Του συνεργάτη μα
Θέλω να συγχαρώ τον Δημήτρη Στρατικόπουλο, για την επιμελημένη έκδοση του Δέκατου (10) βιβλίου του, με τον ανωτέρω τίτλο, που αναφέρεται, όπως και τα προηγούμενα, στην αγαπημένη και με πολύ μεγάλη ιστορία, από τους μυθικούς χρόνους, πόλη Κυπαρισσία.
Το ερευνητικό του πνεύμα και η πηγαία έμπνευσή του, τον παρότρυναν, σε επιτυχημένες σε πολλά επίπεδα έρευνες, για τον τόπο που γεννήθηκε, περπάτησε στους δρόμους και τα μονοπάτια, κολύμπησε στις ακρογιαλιές και αθλήθηκε στους αγωνιστικούς χώρους, όπως γράφει στον πρόλογό του.
Η πολυμέρεια ενδιαφερόντων, η σπάνια ευαισθησία, η οξυδέρκεια και οι διαρκώς εμπλουτισμένες γνώσεις του, με βαθειά αισθαντικότητα και εμβληματικές ποιότητες, απεικονίζουν στα επί μέρους θέματα που καταχωρεί, τον συνειρμό των σκέψεών του, για να διαισθανθεί ο αναγνώστης την προσφορά του μεγάλου διαμετρήματός του, αλλά ανυπερθέτως σεμνού συγγραφέα.
Ο Αναγνώστης που θα μελετήσει το βιβλίο του, πρώτα και κύρια θα αισθανθεί εσωτερικευμένη σαγήνη, γιατί όλα τα γραφόμενα μεταφέρουν αισθήσεις, ακόμη και από τις νοηματικές ερμηνείες των λέξεων και των φράσεων και την εκφορά του λόγου, στο πεζό κείμενο, το οποίο «χρωματίζεται» με αισθήματα πόνου, λαχτάρας, νοσταλγίας και τρυφερότητας και εύκολη διέγερση των ψυχικών του δονήσεων.
Η καταγραφή του αρχίζει από τις δραστηριότητες, στον οικοδομικό, εμπορικό, επιχειρησιακό και πολιτιστικό τομέα, την αυτοδιοίκηση, τα σχολεία, τις Εκκλησίες, Διοικητικές αρχές, χωριά και τον Αθλητισμό. Περιγράφοντας διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνονται στην Κυπαρισσία, ιδιαίτερα τονίζοντας για τους επισκέπτες, ότι μπορούν να απολαύσουν ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, όλες τις εποχές του χρόνου, με τα δεκάδες χρώματα και διαθέσεις, βλέποντας τον καλπασμό που υψώνουν τα κύματα στη θάλασσα, πότε στον ήλιο και πότε στα μαύρα σύννεφα και ότι τα πλακόστρωτα σοκάκια της Άνω Πόλης και τα νεοκλασικά και αμφιθεατρικά σπίτια, ξεχειλίζουν από Ρομαντισμό.
Αναφέρει τα ονόματα κατοίκων της Κυπαρισσίας, που έγραψαν τη δική τους ιστορία, με την προσφορά τους και που κράτησαν τον δαυλό του αισθήματος και του πνεύματος πλημμυρισμένα από ευαισθησία και χάρη και τα οποία πρέπει να τιμηθούν, για να αγαλλιάζει η ψυχή τους, που έβαλαν τη δική τους, σημαντική και πολύχρωμη ψηφίδα, στην τοπική ιστορία, με την ευπραξία, την ευφροσύνη, την ορθοφροσύνη και την αγάπη τους για την Κυπαρισσία.
Στο τέλος των (112) σελίδων του βιβλίου του, ο καταξιωμένος και αγαπητός σε όλους Συγγραφέας, αναφέρεται στο Γενεαλογικό του δένδρο και την Ιστορία της οικογένειάς του, που ήταν ο «Φάρος και το Λιμάνι του» και ένα μέρος του συγγενικού του περιβάλλοντος που είναι από τα παλαιότερα στην Κυπαρισσία, συνεχίζει την παρουσία του στην Ιστορική πόλη, με παιδιά και εγγόνια και χαίρει εκτιμήσεως, από τους κατοίκους της.
Αξίζει έπαινος και πρέπει να μελετηθεί ιδιαίτερα το βιβλίο του Δημήτρη Στρατικόπουλου, γιατί έλκει συγκινησιακά την προσοχή του Αναγνώστη, αποδίδοντας εκφραστικά μια αποκαλούμενη (Στρωματογραφία), από αναμνήσεις, συλλογισμούς και βιώματα, πράξεις και συμπεριφορές, στοχασμούς και αναζητήσεις, ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, γιατί επίσης κατέβαλε προσπάθεια και ευθυγράμμισε λύπες και χαρές, εγκλωβισμένες στα σκοτεινά μονοπάτια της σκέψης, διάσπαρτες πίσω από σκιές, του βάθους της ψυχής του.
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α. Επίτ. Υπαρ/γός ΕΛ.ΑΣ.
Πτυχιούχος Νομικής και Πολιτ. Επιστημών
Μέλος της Ένωσης Μεσσην. Συγγραφέων
Διπλωματούχος C.A.M. Λονδίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου