Ξέφυγε από την Αθήνα, ήρθε Μεσσηνία να μαζέψει χόρτα και κάνει χρυσές δουλειές

O Σωτήρης Λυμπερόπουλος έφυγε κάτι χρόνια πριν – ούτε αυτός θυμάται πλέον – από την πρωτεύουσα. Όταν τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο προτίμησε την ζωή στην επαρχία. Ξέφυγε δεν έφυγε από το αγχωτικό κυνήγι επιβίωσης στην Αθήνα. Πήγε στο χωριό του και έγινε συλλέκτης αυτοφυούς τροφής. Μια ημέρα μπήκε στο γραφείο και μας ανακοίνωσε ότι τα παρατάει και φεύγει. Δεν άντεχε άλλο την ψυχοφθόρα ζωή του πωλητή σε ένα περιοδικό ειδικού τύπου που πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. \Έκανε αυτό που σκεφτόμασταν όλοι όσοι εργαζόμασταν απλήρωτοι για μήνες. \
Ξέφυγε απ’ όλη αυτή την αρρωστημένη κατάσταση και πήγε στο χωριό του πατέρα του στις Ράχες Μεσσηνίας. Από τότε τα ίχνη του χάνονται μέχρι τις αρχές του 2012 που μαθαίνω πως ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος που ήξερα συνεργάζεται με κάποια από τα καλύτερα εστιατόρια στην Ελλάδα και με μερικούς από τους πλέον “ψαγμένους” chef στην χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό, προμηθεύοντάς τους χόρτα, λαχανικά και άγριους καρπούς. ”Έλα στο χωριό να ξυπνήσουμε πρωί να πάμε να μαζέψουμε χόρτα στο δάσος”. Πρωτότυπη πρόταση και άκρως ενδιαφέρουσα. Ο Σωτήρης λοιπόν ξυπνάει πρωί-πρωί καθημερινά και “οργώνει” την ύπαιθρο για να βρει όλα τα άγρια. Μην πάει το μυαλό σας σε ζώα. Αγριομάρουλα, όχι σαν αυτά που ξέρουμε τα “πρησμένα”, ασκόλυμπρους, άγριες αγκινάρες, πικράληθρα, ταραξάκο, λεχούρδες και ακόμη περισσότερα αγαθά της ελληνικής φύσης που οι παλιότεροι ίσως να τα ξέρετε, να τα έχετε γευτεί και τώρα να σας τα ξαναθυμίζουμε. “Όταν ήρθα στις Ράχες ήμουν ο τρελός του χωριού. Δεν δούλευα παρά μόνο παρατηρούσα την φύση και μάθαινα από αυτή. Δοκίμαζα χόρτα που έβρισκα στις καθημερινές εξορμήσεις και με τα εντατικά μαθήματα των θειάδων στο χωριό έμαθα πολλά περισσότερα είδη”. Χωρίς πολύ σκέψη ο Σωτήρης επικοινώνησε με τους μεγαλύτερους σεφ των Αθηνών και μοιράστηκε μαζί τους την ιδέα του. Ξεκίνησε από το estiatorio Milos που τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και σήμερα συνεργάζεται με 5 ακόμα εστιατόρια . “Τα καλά εστιατόρια δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για το σχήμα της ντομάτας, του καρότου κ.τ.λ. αλλά για την γεύση τους.”.
Ο Σωτήρης ήδη συνεργάζεται με ντόπιους αγρότες οι οποίοι μπαίνουν στην διαδικασία να καλλιεργήσουν προϊόντα με την δική του φιλοσοφία. “Ο αγρότης δεν αγχώνεται για το αν η ντομάτα του θα έχει ωραίο σχήμα” μας λέει ο Σωτήρης που κάθε εποχή πειραματίζεται με νέους καρπούς, ενώ βρίσκεται σε αναζήτηση των καλύτερων όσπριων και φτιάχνει 15 είδη τραχανά. Ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος έκανε το μεγάλο βήμα στη ζωή του. “Επένδυσε” στην ελληνική γη, γύρισε στο χωριό του και η ζωή του άλλαξε προς το καλύτερο. Σας βάλαμε ιδέες; Μακάρι! Περισσότερες πληροφορίες στο www.radiki.com