαιώματος – ευθύνης, που βέβαια δεν είναι εύκολο αλλά είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟ και να μην «παπαγαλίζουμε» βλέποντας εξ αποστάσεως τα πράγματα. Μας έχουν τσακίσει, με ή χωρίς « ».
Οι κόποι 35 και πλέον ετών, των καλύτερων της ζωής μας, έγιναν βορά στην λαιμαργία τους, παρασύροντας μας στην εξαθλίωση, στην ανέχεια και στην μείωση του επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Από το «λεφτά υπάρχουν» (Απρίλιος/2010) φτάσαμε :
στο Καστελόριζο,
στην αναγγελία της εισόδου της χώρας στα επαχθή Μνημόνια που επιβάλουν στους πολίτες επώδυνα και δυσβάστακτα μέτρα,
στην μείωση χωρίς όριο μισθών και συντάξεων,
στα πρόσθετα φορολογικά μέτρα (χαράτσια) και
στην υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας, που δημιουργεί ανασφάλειες, άγχος, στρές και εν τέλει μείωση του προσδόκιμου ζωής.
Λύση του δημοσιονομικού προβλήματος τα περήφανα γηρατειά? Ας πεθάνουν να τελειώνουμε!!!! Με τα νιάτα όμως τι γίνεται; «ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ»!!! Η ανικανότητα των Κυβερνώντων Golden Boys και όχι μόνο, μας οδήγησε στην εξαθλίωση και συνεχίζουν ανερυθρίαστα να ισχυρίζονται ότι θα μας «σώσουν».
Έχουμε το δικαίωμα να μην πιστεύουμε! ΝΑΙ Γιατί, μεταξύ των άλλων. Το δημόσιο χρέος πριν τα μνημόνια ήταν περίπου 225 δις € , που σήμαινε ατομικό χρέος σε κάθε Έλληνα πολίτη περίπου 23 χιλ. €. Θυμόμαστε το «κάθε παιδί γεννιέται με ένα χρέος 23 χιλ. €».
Σήμερα το δημόσιο χρέος υπολογίζεται στα 325 δις € και βάλε, παρότι έχουμε υποστεί τα πάνδεινα. Τα μνημόνια αποτελούν πειραματισμούς τελικά.
Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Στο βιδάνιο;
Κατά τους Πυθαγόρειους «τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο μπορεί να αμφισβητηθούν εκτός από τους αριθμούς». Επειδή όμως πρέπει να υπάρχει και «δια ταύτα», για την οικονομία της συζήτησης, δέχομαι ότι κάτι φάγαμε και μείς, άλλος λίγο, άλλος περισσότερο. (Έστω την ουρά αλλά τα ΒΟΔΙΑ το υπόλοιπο βόδι). Αυτό όμως μπορεί να μετρηθεί, το επιτρέπω, με τις φορολογικές δηλώσεις μας για όλα τα χρόνια.
Τι δώσαμε; (κρατήσεις κλπ).
Τι πήραμε; (άθροισμα δηλώσεων).
Τι ξοδέψαμε ; (μέση μηνιαία δαπάνη διαβίωσης) σύν σύν κλπ.
Τι έχουμε σήμερα;
Δεν περισσεύει κάτι; Έφυγες και είσαι ωραίος!!!! Περισσεύει; Πληρώνεις τα μισά (ή όσο αποφασιστεί) και φεύγεις!!! Κάνουμε Ταμείο και μετά βλέπουμε!!! Έχουνε τα κότσια οι 300 και όσοι άλλοι διαπλεκόμενοι νομοθετούν; Αυτή είναι πολιτική ευθύνη και όχι απλά η μη εκλογή τους στις επόμενες κάθε φορά εκλογές.
Όσον αφορά στο κεφάλαιο «κρίση αξιών» είναι πολύ μεγάλο άλλα και τόσο απλό! Πρακτικά, αν «διαγραφεί» η ατιμωρησία και υπάρξει αξιολόγηση, αυτοσεβασμός και αυτοκριτική, με ότι αυτά συνεπάγονται, κάτι θα έχουμε κάνει.
Ν. Καρακωνσταντής
Συνταξιούχος – Μέλος του Κινήματος Συνταξιούχων
Χαλάνδρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου