Η παραγωγική ενίσχυση αποτελεί ένα εργαλείο της νέας ΚΑΠ

Με τη νέα ΚΑΠ υπάρχουν μεγάλα περιθώρια μέσα από το μηχανισμό της συνδεδεμένης ενίσχυσης, για να κάνεις βιώσιμο ένας κλάδο της αγροτικής παραγωγής της χώρας μας. Όμως υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια για να μπορέσει ένα προϊόν να ενταχθεί σε αυτό τον μηχανισμό. Το κράτος μέλος έχει το δικαίωμα να εντάξει τα προϊόντα που αυτό θα αποφασίσει στην συγκεκριμένη ενίσχυση αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Η συνδεδεμένη με την παραγωγή ενίσχυση αποτελεί ποσοστό του εθνικού φακέλου δηλαδή των κονδυλίων του πρώτου Πυλώνα (άμεσες ενισχύσεις). Αυτό σημαίνει ότι αν έχουμε αύξηση της συνδεδεμένης θα έχουμε μείωση της άμεσης ενίσχυσης. Ο προϋπολογισμός για τη συνδεδεμένη ενίσχυση στην προηγούμενη ΚΑΠ ήταν στο 2%.
Τώρα με τη νέα ΚΑΠ για την περίοδο 2014-2020, το ποσοστό αυτό θα μπορεί να φτάσει στο 8%. Μιλάμε για ποσοστό επί του συνολικού προϋπολογισμού των χρημάτων του πρώτου Πυλώνα. Αυτό το ποσοστό μπορεί να αυξηθεί κατά 2% και φτάσει στο 10% με μια προϋπόθεση ότι αυτό θα πάει στην καλλιέργεια για τα πρωτεϊνούχα προϊόντα (ψυχανθή κ.α.). Όπως αναφέρει στον ΑγροΤύπο ο Γενικός Γραμματέας του ΥπΑΑΤ κ. Δημήτρης Μελάς «ποσοστό 10% σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός της συνδεδεμένης για τη χώρα μας θα ανέρχεται στα 200 εκατ. ευρώ ετησίως». Ένα βασικό κριτήριο είναι ότι η συνδεδεμένη θα πρέπει να δοθεί μέσα από τις αυστηρές δεσμεύσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) για να μην θεωρηθεί «στρέβλωση» της αγοράς. Να θυμίσουμε ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες-μέλη του ΠΟΕ έχουν καταγγείλει στο παρελθόν ότι με αυτό τον τρόπο η Ευρώπη πριμοδοτεί τους αγρότες της και χρησιμοποιεί αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι των αγροτών του υπόλοιπου κόσμου. Έτσι η ΕΕ αποφάσισε να δίνει το δικαίωμα στα κράτη μέλη να αποφασίσουν σε ποια προϊόντα θα δίνεται η συνδεδεμένη αλλά κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι να δοθεί σε ένα προϊόν όπου υπάρχει μεγάλο έλλειμα στο εμπορικό ισοζύγιο, δηλαδή δεν παράγεις αυτές τις ποσότητες που έχεις ανάγκη (για παράδειγμα τα ψυχανθή). Η δεύτερη προϋπόθεση είναι να κάνεις βιώσιμο έναν κλάδο σε περιοχές με κοινωνικά προβλήματα που κινδυνεύουν με ερήμωση (για παράδειγμα ο καπνός).