Με τον Κυπαρίσσιο συγγραφέα Ανδρέα Ηλιόπουλο για το βιβλίο του με τίτλο «Τα δάκρυα του χρόνου» από τις εκδόσεις Λιβάνη συνομίλησε συνεργάτης μας Θεολόγος Διονύσης Γεωργογιαννόπουλος, για λογαριασμό της εφημερίδος Πατρίς.
Ερωτήσεις: ΔΓ, δηλαδή Διονύσης Γεωργογιαννόπουλος
Απαντήσεις: ΑΗ, δηλαδή Ανδρέας Ηλιόπουλος
Παρακάτω, τα όσα ενδιαφέροντα συζητήσαμε με τον συγγραφέα
ΔΓ. Ανδρέα, θα ήθελα να μου πεις από πού εμπνεύστηκες την ιστορία σου αυτή.
ΑΗ. Η ζωή μάς εμπνέει διαρκώς και καθημερινά. Αρκεί εσύ να είσαι σε θέση να διακρίνεις τα ερεθίσματα της κάθε ημέρας, να απομονώνεις τα σήματα που λαμβάνεις και να τα αποθηκεύεις στη μνήμη. Είναι μικρές λεπτομέρειες που αργότερα θα πυροδοτήσουν κάποιο βιβλίο σου. Τη συγκεκριμένη ιστορία την εμπνεύστηκα, όταν επισκέφθηκα πριν από χρόνια το σπίτι της Έλλης Λαμπέτη στην Αθήνα. Μαγεμένος από την ατμόσφαιρα του σπιτιού της, όση ώρα βρισκόμουν εκεί το μυαλό μου συνέθεσε το βασικό κορμό του μυθιστορήματός μου.
ΔΓ. Το βιβλίο είναι θησαυρός. Τι πρέπει να έχει ένα βιβλίο για να είναι και καλό;
ΑΗ. Ένα καλό βιβλίο πάντα είναι φάρος για κάθε αναγνώστη και εκπέμπει φως, όχι μόνο όταν το διαβάζει, αλλά πρωτίστως όταν το ολοκληρώσει, έχοντας διαβάσει όλη την ιστορία. Κατά τη γνώμη μου εκεί προσμετράται η αξία ενός καλού βιβλίου.
ΔΓ. Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σου; Έχει κάποιους συμβολισμούς;
ΑΗ. Ο τίτλος επιλέχθηκε στο τέλος της συγγραφής του και ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό μου, ως απόρροια όλων των καταστάσεων που βίωσε ο ήρωάς μου. Από την απόλυτη ασημαντότητα πέρασε στην παγκόσμια αναγνώριση και στο επίκεντρο της προσοχής όλων, γνώρισε την κατάρρευση και την απαξίωση, αλλά αναδύθηκε ξανά από λάσπη της λήθης στα κρυστάλλινα νερά της δόξας. Η ζωή, ωστόσο, δεν παραλείπει να μας φιλεύει και με δάκρυα. Αυτά είναι τα δάκρυα του χρόνου, άλλοτε χαράς και άλλοτε λύπης. Κάθε δάκρυ είναι και ένας διαφορετικός συμβολισμός για τον αναγνώστη.
ΔΓ. Πώς θα χαρακτήριζες τον Μελέτιο, τον ήρωα του μυθιστορήματός σου;
ΑΗ. Εμβληματικός χαρακτήρας που διέπεται με περίσσιο αυθορμητισμό και τεράστιο πάθος για αυτό που κάνει. Μεγαλουργεί και μέσα στη δόξα, αλλά και μέσα στην εξαθλίωση που μπορεί να μένει για κάποιο διάστημα ακινητοποιημένος, ωστόσο το μυαλό του τρέχει καλπάζοντας, φλερτάροντας με την τρέλα. Βαδίζει πεισματικά το δικό του μονοπάτι παρόλο που εξ αρχής γνώριζε πως ήταν δύσβατο…
ΔΓ. Είσαι άνθρωπος με λαμπρές σπουδές. Με τι ασχολείσαι στον ελεύθερο σου χρόνο;
ΑΗ. Ο πλουραλισμός των επιλογών μου αποζητώ να βρίσκεται σε αντιστοιχία με το κοινωνικό γίγνεσθαι. Οφείλεις στον εαυτό σου να κάνεις πράγματα που σε κρατούν ζωντανό, σε ξεκλειδώνουν από παλαιότερα κολλήματα και αναδύουν έναν κόσμο που αγνοείς. Προτιμώ τα ταξίδια, την ποίηση, τις ποιοτικές συζητήσεις, άγνωστα ακούσματα που ανοίγουν προοπτικές και ορισμένες από τις μορφές του λάτιν και ιδίως του σύγχρονου χορού. Η δασκάλα με παρακινεί για να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, μου υπενθυμίζει ξανά να βλέπω τη ζωή σαν τέχνη και οφείλω να ομολογήσω πως η συντριπτική πλειοψηφία το έχει ξεχάσει. Σε όλα τα φάσματα των επιλογών μου το περιβάλλον διέπεται από άτομα με όρεξη για αυτοσχεδιασμό και γνήσια αλληλεπίδραση, οπότε κατά το στάδιο της υλοποίησής τους υπάρχει μια διαρκής αίσθηση εξέλιξης και δημιουργικής διάθεσης που με εμπνέει να προχωρώ στο βάθος του διαδρόμου διασχίζοντας άθικτος μέσα από τα σκοτάδια της καθημερινότητας.
ΔΓ. Ταυτίζεσαι με τον ήρωα του βιβλίου σου;
ΑΗ: Σε πολλά σημεία του βιβλίου καθρεφτίζονται σημαντικές πτυχές του εαυτού μου. Μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο ήρωας που επιλέγει κάθε συγγραφέας, άλλοτε ταυτίζεται και άλλοτε αποσχίζεται από αυτόν κατά τη διάρκεια της συγγραφής. Του αποδίδει αρετές που ίσως ήθελε να έχει ο ίδιος, που νομίζει ότι έχει, για αυτά που σκέφτεται πως είναι, αλλά δεν είναι, καθώς και ελαττώματα που πιθανά θέλει να εξορκίσει για τον εαυτό του ή και… γιατί όχι… να τον φορτώνει με ελαττώματα θέλοντας να πειραματιστεί μαζί του και να δοκιμάσει πρωτόγνωρες συμπεριφορές.
ΔΓ. Τι είδους βιβλία μπορεί να βρει κανείς στη βιβλιοθήκη σου;
ΑΗ. Λογοτεχνίας και ποίησης. Κυρίως κλασσικής λογοτεχνίας και βεβαίως σύγχρονης. Θεωρώ, όμως, ότι οι κλασσικοί συγγραφείς είναι σπουδαία παρακαταθήκη για κάποιον μελλοντικό συγγραφέα ή σκηνοθέτη.
ΔΓ. Έχεις κάποιους αγαπημένους συγγραφείς;
ΑΗ. Ντοστογιέφσκι, τον οποίο θεωρώ ανατόμο της ανθρώπινης ψυχής. Μεγάλωσα με τον Ευγένιο Τριβιζά, τον Χρήστο Μπουλώτη, την Άλκη Ζέη, ενώ την εφηβεία μου τη βίωσα συντροφιά με την κλασσική λογοτεχνία. Στα φοιτητικά μου χρόνια λάτρεψα τον Πεσσόα, αυτόν τον υπέροχο ποιητή και λογοτέχνη με τη μαγεία που περικλείει όλο το έργο του. Ενήλικας όντας, ενθουσιάστηκα με την τριλογία των Αθηνών της Ελένης Πριοβόλου. Είναι ένας ιστορικός περίπατος στην Αθήνα από τις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η Σώτη Τριανταφύλλου με γοήτευσε με το «Εργοστάσιο των Μολυβιών», αλλά και με τα μετέπειτα βιβλία της. Η Ζυράννα Ζατέλη επίσης αποτελεί για μένα μία εμβληματική συγγραφέα.
ΔΓ. Πρέπει τα παιδιά να διαβάζουν από μικρή ηλικία ποίηση και λογοτεχνία, ειδικά σε μια εποχή όπως είναι η σημερινή;
ΑΗ. Είναι επιβεβλημένο τα παιδιά να ανοίγουν προοπτικές και να γαλουχούνται με τη νοοτροπία του διαβάσματος από μικρή ηλικία. Ειδικά τώρα που είναι διαρκώς πολιορκημένα από την τεχνολογία, η οποία τους στερεί τη φαντασία και την αληθινή γνώση. Όλα τους προσφέρονται έτοιμα με το πάτημα ενός κουμπιού. Το μυαλό δεν κοπιάζει να βρει λύσεις, ούτε βέβαια και ιδανικά, γιατί βεβαίως όλα προσφέρονται «κλισέ» στα παιδιά. Το βιβλίο είναι η μόνη αντίσταση των παιδιών στη θλιβερή πραγματικότητα… Μέσα από αυτό θα βιώσουν αξίες και συναισθήματα μοναδικά, που η ισοπεδωτική καθημερινότητα τα έχει φυλακίσει. Παίρνοντας σωστές βάσεις το παιδί έχει τη δυνατότητα μέσα από τα βιβλία να εξελιχθεί σε έναν ενήλικα με κριτική σκέψη, και το σπίτι μου το θυμάμαι πάντα γεμάτο βιβλία, όχι μόνο για εμάς τα παιδιά, αλλά και για τους μεγάλους. Το σπίτι τότε μικρό και σκουντουφλούσαμε πάνω τους. Παντού ένιωθες τη μυρωδιά των βιβλίων εκεί μέσα, τόσο των νιόφερτων όσο και των παλιότερων. Αυτή η μυρωδιά τους νομίζω πως με συντροφεύει όταν γράφω.
ΔΓ. Ύστερα από την επιτυχία αυτή, ετοιμάζεις κάτι νέο μέσα στο 2020 που σε λίγες μέρες έρχεται;
ΑΗ. Βρίσκομαι κοντά στην ολοκλήρωση του επόμενου μυθιστορήματος, το οποίο ακουμπάει πάνω στη σκοτεινή πλευρά μιας αλήθειας που η κοινωνία αποφεύγει επιμελώς να αντιμετωπίσει. Τονίζει πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις με τη δύναμη της σκέψης την ώρα που οι ήρωες συνθηκολογούν με το άγνωστο, αναζητώντας μέσα από τραγικές καταστάσεις να αισθανθούν ευτυχισμένοι στο φαντασιακό τους. Μεταξύ άλλων «φωτογραφίζει» τις θυσίες που απαιτεί ο αθλητισμός για να κυνηγήσεις κάτι που ρεαλιστικά φαντάζει άπιαστο, μα ακόμη και αν το κατακτήσεις, δείχνει έτοιμο να γκρεμιστεί με το πρώτο φύσημα του ανέμου… Οι πρωταγωνιστές εναλλάσσονται, περπατούν σε καλντερίμια τα οποία οδηγούν σε πολύχρωμους δρόμους που κλειδώνονται μέσα τους και αυτός ο «κήπος» με τις ρομαντικές αναμνήσεις της παιδικής ψυχής αναδύει τα πιο όμορφα λουλούδια. Οι στιγμές που γεννιούνται οι πιο βαθιές επιθυμίες τους χαράζονται μέσα από αποχαιρετισμούς που δείχνουν εκ πρώτης όψεως οδυνηροί, αλλά σε δεύτερη ανάγνωση λειτουργούν ως πρόσχημα για βαθύτερους προβληματισμούς. Εν κατακλείδι θεωρώ πως τα μυθιστορήματα και οι παραλληλισμοί τους δείχνουν το δρόμο προς την απελευθέρωση και έχουν θέση πιο επίκαιρη από ποτέ στο σύγχρονο και απαιτητικό κόσμο. Παντού υπάρχει ένα παραμύθι στη ζωή μας. Αρκεί να το βρούμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου