Στο Περιφερειακό τα κρούσματα βίας στην ύπαιθρο

Η αύξηση της εγκληματικότητας και τα βίαια κρούσματα που παρατηρούνται, κυρίως, σε χωριά της Περιφέρειας Πελοποννήσου, θα απασχολήσουν στο αμέσως επόμενο διάστημα το Περιφερειακό Συμβούλιο, όπως δήλωσε μιλώντας στο «Θάρρος» η θεματική αντιπεριφερειάρχης Ντίνα Νικολάκου.
Ερωτωμένη σχετικά, η κα Νικολάκου, παρατήρησε ότι η Περιφέρεια θα προσπαθήσει να θέσει ένα πλαίσιο για το πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί η όλη κατάσταση. «Πλέον η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη, όχι τόσο στα αστικά κέντρα, όσο κυρίως στα χωριά», σχολίασε.
«Δεν είναι λύση»
Σε αρκετές περιοχές έχουν συγκροτηθεί από τους πολίτες ομάδες περιφρούρησης, αλλά τοποθετούμενη η κα Νικολάκου δήλωσε πως η Περιφέρεια εκτιμά ότι τέτοιες κινήσεις δε λύνουν το πρόβλημα και υπάρχει ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε επικίνδυνο φαινόμενο: «Αυτό δε θα έπρεπε να είναι θέμα των πολιτών. Κατανοούμε ότι όλο αυτό που συμβαίνει τους φέρνει αγανάκτηση και θέλουν να αναλάβουν δράση οι ίδιοι, αλλά αυτό δεν είναι λύση. Τη λύση την έχουν κάποιοι φορείς. Αυτοί οφείλουν να δώσουν τη λύση, αυτοί οφείλουν να κινητοποιηθούν.
[…] Οι ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται στο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο στη χώρα μας την εποχή της παγκοσμιοποίησης, οδηγούν την κοινωνία σε αλλαγές στις σχέσεις μεταξύ όλων των τμημάτων της, καθώς και στο να είναι όλο και πιο πολύ απορροφημένη και ανασφαλής για το μέλλον και την ασφάλεια της. Όπως κατά τη διάρκεια του δεκάτου ενάτου αιώνα η βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση κλόνισε τις δομές μιας κοινωνίας που είχε διαμορφωθεί κατά βάση από τη βιοτεχνία και τη γεωργία, κατά τον ίδιο δραματικό τρόπο η παγκοσμιοποίηση, η τεχνολογία και ο εκσυγχρονισμός μεταβάλλουν τον πυρήνα της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η σύγχρονη κοινωνία βρίσκεται ενώπιον παλιών και νέων προβλημάτων, καθώς και σύγχρονων κινδύνων, που προέρχονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Αδυνατεί, όμως, να τα αντιμετωπίσει με παλιές μεθόδους, γεγονός που καλλιεργεί την αίσθηση του φόβου και οδηγεί στην κρίση του πολιτισμού μας. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι ο κοινωνικός αναβρασμός, τα ρήγματα στις σχέσεις των πληθυσμιακών ομάδων, η πολιτική αρρυθμία, η υπονόμευση του κράτους, η δυσφορία και το άγχος της ζωής, που οδηγεί στην απόγνωση, το αίσθημα του “κενού” η ανηθικότητα, οι τυχοδιωκτικές περιπλανήσεις, ο αναχωρητισμός και ο νεοφασισμός.
Αυτό που λέγεται, λοιπόν, “αίσθημα ασφάλειας”, είναι ένα σύνθετο ζήτημα πρωτίστως κοινωνικό, θεσμικό και αναπτυξιακό. Και είναι και ένα ζήτημα που άπτεται της αστυνομικής αντιμετώπισης του προβλήματος και της δημόσιας τάξης. Είναι ένα ανθρωπολογικό φαινόμενο, που δεν αντιμετωπίζεται μόνο μέσα από μία καθαρά θεσμική και αναπτυξιακή προσέγγιση».