Δηλαδή, όχι για να χωρίσουν οι σύζυγοι, αλλά για να χωρίσουν… από τα χρέη στην εφορία ή τις τράπεζες. Θα περιμέναμε η εξάπλωση των φαινομένων φτώχειας στα χρόνια των μνημονίων να οδηγούσε σε μείωση των διαζυγίων. Πώς λέμε «κρύο, καιρός για δύο»; Ετσι και η οικονομική στενότητα να φέρνει τα ζευγάρια πιο κοντά. Πού να βρεθούν χρήματα για δύο σπίτια, διατροφή, χώρια τα έξοδα του διαζυγίου; Κι ακόμα, μπροστά στις δυσκολίες δεν είναι λογικό η οικογένεια να συσπειρώνεται;
Αυτό φάνηκε να συμβαίνει τα πρώτα χρόνια της κρίσης, όταν για πρώτη φορά το 2010 ανακόπηκε η διαρκής αυξητική τάση και καταγράφηκαν 13.275 διαζύγια έναντι 13.607 το 2009. Το 2011 ο αριθμός των διαζυγίων σημείωσε και νέα πτώση, φτάνοντας στις 12.705. Το 2012, όμως, τα διαζύγια εκτινάχθηκαν στις 14.880, ξεπερνώντας ακόμα και τα επίπεδα εποχών σχετικής οικονομικής ευφορίας, όπως το 2006, όταν τα εκδοθέντα διαζύγια έφτασαν τις 13.218. Η ανοδική τάση των διαζυγίων ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο το 2013 φτάνοντας στο ύψος ρεκόρ για την Ελλάδα των 16.717. Το 2014, τελευταία χρονιά για την οποία υπάρχουν στοιχεία, υπήρξε μείωση στις 14.417 διαζύγια, πάντα όμως σε υψηλά επίπεδα.
Μεταξύ των διαζυγίων κυριαρχούν τα συναινετικά σε ποσοστά από 76% το 2012 έως 81% το 2014. Επίσης, τα περισσότερα ζευγάρια που αποφασίζουν να χωρίσουν είναι παντρεμένα για πάνω από δέκα χρόνια: 59%-60% των διαζυγίων, την τριετία 2012-14. Αν και η διαχρονική τάση είναι αυξητική (το 1992 είχαν εκδοθεί μόνο 6.156 διαζύγια και το 2000 11.309), λόγω γενικότερων αλλαγών που αφορούν τις κοινωνικές συνθήκες και αντιλήψεις, η σημαντική ενίσχυση τα τελευταία χρόνια οφείλεται στην οικονομική κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου