Από τους 500 συνέδρους προσήλθαν 280 ενώ μέχρι το τέλος του παρέμειναν σ` αυτό περίπου 90 σύνεδροι. Πρόκειται περί παρωδίας. Ουσιαστικά το σώμα του συνεδρίου μετά την εναρκτήρια ομιλία του υπουργού κ. Στυλιανίδη διαλύθηκε. Το συνέδριο ελάχιστα απασχόλησε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την κοινωνία. Οι ευθύνες της διοίκησης της ΚΕΔΕ είναι προφανείς. Η απουσία των αιρετών έχει πολλές εξηγήσεις. Οφείλεται στο γεγονός της πραγματοποίησης του συνεδρίου σε εργάσιμες ημέρες, στις χαμηλές προσδοκίες των αιρετών, όλοι πιά πιστεύουν ότι οι αποφάσεις παίρνονται αλλού και όχι στη χώρα μας, στη ρευστότητα του πολιτικού τοπίου, στην αναντιστοιχία ανάμεσα στη διοίκηση της ΚΕΔΕ και τη σημερινή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Κυρίως όμως οφείλεται στο γεγονός ότι οι αιρετοί βιώνουν την απαξίωση της αυτοδιοίκησης. Νιώθουν ότι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τη σημερινή κυβέρνηση, δεν έχουν πιά πίστη, όραμα, αισιοδοξία. Το πρόσωπο της αυτοδιοίκησης έχει σκοτεινιάσει. Ο αρμόδιος υπουργός εσωτερικών δεν απάντησε στα πιεστικά προβλήματα της αυτοδιοίκησης. Δεν απάντησε στο ζήτημα του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών, ούτε στο ζήτημα της αλλαγής του εκλογικού νόμου (θυμίζουμε ότι ο ίδιος άνοιξε το θέμα του τρόπου εκλογής προτείνοντας ενιαία λίστα υποψηφίων δημάρχων και ενιαία λίστα υποψηφίων δημοτικών συμβούλων). Δεν απάντησε στο ζήτημα των εργαζομένων στα ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ, που απειλούνται με απολύσεις. Σε ότι δε αφορά τα οικονομικά των ΟΤΑ, όχι μόνο δεν απάντησε στα ερωτήματα που του έθεσε ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ αλλά και προκλητικά δήλωσε: «Ο Δήμος του μέλλοντος είναι αυτός που αυξάνει τα ίδια έσοδα και μειώνει ή καλύτερα μηδενίζει τις κρατικές επιχορηγήσεις». Το μήνυμα είναι προφανές. Οι πολίτες απειλούνται με νέες φορολογίες. Την εικόνα απαξίωσης του συνεδρίου ενίσχυσε και η δημόσια παρέμβαση, εκτός συνεδρίου, των δημάρχων Αθήνας, Θεσ/νίκης, Πάτρας, Ιωαννίνων και Βόλου.
Οι παραπάνω πέντε δήμαρχοι αντί να παρέμβουν ουσιαστικά, με το ειδικό βάρος των δήμων που εκπροσωπούν, στο συνέδριο της ΚΕΔΕ και να καθορίσουν αποφάσεις αρκέστηκαν σε μιά δημόσια παρουσίαση αρχών. Οι αρχές όμως αυτές ακυρώνονται στη γενικότητά τους. Δεν αναφέρονται και δεν συγκρούονται με τα μνημόνια και τον Καλλικράτη που διαλύουν την αυτοδιοίκηση, τις εργασιακές σχέσεις, τις κοινωνικές δομές. Με την κίνησή τους περισσότερο επιχείρησαν να διασώσουν τους εαυτούς τους, να μην χρεωθούν τα κόμματα που εκφράζουν και να καταγραφούν ως διακριτό αυτοδιοικητικό ρεύμα, παρά να αντιπαρατεθούν με τα πιεστικά προβλήματα της αυτοδιοίκησης και των πολιτών. Το συνέδριο της ΚΕΔΕ ψήφισε, σε μια άδεια αίθουσα, την εισήγηση του προεδρείου. Μια εισήγηση που καταγράφει μεν τα προβλήματα, δεν δίνει όμως λύσεις, δεν αποδίδει ευθύνες, δεν κατονομάζει πολιτικές, δεν προτείνει ρήξεις, δεν επιχειρεί ανατροπές. Δεν θέτει κόκκινες γραμμές. Πρόκειται για μια άνευρη έκθεση ιδεών, που αδυνατεί να βάλει φρένο στον κατήφορο της αυτοδιοίκησης και να διασώσει οτιδήποτε μπορεί να σωθεί. Αδυνατεί να εμπνεύσει τους αιρετούς, τους εργαζόμενους, τους πολίτες. Τα προβλήματα στην αυτοδιοίκηση έχουν οξυνθεί ύστερα από την εφαρμογή του Καλλικράτη και την εφαρμοζόμενη στη συνέχεια μνημονιακή πολιτική. Τα χωριά μας μαραζώνουν, η τοπικότητα χάνεται, η δημοκρατία αφυδατώνεται, η εσωτερική χωρική συνοχή παραμένει σε αρκετούς δήμους ζητούμενο. Οι 6.128 δήμοι και κοινότητες του 1997 συρρικνώθηκαν το 2011 στους 325! Ο μέσος πρωτοβάθμιος Καλλικρατικός ΟΤΑ έχει 34.780 κατοίκους και έκταση 406 τετρ. χλμ. τη στιγμή που οι αντίστοιχοι μέσοι όροι στην ΕΕ των 27 είναι 5.630 κάτοικοι και 49 τετρ. χλμ.. Η οικονομική ασφυξία απειλεί τους δήμους με κατάρρευση ενώ η διαφημιζόμενη «προίκα» των 4 δις ευρώ του Καλλικράτη δεν έφτασε ποτέ σ` αυτούς. Η απαγόρευση προσλήψεων, οι απολύσεις, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι εργασιακές σχέσεις των ΜΚΟ, των ΚΟΙΝΣΕΠ (Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις), των πέντε ημερών του μήνα, των 2,5 και 8 μηνών κυριαρχούν. Δημιουργείται αδιέξοδο στους ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους, στους υποαμοιβόμενους και υποαπασχολούμενους νέους εργαζόμενους καθώς και στις κοινωνικές λειτουργίες των δήμων, με ότι αυτό σημαίνει για τους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκες. Η υπολειτουργία των υπηρεσιών ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση κρίσιμων τομέων, όπως απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες. Είναι ανάγκη να μπεί ένα τέλος στην περαιτέρω διάλυση της αυτοδιοίκησης. Να υπερασπιστούμε και να διευρύνουμε δράσεις που κρατούν όρθια την κοινωνία και περιορίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, όπως βρεφονηπιακούς σταθμούς, πολιτικές για αστέγους και αναξιοπαθούντες, ΚΑΠΗ, ΚΔΑΠ (Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης), ΚΗΦΗ, κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία και φαρμακεία, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι»,
…. Να βάλουμε τέλος στα μνημόνια, να ανατρέψουμε τον Καλλικράτη. Να αναδείξουμε τον κοινωνικό και αναπτυξιακό ρόλο της αυτοδιοίκησης με σεβασμό στο περιβάλλον. Να ενισχύσουμε τη δημοκρατία, με την απλή αναλογική και την τοπική δημοκρατία τόσο με αλλαγές στη χωροταξία όσο και με υιοθέτηση νέων θεσμών συμμετοχής. Αναγκαία και εφικτή προϋπόθεση είναι η δημιουργία ενός μετώπου αιρετών, εργαζομένων, πολιτών, που θα βάλει φρένο στην κατεδάφιση των υφιστάμενων δομών των κοινωνικών υπηρεσιών, θα θέσει όρους ανατροπής της εφαρμοζόμενης πολιτικής και θα συγκροτήσει ένα νέο ανθρώπινο αυτοδιοικητικό τοπίο. Υ.Γ. Η διοίκηση του δήμου Τριφυλίας έλαμψε με την απουσία της από το συνέδριο της αυτοδιοίκησης. Αδυναμία άρθρωσης αυτοδιοικητικού λόγου; Αδυναμία παραγωγής πολιτικής; Ωχαδελφισμός; Αδιαφορία για τους θεσμούς, που προκύπτει, άλλωστε, και από τον τρόπο διαχείρισης της τοπικής εξουσίας; Ας απαντήσουν οι ίδιοι στους πολίτες για τα αίτια της απουσίας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου