Από την άλλη άκρη της γραμμής, μια φωνή αλλοιωμένη, λες και ο μυστηριώδης συνομιλητής μου είχε βάλει πετσέτα στο ακουστικό για να μην αναγνωρίσω τη φωνή του, όπως κάνουν σε παρωδίες αστυνομικών έργων. Το τηλεφώνημα υπεραστικό, κάπου από τη Μεσσηνία. «Σε παίρνω με τηλεκάρτα, άμα κλείσει έκλεισε» με προειδοποίησε και αμέσως μετά άρχισε να μου λέει για μυστικές, παράνομες για την ακρίβεια, καλλιέργειες ινδικής κάνναβης.
«Φαντάσου το σαν τοκετό, πάνω-κάτω κρατάει εννέα μήνες. Βάζουμε τα φυντάνια μέσα σε μικρά κυπελλάκια στις αρχές του χρόνου, Γενάρη με Φλεβάρη, και μέχρι τον Μάρτιο οι σπόροι θα δείξουν αν είναι αρσενικοί ή θηλυκοί και τότε φυτρώνουν, εκεί κοντά στις 25 Μαρτίου.
Γι’ αυτό λέμε στο σινάφι μας ότι είναι ορόσημο οι εθνικές γιορτές: τέλη Μαρτίου αρχίζει η όλη ιστορία και τέλη Οκτωβρίου, κοντά στην 28η, τελειώνει, τα μαζεύουμε» άρχισε να εξηγεί και ξαφνικά μου έδωσε την εντύπωση ότι η διάθεσή του έγινε πιο ρομαντική: «Ιδανικά το κάνουμε στην Πανσέληνο. Για παράδειγμα, τώρα που έχει Πανσέληνο στις 29 Οκτωβρίου είναι το τέλειο, δεν κόβουμε τα φυτά προτού γεμίσει το φεγγάρι, οι σωστοί καλλιεργητές τα μετράνε αυτά, κάθε φυτό έχει τα χούγια του».
Από εδώ και πέρα, λοιπόν, οι ποσότητες ινδικής κάνναβης που διακινούνται στην αγορά είναι νέας εσοδείας, με άλλα λόγια είναι η εποχή της. Δεν είναι ολόκληρο το φυτό απαγορευμένο. Η ευφορική ουσία τετραϋδροκανναβινόλη (THC) βρίσκεται κυρίως στις ανθισμένες κορφάδες του φυτού (φούντες). «Με σπόρους, φύλλα και κοτσάνια δεν κάνεις κεφάλι» συμπλήρωσε ο καλλιεργητής από τη Μεσσηνία και κάπου εκεί τελείωσε η τηλεκάρτα. Το ευλογημένο ελληνικό κλίμα, με το καλοκαίρι να παρατείνεται ως τον Οκτώβριο, θεωρείται ιδανικό για να καλλιεργήσεις το «χόρτο του Θεού» – όπως το αποκαλούν χαϊδευτικά οι λάτρεις του.
Η παρατεταμένη ηλιοφάνεια και το καλό χώμα κάνουν την ινδική κάνναβη made in Greece να έχει μία από τις υψηλότερες περιεκτικότητες σε THC στον κόσμο – για την ακρίβεια, έχουν εντοπιστεί καλλιέργειες σε 114 χώρες, γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολη η εκτίμηση των παγκοσμίως παραγόμενων ποσοτήτων. Οσοι, πάντως, έχουν επισκεφθεί το Αμστερνταμ, ενισχύοντας, μεταξύ άλλων, τον τοπικό ναρκοτουρισμό και δοκιμάζοντας κάποια ποικιλία κάνναβης στα περιβόητα coffee shops, θα διαπιστώσουν ότι τα ελληνικά προϊόντα λανσάρονται ως… gourmet και οι τιμές τους είναι συνήθως υψηλότερες από των υπολοίπων.
Φυτά υπάρχουν
Τι συμβαίνει λοιπόν με την ελληνική κάνναβη; Πολλά χρόνια πριν από το αλησμόνητο «Λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου, και συγκεκριμένα σε εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που έδωσε ως υφυπουργός Πολιτισμού στην εφημερίδα «Τα Νέα» στις 16 Ιουνίου 1986, έκανε νύξη για το ενδεχόμενο της αποποινικοποίησης, όπως είχε κάνει και στο τότε Διυπουργικό Συμβούλιο, διαχωρίζοντας τη θέση του από αρκετά στελέχη της τότε κυβέρνησης. Εντεκα χρόνια αργότερα, επανέλαβε πιο σθεναρά τις απόψεις του και σε συνέντευξη στο περιοδικό «Κλικ» τον Ιούνιο του 1997. Τασσόμενος πλέον ανοιχτά υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης κάνναβης, προσανατολιζόταν στο «φυτά υπάρχουν». Το ισχύον νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα τιμωρεί μόνο με φυλάκιση, και όχι με κάθειρξη, όποιον προμηθεύεται ή κατέχει ναρκωτικά ή καλλιεργεί φυτά κάνναβης σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται για δική του χρήση. Αν βρουν πάνω σου ένα τσιγαριλίκι θεωρείται πλημμέλημα και μερικά γλαστράκια που ποτίζεις στο μπαλκόνι σου θεωρούνται επίσης ότι είναι για προσωπική κατανάλωση. Ο μαγικός αριθμός είναι τα 50 γραμμάρια – μέχρι τόσο, υπό διάφορες προϋποθέσεις – μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι αποκλειστικά για σένα. Και πάλι, όμως, τα όρια είναι ασαφή, παραθυράκια υπάρχουν, με αποτέλεσμα να συναντούμε διαφορετικές δικαστικές αποφάσεις για ίδιες ποσότητες. Και κάπως έτσι, απλοί χρήστες καταδικάζονται για εμπορία και έμποροι αποχωρούν αθωωμένοι, έχοντας βάλει λυτούς και δεμένους να αποδείξουν ότι είναι χρήστες. ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου