Απεργιακή συγκέντρωση με συμβολικό κλείσιμο του δρόμου από εργαζόμενους του Νοσοκομείου Μεσσηνίας

 

Κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα νοσοκομεία με βασικό αίτημα την άμεση μονιμοποίηση των συμβασιούχων

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

"Κινητοποιήσεις με αφορμή τη στάση εργασίας της ΠΟΕΔΥΝ έγινε σε όλα τα νοσοκομεία της Πελοποννήσου, γεγονός που αποτυπώνει την αγωνία των εργαζομένων για να συνεχίσουν να λειτουργούν τα ιδρύματα, αλλά και την αντίθεσή τους στη διαχρονική πολιτική ενάντια στη Δημόσια Υγεία που εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις.

Αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα των υγειονομικών!

Αγώνας για σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα, αγώνας για την υγεία του λαού!

Χαιρετίζουμε τον δίκαιο αγώνα των συμβασιούχων εργαζομένων στα νοσοκομεία, που παλεύουν για την μονιμοποίησή τους κόντρα στην πολιτική όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών! Μια πολιτική που τους κρατά χρόνια σε καθεστώς ομηρίας, τη στιγμή που είναι γνωστό ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και ότι χωρίς αυτούς το δημόσιο σύστημα υγείας θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος.

Είναι χαρακτηριστική η παραδοχή ακόμα και των διοικητών νοσοκομείων, ότι η λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας βασίζεται στη φιλοτιμία των εργαζομένων, καθώς αναγκάζονται να υπερβάλλουν εαυτόν δουλεύοντας σε αντίξοες συνθήκες, για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν όσο καλύτερα γίνεται στα ιατρονοσηλευτικά περιστατικά. Όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, είναι αναγκασμένοι εδώ και καιρό να ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνάμεις τους, δουλεύοντας υπερωρίες και με χρωστούμενες άδειες, για να καλύπτουν εμβαλωματικά τις ελλείψεις σε προσωπικό.

Να μην κρύβονται όμως τα κόμματα που κυβέρνησαν όπως και οι εκλεκτοί τους στις διοικήσεις των νοσοκομείων, πίσω από προφάσεις ότι δεν είναι συνταγματικά σύννομη η μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Ούτε να προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι στους υγειονομικούς με φιλοφρονήσεις και χειροκροτήματα, όπως στην περίοδο της πανδημίας. Γιατί η ουσία είναι ότι φέρουν ακέραια την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το δημόσιο σύστημα υγείας με τις μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές, προσωπικό και αναλώσιμα. Μόνο μέλημά τους ήταν και είναι πώς με βάση τη λογική κόστους-οφέλους θα περικόψουν δαπάνες, που όμως στην πράξη είναι αναγκαίες για την παροχή επαρκών υπηρεσιών υγείας. Γιατί απώτερος στόχος αυτής της διαχρονικής πολιτικής υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος υγείας είναι πώς θα εξασφαλιστεί ζωτικός χώρος για τους κλινικάρχες και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, για να πουλούν υπηρεσίες υγείας και να θησαυρίζουν πατώντας στην ανάγκη του λαού.