ΤΙ ΟΦΕΙΛΕΙ Η ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΤΣΑΡΟ

Ο Κώστας Κατσαρός γεννήθηκε το 1912 στην Κυπαρισσία και πέθανε το 1982. Ήταν το τριτότοκο από τα έξι παιδιά του Στάθη Κατσαρού. Για τη χρονολογία θανάτου του, υπάρχουν κάποιες επιφυλάξεις, αφού σύμφωνα με το ληξιαρχείο της Κυπαρισσίας πέθανε το 1989.

Από μικρό παιδί έγραφε στη Διάπλαση των Παίδων, περιοδικό στο οποίο έγραφαν ο επίσης ποιητής και αδερφός του Μιχάλης Κατσαρός,ο Κώστας Καρυωτάκης, η φίλη του Μαρία Πολυδούρη, όπως επίσης και άλλοι νέοι της εποχής εκείνης που αγαπούσαν την ποίηση. Έγραφε στο ίδιο στυλ με τον Καρυωτάκη και την Πολυδούρη καθώς το έργο του, το συνόδευε η νοσταλγία η μελαγχολία, ο λυρισμός και ο ρομαντισμός. Αν και το έργο του δεν έχει αναγνωρισθεί όσο του άξιζε, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γράψει γι'αυτόν, τον θυμούνται και αναγνωρίζουν πως υπήρξε ένας αξιοπρεπής και τίμιος άνθρωπος.

Σπούδασε στη Νομική σχολή Αθηνών, την οποία εγκατέλειψε, αφού στα 19 του χρόνια, προσβλήθηκε από πολυομυελίτιδα, μια επικίνδυνη ασθένεια, η οποία έμελλε να του προκαλέσει μια βαθιά μελαγχολία, μαζί και ένα χωλό (ανάπηρο) πόδι. Ο ίδιος έλεγε πως πέθανε το 1931, την χρονιά που αρρώστησε, από τότε περπατούσε υποβασταζόμενος στο μπαστούνι του. Ωστόσο, η ασθένεια του δεν του στέρησε τη δίψα για τη μάθηση, αφού εξακολούθησε να αυτοκαλλιεργείται, να διαβάζει, να μελετά, να μεταφράζει έργα μεγάλων αρχαιοελλήνων και Ιταλών δραματουργών. Μάλιστα, γνώριζε πολύ καλά την Ιταλική γλώσσα, αρκετά καλά τα Γαλλικά και γνώριζε επίσης την αρχαία ελληνική γλώσσα όπως και τη λατινική.

Πολλά χρωστάμε στον ποιητή ετούτο:

1) μία προτομή,

2) να γίνει το σπίτι του που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πάνω από το Δημαρχείο Μουσείο,

3) να μαζέψουν όσοι έχουν ποιήματα του, υλικό ώστε να γραφτεί κάποιο βιβλίο,ένα είδος εργο-βιογραφίας όπου θα γίνει πιο γνωστός ο ποιητής και

4) να αποκατασταθεί επιτέλους η μαρμάρινη πλάκα όπου υπήρχαν οι τρεις τελευταίοι στίχοι από το ποίημα του,το Ξάφνιασμα, στην τοποθεσία προς το λιμάνι στο πάρκο Κατσαρού για το οποίο δεν έχουν βάλει ούτε πινακίδα ούτε τίποτε σχετικό.

Αναφέρομαι στους στίχους:

Εδώ γελούν τα πέλαγα γλαυκά
κι είναι τόσο τα χινόπωρα γλυκά
που ξεγελούν τις λεμονιές και ανθίζουν.

Άλλες πόλεις ανέδειξαν τους ποιητές τους. Η Κυπαρισσία που είναι μικρή πόλη και έχει βγάλει τόσους (Πολύβιο Δημητρακόπουλο, Μιχάλη και Κώστα Κατσαρό, τον Αρίστο Σταθόπουλο, τον Παπαδιαμάντη της Κυπαρισσίας λόγω του ήθους του, την Κούλα Μαραγκοπούλου, τον Διονύσιο Πιτταρά, τον Δημήτρη Φωτιάδη και τόσους άλλους).

Το συγγραφικό έργο του Κώστα Κατσαρού αριθμεί τα 100 περίπου ποιήματα.

Αρθογράφος, ο Διονύσιος Γεωργογιαννόπουλος-Θεολόγος.