ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ιστορίες νεοελληνικής τρέλας με την έκταση και την επέκταση μιας παραλιακής περιοχής στην Ελαία Τριφυλίας, η οποία παρ’ ότι προστατευόμενη από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία έχει μπει στο στόχαστρο κερδοσκόπων, που ονειρεύονται παραλιακούς οικισμούς με βίλες χωρίς κανένα νομικό και πολεοδομικό υπόβαθρο.
Η έκθεση-καταπέλτης του Μικτού Κλιμακίου Ελέγχου που φέραμε από χθες στη δημοσιότητα είναι αποκαλυπτική για το τι παίζεται στην περιοχή του δάσους και της παραλίας της Ελαίας τα τελευταία 60 χρόνια!
Αποτυπώνονται σ’ αυτή με σαφήνεια όλες οι πράξεις της διοίκησης και της δικαιοσύνης με τις οποίες (τις οίδε έναντι ποίου τιμήματος) μια έκταση 180 στρεμμάτων που παραχωρήθηκε το 1953, στον σταυλάρχη του τότε βασιλιά Παύλου, έναντι ευτελούς τιμήματος για γεωργική εκμετάλλευση, βρέθηκε το 1971 στα 412 στρέμματα και το 1991 έφθασε τα 430(!!!) σε μήκος 2,5 χιλιομέτρων ακτογραμμή!
Στην έκθεση καταγράφεται πως δεν τηρήθηκαν τα παραχωρητήρια, πως δεν κατοχυρώθηκαν ως δημόσιοι οι δρόμοι και οι δίοδοι και πως μέσα από δαιδαλώδεις δικαστικές και διοικητικές διαδικασίες φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση.
Εν τω μεταξύ τεράστια απήχηση είχε στην περιοχή της Τριφυλίας και όχι μόνο το χθεσινό πρωτοσέλιδο και τα σχόλια της «Φ» για τα «παιχνίδια»… Παππατζήδων στο δάσος και την παραλία της Ελαίας!
Αύριο θα συνεχίσουμε τη δημοσίευση της έκθεσης-καταπέλτη των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος και Δημόσιας Διοίκησης με τα ανάλογα σχόλια.
Παρ’ ότι τεχνοκρατικό το κείμενο της έκθεσης, είναι αποκαλυπτικό ότι από το 1953 μέχρι το 1991 δόθηκαν στον σταυλάρχη των ανακτόρων, πανωπροίκι 232 στρέμματα δάσους, δασικής και παραλιακής αμμώδους έκτασης από την οποία θησαύρισαν οι κληρονόμοι του και επιδιώκουν να κερδοσκοπήσουν οι «νεοάποικοι» χτίζοντας αυθαίρετα… παλάτια στην άμμο, με τη στήριξη κάποιων τοπικών, αιρετών και όχι μόνο, παπατζήδων που συμπράττουν στην επιχείρηση κερδοσκοπίας που όμως δεν μπορεί να προχωρήσει γιατί δεν έχει ούτε νομικό, ούτε κοινωνικό, ούτε ηθικό και περιβαλλοντικό έρεισμα! Ες αύριον…
Θ.Τ.
Ιστορικό της περιοχής, από την εκποίηση της δημόσιας
έκτασης το 1953, έως τον Απρίλιο του 2011
Το 1953 εκποιήθηκε έναντι αντιτίμου δημόσια έκταση 180 στρεμμάτων στην παραλία Κυπαρισσίας, μεταξύ των θέσεων «Μπούζι και Αηγιαννάκη» των ομώνυμων συνοικισμών της Επαρχίας Τριφυλίας, βάσει του υπ' αριθμ. 39550/53/23.09.1953 παραχωρητηρίου του Υπουργείου Οικονομικών, στον Γεώργιο Κανελλάκη προκειμένου αυτός να την αξιοποιήσει.
Στην αρχική Απόφαση εκποίησης προβλεπόταν ότι «ο αγοραστής θα αφήσει διόδους προς τη θάλασσαν εύρους είκοσι μεν μέτρων απαραιτήτως κάτωθι των συνοικισμών Μπουζίου και Αηγιαννάκη και μεταξύ τούτων ετέρας ανά 500 μέτρα, πλάτους δε 10 μέτρων εκάστης καθορισθησομένας υπό του Δασάρχου και του Οικονομικού Εφόρου Τριφυλλίας, δια την ευχερή επικοινωνίαν προς την θάλασσαν και των οποίων διόδων η κυριότης παραμένει εις το Δημόσιον».
Το «Πρακτικό καθορισμού διόδων στο κτήμα Γεωργ. Κανελλάκη» εκδόθηκε στις 4-3-1966 και συνοδευόταν από διάγραμμα κλίμακας 1:5.000. Με αυτό αποτυπώθηκαν επί χάρτου δύο δίοδοι πλάτους 20 μέτρων κάτωθι των συνοικισμών Μπουζίου και Αηγιανάκη, και μεταξύ αυτών τέσσερεις δίοδοι πλάτους 10 μέτρων, σε αποστάσεις 500 μέτρων μεταξύ τους, ενώ νοτιότερα του Αηγιαννάκη αποτυπώθηκαν άλλες τρεις δίοδοι πλάτους 10 μέτρων, μέχρι το πέρας της έκτασης, που είχε υποχρέωση να αφήσει ο Γ. Κανελλάκης βάσει του προαναφερόμενου παραχωρητηρίου.
Την 1-2-1971 συντάχθηκε έκθεση πραγματογνωμοσύνης, κατόπιν εντολής του τότε πρωθυπουργού, από την οποία διαπιστώθηκε ότι η εκποιηθείσα το 1953 έκταση ήταν συνολικώς 412 στρέμματα.
Με το αιτιολογικό της μη τήρησης των όρων παραχώρησης, το δημόσιο ανακάλεσε το πωλητήριο το 1973 (Απόφαση Νομάρχη Μεσσηνίας ΕΠ24/13-2-1973, Απόβαση Υπουργού Οικονομικών Κ.2547/292/27-2-1973, πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής 1343/22-3-1973 του Οικον. Εφόρου Τριφυλίας). Ο αγοραστής όμως, Γ. Κανελλάκης προσέφυγε δικαστικά, οπότε ακυρώθηκε τόσο το ανωτέρω πρωτόκολλο αποβολής (Αποφάσεις 3α/1973 Ειρηνοδικείου Κυπαρισσίας & 53/1974 Μονομελούς Πρωτοδικείου Κυπαρισσίας), όσο και οι αποφάσεις ανάκλησης του παραχωρητηρίου (Αποφάσεις υπ' αριθμ. 1657/1976 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, 4160/1977 Εφετείου Αθηνών και 418/1978 του 1ου Τμήμ. Αρείου Πάγου).
Για δεύτερη φορά το δημόσιο ανακάλεσε την εκποίηση της έκτασης α 1981 με το αιτιολογικό ότι ο αγοραστής κατέτμησε και πώλησε ως οικόπεδα τμήματα της παραχωρηθείσας έκτασης, μεταβάλλοντας το σκοπό της παραχώρησης (Απόφαση Υπουργού Οικονομικών Δ.3577/746/5-6-1981). Και πάλι ο αγοραστής προσέφυγε δικαστικά, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί η ανάκληση του παραχωρητηρίου (Αποφάσεις υπ' αριθμ. 1646/1982 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, 9560/1982 Εφετείου Αθηνών, και 817/1985 του 1ου Τμήμ. Αρείου Πάγου).
Με τις Αποφάσεις υπ. αριθμ. 1/1990 Ειρηνοδικείου Κυπαρισσίας καθώς και 15/1991 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κυπαρισσίας καθορίσθηκαν τα όρια του κτήματος, από τα οποία προέκυψε το εμβαδό του κτήματος σε περίπου 430 στρέμματα. Σύμφωνα με το σκεπτικό της τελευταίας απόφασης (φύλλο 5): «...το παρόν δικαστήριο, που καλείται να αποφανθεί επί αγωγής κανονισμού ορίων και όχι διεκδικητικής ή αναγνωριστικής, δεν ασχολείται με το εμβαδόν της παραχωρηθείσας έκτασης αλλά μόνο με τον προσδιορισμό των ορίων σύμφωνα με τους τίτλους κυριότητας των διαδίκων...».
Το 1990 μεταβιβάστηκαν 9 τμήματα της έκτασης, συνολικής έκτασης περίπου 370 στρεμμάτων, στην εταιρεία Κότινος Α.Ε. που συστήθηκε το ίδιο έτος.
Το 1996 η ευρύτερη παραλιακή περιοχή, που ξεκινά από το Κατάκολο Ηλείας βορείως έως το Καλό Νερό Μεσσηνίας νοτίως, συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο που έστειλε το τότε Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τους προτεινόμενους Τόπους Κοινοτικής Σημασίας, δηλαδή- τις προτεινόμενες περιοχές προς ένταξη στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δικτύου NATURA 2000 σύμφωνα με την Οδηγία 92/43/ΕΚ «για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας». Ο κωδικός και ο τίτλος της περιοχής είναι: GR2550005 Θίνες Κυπαρισσίας (Νεοχώρι-Κυπαρισσία), καθώς και GR2330008 θαλάσσια Περιοχή Κόλπου Κυπαρισσίας: Ακρ. Κατάκολο-Κυπαρισσία.
Το 2000 εκπονήθηκε για την περιοχή Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη, προκειμένου η περιοχή να κηρυχθεί ως προστατευόμενη βάσει των άρθρων 18 & 19 του ν. 1650/1986 (ΦΕΚ 160 Α') και να καθορισθούν ζώνες προστασίας με συγκεκριμένες επιτρεπόμενες χρήσεις. Η Μελέτη υλοποιήθηκε από την οργάνωση «Αρχέλων» στο πλαίσιο Προγράμματος LIFE χρηματοδοτούμενου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και συνοδευόταν από Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, σύμφωνα με το οποίο η περιοχή όπου ανήκει η εκποιημένη έκταση προτείνεται να κηρυχθεί «Περιοχή Προστασίας της Φύσης», όπου απαγορεύεται γενικά η δόμηση. Η Μελέτη αυτή δεν έχει εγκριθεί ακόμη από το Υ.Π.Ε.Κ.Α., ούτε έχει εκδοθεί το αναφερθέν Προεδρικό Διάταγμα.
Το 2003 το Δασαρχείο Κυπαρισσίας εξέδωσε την υπ. αριθμ. 2756/3-12-2003 Πράξη Χαρακτηρισμού για μεγάλο μέρος της έκτασης ιδιοκτησίας της εταιρείας «Κότινος Α.Ε.» κατόπιν αίτησής της. Σύμφωνα με την Πράξη αυτή, χαρακτηρίζεται ως γεωργική, έκταση 198 περίπου στρεμμάτων, ως δάσος, έκταση 13,5 περίπου-στρεμμάτων, ως δασική, έκταση 4,7 στρεμμάτων και τέλος ως αμμώδης-παραλιακή, έκταση 95 περίπου στρεμμάτων.
Το 2006 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατ' εφαρμογή της Οδηγίας 92/43/ΕΚ, οριστικοποίησε τον κατάλογο των Τόπων Κοινοτικής Σημασίας για τίς Μεσογειακές Χώρες (Απόφαση 2006/613/ΕΚ της Επιτροπής της 12ης Ιουλίου 2006 «σχετικά με την έγκριση σύμφωνα με την Οδηγία 92/43/ΕΚ του Συμβουλίου, του καταλόγου των τόπων κοινοτικής σημασίας για τη μεσογειακή βιογεωγραφική περιοχή»). Στον κατάλογο αυτό συμπεριλήφθηκαν και οι περιοχές με κωδικούς GR2550005 Θίνες Κυπαρισσίας (Νεοχώρι-Κυπαρισσία) και GR2330008 Θαλάσσια Περιοχή Κόλπου Κυπαρισσίας: Ακρ. Κατάκολο-Κυπαρισσία.
Κατά την περίοδο 2009-2011 η ιδιοκτήτρια, της έκτασης, εταιρεία, η οποία ήδη από το 2008 είχε μετονομαστεί σε «Νέος Κότινος Ακίνητα ΑΕ», κατέτμησε περαιτέρω την έκταση σε γήπεδα 4 ως 10 στρεμμάτων και μεταβίβασε μικρά ποσοστά αυτών σε τρία κυρίως φυσικά πρόσωπα, τα οποία ήταν ο πρόεδρος και δύο από τα μέλη του διοικητικού της συμβουλίου, ενώ διατήρησε στις περισσότερες περιπτώσεις το μεγαλύτερο ποσοστό της εξ αδιαιρέτου ιδιοκτησίας (Συμβόλαια 1822/5-3-2009 και 2230/17-1-2011 της Συμβολαιογράφου του Δήμου Αυλώνος Μεσσηνίας Κανέλλας Τζανέτου).
Οι τρεις πρώτες αιτήσεις οικοδομικών αδειών στην περιοχή κατατέθηκαν το 2008 και 2009 από ιδιώτες και από την εταιρεία «Νέος Κότινος Α.Ε.», η οποία στη συνέχεια με έγγραφο της στις 27.07.2009 προς τη Δ/νση Χωροταξίας, Περιβάλλοντος και Πολεοδομίας της Νομαρχ. Αυτοδιοίκησης Καλαμάτας, ζήτησε να ενημερωθεί εάν για την ανέγερση κατοικίας με κατασκευή πισίνας, σε έκταση που περιλαμβάνεται στον κατάλογο Natura 2000, απαιτείται η εκπόνηση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Το εν λόγω αίτημα διαβιβάσθηκε στη συνέχεια από το Τμήμα Περ/κου Σχεδιασμού και Ελέγχου της Ν.Α. Μεσσηνίας με το Α.Π. 7545/09 στο Τμήμα Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος του τότε Υπουργείου ΠΕ.Χ.Ω.ΔΕ. το οποίο απαντώντας με το υπ'αριθμ. Α.Π. 111763/2645/ έγγραφό του με κοινοποίηση προς την εταιρεία αναφέρει εκτός των άλλων ότι:
«Η εν λόγω περιοχή του Δικτύου ΝΑ TURA 2000 έχει μελετηθεί ...σύμφωνα με τις προδιαγραφές των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών... προκειμένου να εξεταστεί ο χαρακτηρισμός αυτής σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 18,19 και 21 (παρ. 1&2) του ν. 1650/1986 (ΦΕΚ 160 Α ').
Ο φάκελος της ανωτέρω Ε.Π.Μ. ευρίσκεται στο στάδιο αξιολόγησης της από την Υπηρεσία μας προκειμένου εν συνεχεία να ακολουθήσει, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, η θεσμοθέτηση του συνοδεύοντος αυτιών σχεδίου Π.Δ….
Το περιεχόμενο της εν λόγω Ε.Π.Μ. και του συνοδεύοντος αυτήν σχεδίου Π.Δ., προς το παρόν, λαμβάνεται υπόψη και συνεκτιμάται κατά περίπτωση κατά τη διαδικασία Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης και Επιβολής Περιβαλλοντικών Όρων των Εργων και Δραστηριοτήτων σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
Επισημαίνεται ότι η αμμώδης παραλιακή έκταση της ανωτέρω περιοχής του Δικτύου NATURA 2000, όπου ευρίσκονται κατά τα ανωτέρω τα φερόμενα ως ιδιόκτητα γήπεδα, αποτελεί αμμοθινικό οικότοπο (κωδικός 2120) της ανωτέρω Οδηγίας 92/43/ ΕΟΚ και η δόμηση δεν είναι συμβατή και έρχεται σε αντίθεση με τις επιταγές της κοινοτικής νομοθεσίας (Οδηγία 92/Α3). Σύμφωνα με το περιεχόμενο της ανωτέρω Ε.Π.Μ. και του συνοδεύοντος αυτήν σχεδίου Π.Δ/γματος ειδικότερα το σύνολο της εν λόγω αμμώδους παραλιακής έκτασης περιλαμβάνεται σε ζώνη προστασίας που έχει προταθεί να χαρακτηρισθεί ως περιοχή προστασίας τις φύσης, σύμφωνα με τα ειδικά κριτήρια χαρακτηρισμού και τις επιδιώξεις που αναφέρονται στις διατάξεις του άρθρου 19, παρ. 2 του ν. 1650/1986 (ΦΕΚ 100 Α ') και η δόμηση ρητά δεν περιλαμβάνεται στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες».
Κατά το 2010-2011 η εταιρεία «Νέος Κότινος Ακίνητα ΑΕ» και οι συνιδιοκτήτες των εκτάσεων κατέθεσαν στην Πολεοδομία Τριφυλίας ακόμα 44 αιτήσεις χορήγησης οικοδομικών αδειών «διώροφων οικιών με υπόγειο και πισίνα», συνοδευόμενες από τοπογραφικά διαγράμματα όπου αναφέρονται οι όροι δόμησης, περιλαμβανομένης της προϋπόθεσης οικοδομησιμότητας της παρ. 1 του άρθρου 10 του Ν.31212/2003, δηλαδή της ύπαρξης προσώπου 25 μέτρων σε κοινόχρηστη οδό.
Συνολικά επομένως, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρασχέθηκαν από την Υπηρεσία Δόμησης Δήμου Τριφυλίας, έχουν κατατεθεί 47 αιτήσεις οικοδομικών αδειών, οι οποίες αφορούν σε δόμηση συνεχούς μετώπου επί του αιγιαλού μήκους 2,5 χιλιομέτρων, καλύπτουν δηλαδή όλη την ακτογραμμή από τον Οικισμό Ελαίας έως τον Αηγιαννάκη, όπου και ο πληθυσμιακός πυρήνας ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας.
Από τις προαναφερθείσες αιτήσεις αδειών, οι 32 τελευταίες κατατέθηκαν στις 22 και 23 Μαρτίου 2011.
Στις 31 Μαρτίου 2011 δημοσιεύθηκε ο ν.3937/2011 (ΦΕΚ 60 Α'), σύμφωνα με το άρθρο 5 του οποίου, οι Τόποι Κοινοτικής Σημασίας που είχαν οριστικοποιηθεί με την Απόφαση 2006/613/ΕΚ χαρακτηρίστηκαν ως Ειδικές Ζώνες Διατήρησης, σε εφαρμογή του άρθρου 4 παρ. 4 της Οδηγίας 92/43. ΦΩΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου