Μονόδρομος η συνεννόηση για αλλαγές στην Παιδεία

Το άνοιγμα της συζήτησης για σειρά αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στο χώρο της Παιδείας αποτελεί παραδοσιακά ένα θέμα που δημιουργεί αντιδράσεις, κάτι που είναι βέβαιο ότι θα συμβεί και αυτή την φορά, όπου ο Πρωθυπουργός έδωσε το έναυσμα για την υλοποίηση του κυβερνητικού σχεδιασμού στον συγκεκριμένο τομέα. 
Ωστόσο εκείνο που έχει μεγαλύτερη αξία και σημασία δεν είναι οι προωθούμενες σήμερα αλλαγές – καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί δεκάδες – αλλά το πώς θα καταφέρουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συνεννοηθούν στις βασικές κατευθύνσεις πέρα και έξω από τα όρια που θέτουν οι κομματικές «γραμμές» και οι κάθε είδους ιδεοληψίες. Διότι είναι τουλάχιστον αστείο να μιλάμε κάθε λίγο και λιγάκι για σαρωτικές αλλαγές στην Παιδεία, μετατρέποντας σε πειραματόζωα τις νέες γενιές, μόνο και μόνο για να τοποθετήσει ο κάθε Υπουργός ή Πρωθυπουργός το δικό του όνομα δίπλα από ένα Νόμο Πλαίσιο. Αλήθεια όμως, πως περιμένουμε να συνεννοηθούν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, όταν το επίπεδο της δημόσιας συζήτησης σήμερα έχει λάβει χαρακτηριστικά… πεζοδρομίου; Πως περιμένουμε να αντιληφθούν ότι μόνο ζημιά προκαλεί αυτή η στάση που διαχρονικά κρατούν; 
Πως είναι δυνατόν να περιμένουμε ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας, όταν δεν έχει αποφασιστεί μία εθνική πολιτική που θα δεσμεύει τις κυβερνήσεις έστω και στις βασικές κατευθύνσεις στο χώρο της Παιδείας; Προφανώς και όλοι συμφωνούν ότι ο τομέας της εκπαίδευσης στη χώρα μας, συνολικά χρειάζεται μία… επανατοποθέτηση, μιας και οι κατά καιρούς μεταρρυθμίσεις έχουν δημιουργήσει κενά και πολλά προβλήματα, αφού στόχευαν στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων καταστάσεων. Και μπορεί να φανεί ουτοπικό, όμως ακόμα και σήμερα, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, που δεν δείχνουν ικανές να βοηθήσουν στη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων, το θέμα της Παιδείας οφείλουν οι έχοντες την ευθύνη να το διαχειριστούν με άλλον τρόπο. Ίσως και κάτω από την «ομπρέλα» της Προεδρίας της Δημοκρατίας, προκειμένου να μπουν γερά θεμέλια στο σημαντικότερο ίσως ζήτημα μιας κοινωνίας που διανύει τον έβδομο χρόνο εντός Μνημονίων και που μπροστά της έχει πολλά χρόνια για να ξεπεράσει την κρίση σ’ όλα τα επίπεδα. 
Η κοινή χάραξη μιας εθνικής πολιτικής για την Παιδεία θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο και η μεγάλη πρόκληση για όλους τους κατά καιρούς… μεταρρυθμιστές. Όλα τ’ άλλα είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν εντός λίγων ετών και πάλι σε μία άλλη αλλαγή και αργότερα σε μία άλλη μεταρρύθμιση κ.ο.κ. Μέχρι τότε δυστυχώς -όπως τα πράγματα δείχνουν σήμερα – έχουμε μεγάλη απόσταση να διανύσουμε. 
 Του Κώστα Β. Τσερεντζούλια