Τι φέρνει η ελληνική προεδρία στην Ε.Ε.

Για­τί στη­ρί­ζουν οι Γερ­μα­νοί και πώς συν­δέ­ε­ται με το σχέ­διο ε­πα­νό­δου στις α­γο­ρές... Ε­πι­χεί­ρη­ση ευ­ρω­πα­ϊ­κής γο­η­τεί­ας ξε­δι­πλώ­νει η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση το ε­πό­με­νο ε­ξά­μη­νο, προ­κει­μέ­νου να α­πο­κα­τα­στή­σει το κύ­ρος της χώ­ρας, να ε­ξα­σφα­λί­σει τη συ­ναί­νε­ση των ε­ταί­ρων για την νέ­α ε­λά­φρυν­ση του χρέ­ους, αλ­λά και να ο­δη­γή­σει χα­μη­λό­τε­ρα τις α­πο­δό­σεις των ελ­λη­νι­κών ο­μο­λό­γων, προ­κει­μέ­νου να ε­πα­νέλ­θει στις δι­ε­θνείς α­γο­ρές. Η α­νά­λη­ψη της προ­ε­δρί­ας της Ε.Ε. α­πό την Ελ­λά­δα, η ο­ποί­α βρί­σκε­ται σε κα­θε­στώς στή­ρι­ξης και δέ­χε­ται τους ε­λέγ­χους της -ε­λεγ­χό­με­νης α­πό το Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο- τρό­ι­κας α­πο­τε­λεί έ­να πρω­τό­γνω­ρο πο­λι­τι­κό φαι­νό­με­νο και ή­δη υ­πήρ­ξαν δι­ά­φο­ρα δη­μο­σι­εύ­μα­τα στο γερ­μα­νι­κο τύ­πο που θέ­τουν ε­ρώ­τη­μα αν η Ελ­λά­δα “θα τα κα­τα­φέ­ρει”.
Η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση έ­χει ε­να­πο­θέ­σει αρ­κε­τές ελ­πί­δες στην ά­σκη­ση της προ­ε­δρί­ας, προ­κει­μέ­νου να α­πο­κα­τα­στή­σει το κύ­ρος και την α­ξι­ο­πι­στί­α της χώ­ρας εν­τός της Ε.Ε. αλ­λά και για να εμ­πνεύ­σει εμ­πι­στο­σύ­νη στις δι­ε­θνείς α­γο­ρές ό­τι η κα­τά­στα­ση βελ­τι­ώ­νε­ται και η χώ­ρα βρί­σκε­ται σε α­νο­δι­κή πο­ρεί­α, ώ­στε να κα­τα­στεί δυ­να­τή η έκ­δο­ση νέ­ων ο­μο­λό­γων και η προ­σέλ­κυ­ση ε­πεν­δύ­σε­ων. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η ά­σκη­ση της προ­ε­δρί­ας πλέ­ον εί­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο μια δι­εκ­πε­ραι­ω­τι­κή δι­α­δι­κα­σί­α, κα­θώς οι πο­λι­τι­κοί ρό­λοι έ­χουν α­να­τε­θεί σε μό­νι­μους θε­σμούς: Στο μό­νι­μο πρό­ε­δρο του Συμ­βου­λί­ου Κο­ρυ­φής, τον ο­ποί­ο α­σκεί ο Χέρ­μαν Βαν Ρομ­πέ­ι, στην εκ­πρό­σω­πο της Ε.Ε. σε θέ­μα­τα ε­ξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής και α­σφά­λειας Κά­θριν Ά­στονς και στον προ­έ­δρο του E­u­r­o­g­r­o­up Ζε­ρόμ Ντά­ι­ζεμ­πλουμ.
Ω­στό­σο, θε­ω­ρεί­ται μια κα­λή ευ­και­ρί­α για να α­πο­κα­τα­στα­θεί η ει­κό­να της Ελ­λά­δας αλ­λά και να “πλα­σα­ρι­στούν” ταυ­τό­χρο­να τα θε­τι­κά οι­κο­νο­μι­κά στοι­χεί­α τα ο­ποί­α προ­ε­ξο­φλεί η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση (πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα, ε­πι­στρο­φή σε θε­τι­κούς ρυθ­μούς α­νά­πτυ­ξης) με α­πώ­τε­ρο στό­χο να α­πο­κλι­μα­κω­θούν οι α­πο­δό­σεις των ελ­λη­νι­κών ο­μο­λό­γων και να κα­τα­στεί δυ­να­τή η έκ­δο­ση νέ­ων. Το εν­δι­α­φέ­ρον εί­ναι ό­τι στην προ­σπά­θεια αυ­τή συν­δρά­μει η γερ­μα­νι­κή πλευ­ρά, η ο­ποί­α βλέ­πει μια ευ­και­ρί­α να πα­ρου­σιά­σει ως ι­στο­ρί­α ε­πι­τυ­χί­ας την ελ­λη­νι­κή υ­πό­θε­ση και να α­πο­κρού­σει έ­τσι την κρι­τι­κή ό­τι οι πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας που ε­πι­βάλ­λει δεν α­πο­δί­δουν.